Het Kamtsjatka-schiereiland is een lang landlichaam dat dramatisch uit Rusland en het noordoostelijke punt van Azië steekt, met een lengte van 1.250 km en een oppervlakte van 270.000 km². Het hangt van oostelijk Siberië langs een algemene noord-zuid as, Florida-achtig, tussen de Beringzee in het oosten en de Zee van Okhotsk in het westen, elk een arm van de Stille Oceaan.
Bijna de grootte van Nieuw-Zeeland, het is een van de grootste schiereilanden in de wereld. De vorm is ook wel vergeleken met een reusachtige vis, met de kop in het zuiden. De bevolkingsdichtheid is een van de laagste ter wereld, minder dan een persoon per vierkante kilometer. Het isolement van het schiereiland, de schoonheid ervan en de overvloed aan wilde dieren maken het een zeer waarschijnlijke kandidaat op lange termijn voor de ontwikkeling van toerisme, vooral voor een milieubewuste en avontuurlijke clientèle.
Geografie
Grote verschillen in klimaat blijken over de lengte van het schiereiland Kamtsjatka. Terwijl de noordelijke gebieden duidelijk in de subpolaire zone liggen, kent het centrale gebied vier duidelijke seizoenen en zijn de zeekusten eveneens gematigd.
De langste stroom is de Kamtsjatka-rivier, die bijna 700 kilometer van zuid naar noord stroomt en de zogenaamde centrale vallei van het schiereiland vormt, die wordt geflankeerd door grote vulkanische bergketens. Er wordt beweerd dat hier ’s werelds hoogste dichtheid aan vulkanen en bijbehorende vulkanische verschijnselen is. De hoogste hiervan is Klyuchevskaya Sopka (4.750 m), terwijl de meest opvallende Kronotsky is, waarvan de perfecte kegel door sommigen als de mooiste vulkaan ter wereld wordt beschouwd. In het centrum van Kamtsjatka ligt de steeds bekender wordende Geyservallei, met zijn stomende fonteinen, thermale meren en borrelende modderpotten.
De meeste inwoners wonen in de regionale hoofdstad Petropavlovsk-Kamtsjatski (genoemd naar de heiligen Petrus en Paulus), een stad aan zee met ongeveer 220.000 inwoners, gesticht aan de zuidoostkant van het schiereiland door de ontdekkingsreiziger Vitus Bering, maar een traditionele manier van leven is nog steeds te zien in de vele verspreide vissers- en mijnbouwdorpen.
De Kuril-eilandenketen loopt van de zuidpunt van het schiereiland tot op korte afstand van het noordelijke Hokkaido eiland van Japan. De Aleoeten liggen duizenden kilometers van zuidelijk Alaska in de richting van Azië. De meest westelijke eilanden van de keten zijn Russisch grondgebied, geen Amerikaans, en liggen ongeveer 200 km van de middenkust van het schiereiland Kamtsjatka.
Volkanen en Aardbevingen
Tussen het schiereiland en de Beringzee loopt de Koeril-Kamtsjatka geul, met een diepte van 10.500 m, vergelijkbaar met maar niet zo diep als de geul die parallel loopt aan de zuidkust van de Aleoeten keten. In het verleden hebben zeer krachtige aardbevingen Kamtsjatka door elkaar geschud, alle gecentreerd in de Kuril-Kamtsjatka geul. Een paar megathrust-aardbevingen deden zich voor de kust voor op 16 oktober 1737 en op 4 november 1952, met magnitudes van respectievelijk ≈9,3 en 8,2. Nog in april 2006 werd een reeks ondiepere aardbevingen geregistreerd. Een significante aardbeving van 7,7 magnitude met een ondiepe diepte van 10 kilometer (6,2 mi) deed zich voor in de Stille Oceaan, 202 km (126 mi) ten OZO van Nikolskoye, op 18 juli 2017.
Het deel van het schiereiland Kamtsjatka dat in het noorden aansluit op de rest van Rusland ligt slechts ongeveer 400 km ten zuiden van de poolcirkel. De “Ring van Vuur”, de gordel van seismische en vulkanische activiteit die ruwweg de Stille Oceaan omcirkelt, loopt dwars door het schiereiland.
De Kamtsjatka-rivier en de omringende centrale zijdalen worden geflankeerd door grote vulkanische gordels met zo’n 160 vulkanen, waarvan er 29 nog actief zijn. Het schiereiland heeft een hoge dichtheid aan vulkanen en bijbehorende vulkanische verschijnselen, met 19 actieve vulkanen die op de werelderfgoedlijst van de UNESCO staan. Het koude klimaat en het vulkanische gerommel en de uitbarstingen hebben het schiereiland de naam van “Land van vuur en ijs” gegeven. Een vulkaan rookt of stoomt waarschijnlijk op elk moment ergens op Kamtsjatka, en hoewel er enkele enorme explosies zijn, vallen er weinig menselijke slachtoffers door de afgelegenheid van de toppen en de geringe bevolking van het schiereiland.
-
Opala vulkaan in het zuidelijk deel van Kamtsjatka.
-
De met meren gevulde Akademia Nauk caldera, hier gezien vanuit het noorden met de Karymsky vulkaan op de voorgrond.
-
De vulkaan Koryaksky torent boven Petropavlovsk-Kamchatsky
-
Een van de elegantste vulkanen van Kamchatka – Kronotsky
Geschiedenis
In de zeventiende eeuw, begonnen de Russen te verkennen wat zij beschouwden als de oostelijke grenzen van hun heerschappij. De eerste Russische kaarten waarop Kamtsjatka als schiereiland te zien was, verschenen in de jaren 1680, en werden in de daaropvolgende decennia steeds beter na de expedities van Bering naar Oost-Rusland en Alaska.
Russische bonthandelaren vestigden eerst posten aan de Kamtsjatka-rivier, maar ze brachten de inheemse stammen waarmee ze handel dreven bijna tot uitsterven door oprukking, oorlogsvoering en ziekte. Verspreid over het schiereiland bestaan nog steeds kleine inheemse groepen die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van de visvangst, rendierhouderij en enig toerisme.
Russisch-orthodoxe missionarissen volgden de handelaren op de voet en werkten in een groot gebied dat de hele Aleoeten omvatte. Het geloof en de taal die zij spraken zijn vandaag de dag nog steeds in gebruik op Kamtsjatka.
Tijdens het Sovjettijdperk lagen er verschillende militaire bases verspreid over het schiereiland, waardoor alle buitenlanders en zelfs de meeste Sovjetburgers er niet mochten komen. Bovendien testten de militairen het bereik en de betrouwbaarheid van hun raketten door ze vanaf andere plaatsen te lanceren, waarbij het schiereiland als doelgebied werd gebruikt. Toen een vlucht van Korean Air Lines in 1983 diep in het Sovjet-luchtruim doordrong, vloog het eerst over het schiereiland Kamtsjatka alvorens nabij Sachalin te worden neergeschoten. De straaljagers die het toestel en alle 269 inzittenden de dood injoegen, werden gelanceerd vanaf een basis op het schiereiland.
Pas in 1991 en na de val van de Sovjet-Unie begon Kamtsjatka zijn deuren te openen voor het toerisme. Net als in Alaska maken de contrasten van de natuur – sneeuw en hitte, gletsjers en groen, de zee en de heldere hemel – het schiereiland tot een bijna zekere groeiende trekpleister voor toeristen en andere bezoekers. Een grote militaire aanwezigheid blijft op Kamtsjatka en wordt door sommigen verweten als de bron van kleine maar groeiende vervuiling.
In de zomer van 2005 werd een onderzeeër van de Russische marine bij het schiereiland onklaar gemaakt en zonk naar de zeebodem, waardoor een internationale inspanning nodig was om de bemanning te redden.
Wildlife
Kamtsjatka wordt wel een van de laatste ongerepte plekken op aarde genoemd. Tot de wilde dieren behoren bruine beren, sneeuwrammen, marterachtigen, veelvraten en steenarenden. Het schiereiland is ook de broedplaats voor Stellar’s zeearenden, de grootste arenden op aarde.
De grootste en dichtste populatie bruine beren ter wereld maakt Kamtsjatka tot haar thuis, met een geschat aantal van rond de 10.000. Ze zijn in grootte vergelijkbaar met Amerikaanse grizzlies, maar staan bekend als relatief volgzaam.
De grootste dieren ter wereld, blauwe vinvissen, zijn overvloedig aanwezig in de buurt van de kustlijn. Al in 1882 kwam de zeeotterpopulatie van het schiereiland onder bescherming. Momenteel bewonen ongeveer 2.000 zeeotters delen van de kustlijn van Zuid-Kamtsjatka.
Op het schiereiland zou zich de grootste verscheidenheid aan vis van de zalmfamilie ter wereld bevinden. Eén meer, Kurilsky, wordt dan ook beschouwd als de grootste paaiplaats voor zalm in Eurazië. Er zijn ook vele soorten forel.
- Dolitsky, Alexander B., en Henry N. Michael. Oude verhalen van Kamtsjatka. Alaska-Siberië Onderzoekscentrum, 2002. ISBN 978-0965389143
- Gleadhill, Diana. Kamachatka: A Journal & Guide to Russia’s Land of Ice and Fire. Airphoto International Ltd., 2007. ISBN 978-9622177802
- Steller, Georg. Stellers geschiedenis van Kamtsjatka. University of Alaska Press, 2003.
Alle links opgehaald op 9 januari 2020.
- Kamchatka Lonely Planet
- Waar ligt Kamchatka? Natural World Safaris
- Vulkanen van Kamtsjatka UNESCO World Heritage Center
- Kamtsjatka – Siberië’s Verboden Wildernis PBS
Credits
De schrijvers en redacteuren van de Nieuwe Wereld Encyclopedie hebben dit Wikipedia-artikel herschreven en aangevuld in overeenstemming met de normen van de Nieuwe Wereld Encyclopedie. Dit artikel voldoet aan de voorwaarden van de Creative Commons CC-by-sa 3.0 Licentie (CC-by-sa), die gebruikt en verspreid mag worden met de juiste naamsvermelding. Eer is verschuldigd onder de voorwaarden van deze licentie die kan verwijzen naar zowel de medewerkers van de Nieuwe Wereld Encyclopedie als de onbaatzuchtige vrijwillige medewerkers van de Wikimedia Foundation. Om dit artikel te citeren klik hier voor een lijst van aanvaardbare citeerformaten.De geschiedenis van eerdere bijdragen door wikipedianen is hier toegankelijk voor onderzoekers:
- Geschiedenis van het schiereiland Kamtsjatka
De geschiedenis van dit artikel sinds het werd geïmporteerd in de Nieuwe Wereld Encyclopedie:
- Geschiedenis van “Het schiereiland Kamtsjatka”
Noot: Er kunnen enkele beperkingen gelden voor het gebruik van afzonderlijke afbeeldingen waarvoor een aparte licentie is afgegeven.