Wat is SARDs? – Sudden Acquired Retinal Degeneration Syndrome (SARDS) is een syndroom dat wordt gekenmerkt door een plotseling optredende blindheid bij honden. Ongeveer 50% van de SARDS-patiënten kan tekenen vertonen van overmatige eetlust, overmatig drinken en urineren, en gewichtstoename. SARDS ontwikkelt zich meestal bij honden van middelbare leeftijd (overwegend bij kleine en middelgrote rassen), en veel van de SARDS-patiënten hebben een huidige of vroegere voorgeschiedenis van verschillende auto-immuunziekten. Klinisch bewijsmateriaal en moleculaire gegevens bevestigden complexe immunologische mechanismen van netvliesbeschadiging waarbij T-cellen, macrofagen, B-cellen, activering van het retinale pigmentepitheel, retinale auto-antilichamenproductie en complementactivering betrokken zijn, hetgeen bevestigt dat SARDS een immuungemedieerde ziekte is, en niet de ziekte van de onbekende etiologie. SARDS wordt niet in verband gebracht met de kanker. Voor meer gedetailleerde informatie over klinische veranderingen bij SARDS en moleculaire mechanismen van SARDS kunt u ons peer reviewed artikel uit het tijdschrift Veterinary Ophthalmology (gepubliceerd in 2018) lezen, dat gratis online beschikbaar is:
www_ncbi_nlm_nih_gov_pubmed_30109754.pdf
onlinelibrary_wiley_com_doi_epdf_10_1111_vop_12597
“back to top
Wat is IMR? – Immuun Gemedieerde Retinitis (IMR) is een ziekte die in veel opzichten erg lijkt op of bijna identiek is aan SARDS. Ongeveer 5% van de IMR-honden kan een onderliggende kankeraandoening hebben. De aanwezigheid van kanker kan resulteren in een overmatige activatie van het immuunsysteem met als doel de kanker te vernietigen, en in sommige gevallen zal het immuunsysteem identieke moleculen herkennen in de kankercellen en de netvliescellen, wat resulteert in een misplaatste immuunaanval op het oog met als gevolg gezichtsverlies en uiteindelijk blindheid (kanker-geassocieerde retinopathie – CAR).
Voor meer gedetailleerde informatie over de kankergeassocieerde retinopathie kunt u onze presentatie van de jaarlijkse conferentie van het AmericanCollege of Veterinary Ophthalmology in 2016 bekijken
Voorgesteld moleculair mechanisme van netvliesbeschadiging bij SARDS en IMR omvat activering van T-cellen, macrofagen en B-cellen. Auto-antilichamen kunnen het netvlies aanvallen vanuit de systemische circulatie, maar kunnen ook lokaal in het oogweefsel worden geproduceerd, wat resulteert in negatieve serologische tests (afbeelding is overgenomen uit Grozdanic et al, Antibody-mediated retinopathies in canine patients: mechanism, diagnosis and treatment modalities. Vet Clin North Am Small Anim Pract. 2008 Mar;38(2):361-87 Recensie
“back to top
Zijn SARDs en IMR gevaarlijk voor de algemene gezondheid van mijn huisdier? – SARDs en IMR zijn auto-immuunziekten, die vaak nierbeschadiging (proteïnurie, microalbuminurie, membraneuze glomerulonefritis), pancreatitis, laag schildklierhormoonniveau (hypothyreoïdie), leverfunctiestoornissen (verhoging van leverenzymen, verhoogde gevoeligheid voor systemische steroïdtherapie) kunnen veroorzaken, hoge bloeddruk (systemische hypertensie), pseudo-ziekte van Cushing (overmatige dorst en urineren, overmatige eetlust en gewichtstoename) en neurologische verschijnselen (verlies van gezichtsvermogen, gehoor, reukvermogen, ataxie, depressie, lethargie, mentaliteitsverandering). Deze veranderingen kunnen gevaarlijk zijn voor de algemene gezondheid van aangetaste honden. Een gedetailleerde evaluatie van de systemische orgaanstatus wordt sterk aanbevolen voor deze patiënten, zelfs als er geen therapie voor het mogelijke herstel van het gezichtsvermogen gepland is.
“back to top
Zijn SARDs en IMR behandelbare ziekten? – In de afgelopen 10 jaar heeft ons team een volledig nieuw diagnostisch en behandelingsprotocol voor deze ziekten ontwikkeld. We passen gewoonlijk een systemische immunosuppressieve therapie toe in combinatie met een systemische of intraoculaire behandeling met intraveneuze immunoglobuline (IVIg), met als doel het gezichtsvermogen enigszins te herstellen. Bij veel patiënten wordt aanvullende medische therapie aanbevolen om eventuele afwijkingen in verband met de werking van verschillende organen (nieren, lever, endocriene klieren, hersenen, enz.) aan te pakken. Wij doen ons uiterste best om de medische behandeling voor elke patiënt zorgvuldig op maat te maken, met als doel mogelijke bijwerkingen tot een minimum te beperken en de kans op een succesvol behandelingsresultaat zo groot mogelijk te maken. Op basis van onze gegevens zijn de meest voorkomende doodsoorzaken bij SARDS-patiënten pancreatitis, nierfalen en ongecontroleerde immuungemedieerde ziekten die de darm, de lever, de hersenen en het ruggenmerg aantasten. Vergelijkbare doodsoorzaken worden waargenomen bij IMR-patiënten, maar de patiënten met de voorgeschiedenis van de kanker, sterven meestal als gevolg van de progressie van de kanker.
“back to top
Wat is het succespercentage van de SARDs en IMR behandeling?
Eerst vroege SARDs en IMR: Honden met vroege symptomen van SARDs en IMR hebben meestal een bijna normaal of normaal dagzicht, permanent of intermitterend nachtzicht, problemen met diepteperceptie (onwilligheid om de trap op en af te lopen of op en van het bed te springen, meestal bij weinig licht), onvermogen om kleine traktaties te zien, abnormale chromatische pupil-lichtreflexreacties, en verminderde maar nog steeds aanwezige ERG-reacties. Vaak hebben deze patiënten een voorgeschiedenis van abnormale gewichtstoename, overmatige eetlust, overmatige dorst en urineren, en een voorgeschiedenis van verhoogde leverenzymen of de aanwezigheid van eiwit in de urine. Deze patiënten hebben een therapeutisch succespercentage van 90-95% wat betreft het behoud van het gezichtsvermogen op lange termijn wanneer zij worden behandeld met immunosuppressieve geneesmiddelen. De sleutel tot een succesvolle behandeling is een vroege diagnose. Bezoek uw plaatselijke oogarts voor een gedetailleerd oogheelkundig onderzoek zodra u een van de bovengenoemde problemen constateert.
Intermediaire SARDs: Honden met intermediaire SARDs hebben meestal een bijna normaal of normaal dagzicht, zijn volledig nachtblind, hebben abnormale chromatische pupil-lichtreflexreacties, en volledig uitgedoofde ERG-reacties “flat ERG”. Vaak hebben deze patiënten een geschiedenis van abnormale gewichtstoename, overmatige eetlust, overmatige dorst en urineren, en een geschiedenis van verhoogde leverenzymen of aanwezigheid van eiwit in de urine. Bij deze patiënten is het therapeutische succespercentage 85-90% wat betreft het behoud van het gezichtsvermogen op lange termijn wanneer zij worden behandeld met immunosuppressieve geneesmiddelen. De sleutel voor een succesvolle behandeling is een vroege diagnose. Alle honden met intermediaire SARDS ontwikkelen complete blindheid tenzij ze behandeld worden. Bezoek uw plaatselijke oogarts voor een gedetailleerde oogheelkundige evaluatie zodra u een van de bovengenoemde problemen ontdekt.
Voor meer gedetailleerde informatie over de intermediaire SARDS kunt u onze presentatie van de Annual American College of Veterinary Ophthalmology Conference in 2016 bekijken:
Geavanceerde SARDs en IMR: Deze honden worden gekenmerkt met een volledig verlies van dag- en nachtzicht, hebben abnormale chromatische pupil-lichtreflexreacties en volledig uitgedoofde ERG-reacties (“flat ERG?). Vaak hebben deze patiënten een geschiedenis van abnormale gewichtstoename, overmatige eetlust, overmatige dorst en urineren, en een geschiedenis van verhoogde leverenzymen of aanwezigheid van eiwit in de urine. Deze patiënten hebben een therapeutisch succespercentage van 35-40% wat betreft het behoud van het gezichtsvermogen op lange termijn wanneer zij tijdig met immunosuppressieve geneesmiddelen worden behandeld. Bezoek uw plaatselijke oogarts voor een gedetailleerde oogheelkundige evaluatie zodra u een van de bovengenoemde problemen ontdekt.
Voor meer gedetailleerde informatie over de diagnose, klinische bevindingen en het moleculaire mechanisme van geavanceerde SARDS leest u onze peer reviewed artikelen die online zijn gepubliceerd:
www_ncbi_nlm_nih_gov_pubmed_17962471.pdf
www_ncbi_nlm_nih_gov_pubmed_30109754.pdf
Chronische gevorderde SARDs en IMR : Honden met zeer gevorderde SARDs en IMR (blindheid in een duur van meer dan 3 maanden, gevorderde retinale degeneratieve veranderingen gekenmerkt door diffuse tapetale hyper-reflectiviteit) reageren meestal niet goed op medische therapie voor het herstel van het gezichtsvermogen. Veel van deze patiënten kunnen echter ook andere systemische orgaanproblemen hebben, en deze problemen moeten op de juiste manier worden aangepakt om de gezondheid van deze patiënten op de lange termijn te waarborgen.
“terug naar het begin
Welke diagnostische tests worden gewoonlijk uitgevoerd voordat een mogelijke behandeling voor SARDs en IMR wordt voortgezet?
Wij bevelen meestal aan de volgende tests bij elke SARD-/IMR-patiënt uit te voeren:
– Compleet bloedbeeld
– Serumchemie (inclusief T4 en cPL-pancreatitis test)
– Urineonderzoek (inclusief urine microalbumine niveaus)
– Bloeddruk evaluatie
– Thoracale en abdominale röntgenfoto’s
– Algemeen en oogheelkundig onderzoek
– Visuele doolhoftests bij zwak en helder licht
– Chromatische pupil-lichtreflextests en electroretinografie (ERG)-tests
Voor meer informatie over SARD’s en IMR klikt u hier.