Sage is het Engelse vocabulairewoord voor ofwel een wijs persoon ofwel een soort specerij die wordt gebruikt om voedsel op smaak te brengen. In beide gevallen hebben de Engelsen het woord geleend van de Fransen (afkomstig uit het Latijn) rond het begin van de 12e eeuw. In termen van de “wijze” definitie komt het woord Sage van het Oudfranse “sabius” van het Latijnse “sapere” dat “goede smaak hebben; wijs zijn” betekent. Tegenwoordig staat het zelfstandig naamwoord “wijsgeer” voor een persoon met “diepe wijsheid” in zowel de Engelse als de Franse taal. Het woord werd oorspronkelijk in de Middeleeuwen gebruikt om te verwijzen naar de “Zeven Wijzen van Griekenland” (Thales, Solon, Periander, Cleobulus, Chilon, Bias en Pittacus); zeven oude Griekse filosofen uit de 6e eeuw voor Christus die eeuwenlang een filosofische aanhang behielden (deze mannen gingen vooraf aan grote filosofen als Socrates, Plato en Aristoteles en zouden later invloed op hen uitoefenen). Aan elk van de zeven wijsgeren wordt een grondbeginsel van hun respectieve filosofieën toegeschreven: Thales: “ken uzelf”; Solon: “houd alles met mate”; Periander: “wees vooruitziend met alle zaken”; Cleobulus: “matigheid is het beste”; Chilon: “verlang niet het onmogelijke”; Bias: “de meeste mensen zijn slecht”; en Pittacus: “weet welke kansen te kiezen”. Tegenwoordig komt het woord “wijsgeer” in alle soorten en maten voor, gewoonlijk toegeschreven aan een nuchter denkend en stoïcijns persoon op leeftijd en met ervaring; een vriendelijke wijze oude man; of een spirituele leraar. Maar “sage” is ook het woord voor een specifiek kruid. Vanuit dit perspectief ontwikkelde het Engelse woord zich van het Oudfranse “sauge”, van het Latijnse “salvus” dat “gezond” betekent (verwijzend naar de genezende kwaliteiten van het kruid en het vermogen om boze geesten af te weren). Salie is ook een plant die symbool staat voor macht en de folklore vertelt ons dat de plant het best groeit in een huishouden waar de vrouw de baas is. De meeste mensen kennen ook het beroemde refrein “peterselie, salie, rozemarijn en tijm” uit “Scarborough Fair” van Simon & Garfunkel – dit deuntje dateert eigenlijk uit het middeleeuwse Engeland (hoewel het refrein later werd toegevoegd omdat men geloofde dat deze vier genoemde kruiden deel uitmaakten van een liefdesdrank voor heksen). Het gebruik van Salie als voornaam is echt vrij modern en mannelijk geïsoleerd tot Noord-Amerika en Australië. Het is ook een geslachtsneutrale voornaam en vrijelijk gegeven aan beide geslachten.