Rosario

Rosario, rivierhaven en een van de grootste steden in Argentinië. Het ligt in het zuidoosten van de Santa Fe provincia (provincie), op de westelijke oever van de rivier Paraná, ongeveer 180 mijl (290 km) ten noordwesten van Buenos Aires.

In 1689 bouwde Luis Romero de Pineda, een koloniale soldaat, een villa op de plaats van Rosario en verzamelde kolonisten en arbeiders uit Santa Fe om een pago (plattelandsdistrict) op te richten. De wijk, Los Arroyos genaamd, groeide rond deze plaats en in 1725 kreeg de plaats van de villa de naam Rosario. In 1731 werd de kerk van Nuestra Señora del Rosario (“Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans”) gebouwd en dit werd het vroege centrum van de stad. In tegenstelling tot steden in het binnenland, zoals Córdoba, steunde Rosario de meirevolutie van 1810, en het was daar dat generaal Manuel Belgrano in 1812 de eerste Argentijnse vlag hees. Tijdens de onafhankelijkheidsstrijd en de latere binnenlandse burgeroorlogen heeft de stad veel ontberingen moeten doorstaan vanwege haar ligging tussen Buenos Aires en de provincies in het binnenland. Het ergste van die ontberingen vond plaats in 1819, toen generaal Juan Ramón Balcarce, aanhanger van de revolutie, Rosario tot de grond toe afbrandde. In 1829 werd de stad opnieuw bijna verwoest, ditmaal door oorlogsschepen. Vanaf dat moment tot 1852, toen het tot stad werd uitgeroepen, bouwde Rosario zichzelf langzaam weer op. De ontwikkeling werd nog versterkt in 1860, toen het officieel tot haven werd verklaard. Het regeringsbeleid bevorderde de natuurlijke haven van Rosario voor binnen- en buitenlandse zeeschepen.

Een nieuw tijdperk van welvaart brak aan met de aanleg van de Centrale Spoorweg (voltooid in 1863) die Rosario verbond met Córdoba, de eerste spoorverbinding van de haven met het binnenland. De havenfaciliteiten werden aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw met Frans kapitaal verbeterd, waardoor Rosario tot de jaren 1940 de belangrijkste haven van Argentinië bleef, en tevens een van de belangrijkste graanhavens ter wereld. Een Frans bedrijf had het recht om van de havenfaciliteiten van Rosario te profiteren tot 1942, toen de Argentijnse regering de exploitatie ervan overnam. Na de overname door de regering leed het primaat van Rosario als haven eronder toen de regering de nadruk legde op een gediversifieerde economie en concurrentie tussen de Argentijnse havens. Rosario is nog steeds een belangrijke exporteur van graan, andere landbouwprodukten, vlees en timmerhout. Het is ook een industriële stad, waar veel exportprodukten worden geproduceerd, zoals staal, koelapparatuur, auto’s en landbouwmachines. Het toerisme is ook belangrijk voor de economie. In 1976 kreeg Bolivia een grote vrijhavenzone langs de rivier van Rosario, waardoor dit door land ingesloten land toegang kreeg tot de zee.

In 1919 werd in Rosario de Economische Hogeschool van de Nationale Universiteit van het Littorale gebied opgericht. De Nationale Universiteit van Rosario werd in 1968 opgericht. De stad heeft verschillende mooie musea, waaronder het Museum voor provinciale geschiedenis (1939), het Gemeentelijk Museum voor decoratieve kunsten (1968), en het Gemeentelijk Museum voor Schone Kunsten (1937). In 1957 werd het Monument van de Vlag opgericht, ter herdenking van het hijsen van de eerste Argentijnse vlag door generaal Belgrano. In 2008 werd een vier ton wegend bronzen standbeeld van revolutionair Che Guevara geïnstalleerd in Rosario, zijn geboorteplaats, ter ere van wat zijn 80e verjaardag zou zijn geweest. Tot de opmerkelijke gebouwen van Rosario behoren een kathedraal in renaissancestijl en het gemeentepaleis (1896). De stad heeft talrijke sportfaciliteiten en is de thuishaven van twee professionele voetbalteams.

Er zijn weinig transportverbindingen die de Paraná-rivier naar het oosten doorkruisen. Grote verharde wegen en spoorwegen geven Rosario echter toegang tot alle delen van Argentinië. De moderne luchthaven van de stad is een knooppunt voor het binnenlandse luchtverkeer. Aantal inwoners. (2001) 908,163; (2010) 1,193,605.