Een opioïde, heroïne wordt gemaakt van morfine, een verdovend middel dat vaak wordt gebruikt om pijn te verlichten. Heroïne kan worden gevonden in poedervorm in kleuren variërend van wit tot bruin, en het kan ook komen in de vorm van een kleverige zwarte substantie.
Heroïne wordt misbruikt vanwege de initiële “rush” die optreedt na consumptie. Dit intense gevoel van genot leidt vaak tot aanhoudend gebruik, omdat de gebruiker probeert die eerste ervaring met de drug te herhalen. Nadat heroïne de hersenen is binnengedrongen, wordt het weer omgezet in morfine, wat een vergelijkbaar effect geeft als de medicinale drug. Heroïne is de laatste 15 jaar sterk in populariteit gestegen, en het blijft een van de gevaarlijkste drugs die er zijn.
Heroïne kan op verschillende manieren worden geconsumeerd, de meest voorkomende methoden zijn roken, snuiven en injecteren van de drug. Om heroïne te roken, verbranden gebruikers de stof en inhaleren de rook in de longen. Bij snuiven wordt de drug in poedervorm via de neus geïnhaleerd. Heroïne wordt ook in vloeibare vorm intraveneus geïnjecteerd.
Er is een veel voorkomende misvatting dat het roken of snuiven van heroïne niet zo verslavend is als het injecteren ervan. Heroïne is zeer verslavend, ongeacht de wijze van gebruik, en het kan drastische gevolgen hebben voor het lichaam, zowel op de korte als op de lange termijn. Het roken van heroïne is uiterst gevaarlijk, en de overtuiging dat het veiliger is dan andere manieren van inname is een gevaarlijke mythe.
Effecten op het lichaam
De eerder genoemde roes is wat de meeste mensen naar heroïne trekt. Deze golf van euforische gevoelens gaat vaak gepaard met een verwarmend gevoel, een zwaar gevoel in de ledematen, en uitdroging van de mond. Volgens het National Institute on Drug Abuse (NIDA) geeft heroïne gebruikers het gevoel dat de dingen om hen heen langzamer gaan, en voelen ze zich daardoor vaak slaperig. Pupilvernauwing, of afname van de grootte van de oogpupil, komt ook vaak voor.
Deze kortetermijneffecten worden vaak 10-15 minuten na het roken van heroïne gevoeld, volgens het Center for Substance Abuse Research (CESAR) aan de Universiteit van Maryland. Na de eerste euforische roes duren de effecten van de drug meestal een paar uur. Deze periode wordt vaak “on the nod” genoemd, een toestand waarin men afwisselend slaperig en slaperig is. Een persoon kan tijdens deze fase meestal niet reageren op prikkels van buitenaf.
Niet alle kortetermijneffecten van heroïne zijn plezierig. Mentaal functioneren wordt afgestompt, en ademhaling kan worden vertraagd tot gevaarlijke niveaus. Er zijn gevallen geweest van ademhalingsstilstand na het gebruik van heroïne, waaruit het gevaar van deze specifieke stof blijkt. Sommige heroïnegebruikers ervaren een hevig gevoel van jeuk op hun lichaam, en ook misselijkheid en braken kunnen optreden. Hoewel deze symptomen uiteraard niet positief zijn, zijn ze voor de verslaafden vaak niet voldoende om het gebruik van de stof te ontmoedigen.
De effecten van de drug op lange termijn kunnen nijpend zijn. Het roken van heroïne kan ernstige complicaties in de longen veroorzaken, zoals longontsteking. Leveraandoeningen zijn een ander zeer ernstig langetermijneffect van heroïnegebruik. Volgens NIDA kan langdurig gebruik van heroïne de fysiologie van de hersenen veranderen en zelfs onomkeerbaar beschadigen.Voortdurend gebruik van de drug resulteert in een aanzienlijk verhoogde tolerantie. Dit betekent dat er meer van de drug gerookt moet worden om het gewenste effect te bereiken. Hierdoor wordt het risico op overdosering en ernstige gezondheidscomplicaties groter. Tolerantie kan ook een gevaarlijke rol spelen bij terugval, omdat iemand die zijn tolerantie na verloop van tijd heeft verloren, kan terugkeren naar het gebruik en een hoeveelheid kan innemen die hij gewend was te nemen tijdens het misbruik. Dit is een veel voorkomende reden voor overdosering, wat tot de dood kan leiden.
verslaving
Heroïne is extreem verslavend, waardoor het een belangrijke probleemdrug is in de Verenigde Staten. Heroïnegebruikers kunnen een lichamelijke afhankelijkheid van heroïne ontwikkelen, en ontwenningsverschijnselen treden in een relatief korte periode op. Hoewel veel gebruikers beginnen met het roken of snuiven van heroïne, gaan ze vaak over op het injecteren van de drug, omdat dit de meest directe methode van toediening en de meest intense high biedt.
De populariteit van de drug is de laatste tijd toegenomen, volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC), net als het aantal heroïne-gerelateerde sterfgevallen. Van 2002 tot 2012 is het aantal heroïne-gerelateerde sterfgevallen in de Verenigde Staten meer dan verviervoudigd, en 2015 zagen meer dan 12.000 mensen sterven als gevolg van de drug. Heroïne wordt ook bij jongvolwassenen een steeds groter probleem. Het gebruik door volwassenen tussen de 18 en 25 jaar is de afgelopen 10 jaar meer dan verdubbeld.
Volgens de CDC is polydrugsgebruik heel gebruikelijk onder heroïnegebruikers. Bijna alle heroïnegebruikers gebruiken naast heroïne nog minstens één andere drug, waarvan pijnstillers op recept en cocaïne de meest voorkomende zijn. Het mengsel van heroïne en cocaïne, ook bekend als een “speedball”, is een bijzonder giftige combinatie van chemicaliën en kan buitengewoon gevaarlijk zijn, wat leidt tot overdosis en de dood.
De recente trends hebben gezien dat voorgeschreven opioïden een toegangspoort tot heroïne zijn geworden. Volgens het NIDA kunnen medicijnen als Vicodin en OxyContin, die vergelijkbare effecten hebben als heroïne, mensen naar heroïnegebruik leiden. Bijna 80 procent van de heroïnegebruikers in de Verenigde Staten heeft toegegeven een of andere voorgeschreven opioïde te hebben misbruikt voordat ze voor het eerst heroïne gebruikten. Dit betekent echter niet dat al die mensen volledig op heroïne zijn overgestapt in plaats van op pijnstillers. Hoe dan ook, het blijft een alarmerende trend.
Heroïneontwenning
Heroïneontwenning kan een uiterst moeilijk proces zijn voor een gebruiker, ook voor degenen die de drug regelmatig roken. Lichamelijke afhankelijkheid zal alleen maar toenemen bij aanhoudend misbruik, omdat de gebruiker naarmate de tijd verstrijkt steeds meer van de drug moet roken. De gemiddelde heroïneverslaafde kan tot 200 dollar per dag uitgeven om zijn verslaving te ondersteunen.
Afkickverschijnselen worden meestal het meest dramatisch tussen 24 en 48 uur na het laatste gebruik van de drug. Deze symptomen kunnen tot een week aanhouden. Enkele symptomen van heroïneontwenning zijn:
- Roesteloos gedrag
- Spierpijn
- Botspijn
- Koude flitsen
- Insomnia
- Kotsen
- Nausea
In de verslavingsbehandeling, worden vaak opioïdvervangende medicijnen gebruikt om de ernst van de ontwenningsverschijnselen te verminderen en het herstel op lange termijn te ondersteunen.
Heroïne-overdosis
Hoewel injectie de gevaarlijkste vorm van gebruik is met betrekking tot de kans op overdosis, is het een mythe dat men geen overdosis kan krijgen door de drug te roken. Een heroïnegebruiker kan een overdosis krijgen door de drug te roken en te snuiven, hoewel misschien niet zo gemakkelijk als door intraveneuze injectie. Volgens de Drug Policy Alliance loopt een minder tolerante gebruiker die een grote hoeveelheid van de drug rookt of combineert met andere depressiva het grootste risico op een overdosis.
De volgende symptomen kunnen zich voordoen bij een overdosis heroïne:
- Ondiepe, moeilijke, of geen ademhaling
- Verzwakte polsslag
- Verlies van bloeddruk
- Gekleurde tong
- Constipatie
- Desoriënteerde gevoelens
- Delirium
In het geval van een overdosis heroïne, moet zo snel mogelijk medische hulp worden ingeroepen, omdat een overdosis kan leiden tot de dood en andere ernstige medische problemen. Wanneer u 911 belt, is het nuttig om informatie te verstrekken zoals de leeftijd en het gewicht van de persoon, de hoeveelheid heroïne die ze hebben geconsumeerd, en op welke manier ze het hebben geconsumeerd. Informatie over hoe lang geleden de persoon de drug heeft ingenomen, kan ook nuttig zijn voor medische professionals.
In 2014 heeft de Food and Drug Administration (FDA) het algemene gebruik van Narcan, of naloxon, goedgekeurd, een medicijn dat de effecten van een overdosis heroïne kan omkeren. Naloxon wordt in de spier van een gebruiker geïnjecteerd en kan naast medische professionals ook door leken worden toegelaten. Als een overdosis wordt teruggedraaid via het gebruik van naloxon, is verdere medische zorg nodig.
Er zijn effectieve gedragsmatige en farmacologische behandelingen voor heroïneverslaving, volgens
NIDA. In feite wordt de combinatie van zowel medicatie als therapie vaak gezien als de meest effectieve aanpak voor de behandeling van verslaving.
Contingency Management wordt gezien als een succesvolle strategie bij de behandeling van verslaving aan opioïden. Het omvat de implementatie van tastbare beloningen voor positief gedrag om triggers te ontmoedigen. Op versterking en stimulansen gebaseerde strategieën hebben ook veel positieve resultaten gezien voor mensen die worstelen met heroïneverslaving.
Methadon is een van de meest bekende farmacologische behandelingen voor heroïneverslaving. Deze drug produceert vergelijkbare effecten als heroïne, maar zonder de bijbehorende high. Als gevolg hiervan worden ontwenningsverschijnselen en hunkering verminderd, zodat de persoon zich kan concentreren op therapie. Methadon wordt beschouwd als een levensvatbare behandelingsoptie en wordt al meer dan een halve eeuw gebruikt. Het doel op lange termijn is om de persoon geleidelijk af te leren van methadon. Andere farmacologische behandelingen voor opioïdeverslaving omvatten naltrexon en buprenorfine.
Preventie-inspanningen
Met nationaal heroïnegebruik in opmars, vooral in jongere demografische groepen, is preventie belangrijk. De beste manier om lange-termijn effecten van het roken van de drug te voorkomen is om te voorkomen dat het te proberen in de eerste plaats. Volgens de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) zien heroïnegebruikers tussen de 18 en 25 jaar de hoogste sterftecijfers als gevolg van een overdosis heroïne. Naast de jeugd zijn co-occurring psychische stoornissen, chronische pijn, en een geschiedenis van drugs- of alcoholmisbruik allemaal risicofactoren die de kans vergroten dat iemand heroïne zal proberen.
Als een persoon ervan verdacht wordt heroïne te roken, kan vroegtijdig ingrijpen het verschil maken tussen leven en dood.