Rockport, Maine | A Charming, Historic Harbor Town

Let erop dat bedrijven, attracties en evenementen in heel New England zijn aangepast, gesloten en/of geannuleerd in reactie op de COVID-19 gezondheidscrisis. Ga op verantwoorde wijze op reis en raadpleeg de richtlijnen van de staat en individuele bedrijven en organisaties voordat u reisplannen maakt.

Het piepkleine kustplaatsje Rockport, Maine, is misschien gemakkelijk over het hoofd te zien, omdat het tussen de bekendere steden Rockland en Camden ligt. Maar als je op weg bent naar de Midcoast van Maine, is dit een stop die je zeker aan je route wilt toevoegen.

Ondanks een onheilspellende weersvoorspelling scheen de zon volop toen Jim en ik op een vrijdagmiddag over Route 1 richting Rockport, Maine scheurden. Onze uiteindelijke bestemming dat weekend was het jaarlijkse Maine Lobster Festival in Rockland, maar vanwege de populariteit van het evenement vonden we het verstandiger om in de naburige stad te kamperen om de drukte van de festivalgangers te vermijden, terwijl we onszelf de kans gaven om Rockport, Maine te verkennen.

Twijfels over onze timing bekropen ons toen we Wiscasset binnenreden en het verkeer vertraagde tot een ondraaglijke bumper-aan-bumper kruipsnelheid. Toen we eenmaal Red’s Eats voorbij waren, klaarde de file echter op en konden we weer op weg. Als je een strak schema hebt, kun je deze zomerse vertraging vermijden door op de I-295 North te blijven (in plaats van er bij de afslag Brunswick af te gaan) en het binnenland in te gaan richting Richmond voordat je in een lus terugrijdt naar Route 1 in Newcastle.

Tegen de tijd dat we Megunticook Campground by the Sea opreden, was er een dikke deken van mist over het gebied neergedaald, waardoor het verzadigd was met de geur van de oceaan. We installeerden onze kampeerplaats voor we een rustige wandeling maakten naar het “dek” aan zee dat zich op het uiteinde van de camping bevindt. Dit schilderachtige uitzicht biedt een prachtig uitzicht op Penobscot Bay, zelfs door de pluizige rook van de zee die door de golven wordt aangevoerd. Met zo’n uitzicht vergeet je gemakkelijk dat je op een camping bent en niet in een badplaats.

Ondanks het feit dat we in de stad waren voor het Kreeftenfestival, dat beloofde meer kreeft te bieden dan we ooit zouden kunnen eten, snakten we naar een authentieke kreeft-in-de-ruwe ervaring. Een praatje met een van de winkeleigenaars langs Rockland’s Main Street leverde een stukje advies op dat Yankee’s redacteur Mel Allen zou opbergen onder “wat de plaatselijke bevolking weet”. Zomerbezoekers hebben de neiging om Route 1 te volgen, vertelde hij ons, maar om het gebied echt te ervaren, moet je de schiereilanden af. Vervolgens pakte hij een brochure, sloeg hem om en tekende een kaart waarop stond hoe je bij zijn favoriete kreeftenbarak in het naburige South Thomaston kon komen.

Door het schiereiland gingen we, langs grazende koeien in weilanden, rustige baaien gevuld met boten rustend op hun glasachtige oppervlakken, en wit-steile kerken, om Waterman’s Beach Lobster te bereiken (Opmerking: Dit bericht werd voor het eerst gepubliceerd in 2013, en helaas sloot Waterman’s voorgoed aan het einde van het seizoen 2016. Nog steeds honger? Bekijk onze favorieten voor de beste kreeftrolletjes in Maine.). We wisten zodra we trokken in de parkeerplaats dat dit was precies de plaats die we hoopten te vinden. Zitplaatsen waren onder andere tafels op de open-air veranda of in de tuin, die recht tegen het strand opbotst – beide hebben een spectaculair uitzicht op het water. Jim en ik waren het erover eens dat de kreeft zowel vers als perfect gekookt was, maar de echte ster van de show was de zelfgemaakte bosbessentaart. Gevuld met wilde Maine bessen in een vulling die licht is van verdikkingsmiddelen en citroenaroma, verklaarden we dat het de beste Wilde Maine Bosbessentaart was die we ooit hadden gehad!

De volgende ochtend waren we al vroeg uit de veren om koffie te drinken op het dek voordat we het kantoor binnenwandelden om meer te weten te komen over het dorp Rockport, Maine. Liz, een geboren reisleidster, had dienst en stelde voor dat we die dag naar de haven zouden gaan. Ze waarschuwde ons dat we het monument voor Andre de Zeehond niet mochten missen – misschien wel de beroemdste vroegere inwoner van Rockport. Ik had al jaren niet meer aan Andre gedacht, maar natuurlijk herinnerde ik me hem van alle media-aandacht die hij in de jaren ’70 kreeg. Hoewel ik hem nooit heb zien optreden, maakten mijn oom en tante – die mijn broer, zus en mij elk jaar in juli een week wegjoegen – een speciale reis naar Rockport zodat we hem konden zien, en ik kan me nog steeds zijn slanke hoofd boven de golven zien dobberen terwijl hij in zijn hok ronddartelde.

Toen we in het Marine Park van Rockport Harbor aankwamen, stonden er evenveel toeristen rond het standbeeld van Andre als er vissers in de rij bij de kade stonden. De camera’s klikten terwijl ze naast zijn stenen evenbeeld poseerden, hun handen langs zijn gladde rug lieten glijden en hun respect in zijn oor fluisterden.

Ook staan in het park de overblijfselen van de ovens die kalksteen omzetten in kalk voor gebruik in gips en mortel in de jaren 1800, toen Rockport floreerde als een van de belangrijkste kalkproducenten van het land. Een verwoestende brand in 1907, in combinatie met de toenemende populariteit van cement, leidde tot het verval van de kalkindustrie in de stad. Dankzij de inspanningen van Ambrose Cramer zijn de ovens bewaard gebleven als een knipoog naar het industriële verleden van Rockport en werden ze in 1970 tot historische plaats verklaard.

De volgende keer dat u over Route 1 richting Camden, Bar Harbor, of een andere bestemming langs de rotsachtige kust van de Pine Tree State scheurt, neem dan zeker de tijd om uw weg langs het schiereiland te slingeren en een paar uur te genieten van het landschap in Rockport, Maine, een van de meest pittoreske havens van de staat.

Heb je ooit Rockport, Maine bezocht?

Dit bericht werd voor het eerst gepubliceerd in 2013 en is bijgewerkt.