Retourfraude is het bedriegen van een detailhandelaar via het retourproces. Er zijn verschillende manieren waarop dit misdrijf wordt gepleegd. De dader kan bijvoorbeeld gestolen goederen retourneren om aan geld te komen, of bonnetjes of tape stelen om een vervalste retourzending mogelijk te maken, of het bonnetje van iemand anders gebruiken om te proberen een artikel te retourneren dat uit een winkelrek is gepikt. Misbruik van retourzendingen is een vorm van “vriendelijke fraude” waarbij iemand producten koopt zonder de bedoeling ze te houden. Misschien wel de bekendste vorm van dit misbruik is “wardrobing” of “free renting” – waarbij de persoon een aankoop doet, het product of de producten gebruikt, en vervolgens de koopwaar terugstuurt.
De detailhandel ondervindt een aanzienlijk fraude- en misbruikprobleem, met een verlies van ongeveer 24 miljard dollar per jaar, ruwweg 7% van alle retouren en ruilingen.
Om de verliezen als gevolg van frauduleuze retouren te compenseren en terug te verdienen, verhogen detailhandelaren de prijzen voor het winkelend publiek. Sommige winkels stellen een strikt retourbeleid in, zoals “geen bon, geen retour” of leggen beperkingen op aan de retourtermijn, zoals een limiet van 30 dagen voor alle retourzendingen, die alle shoppers treffen.
Sommige geretourneerde koopwaar moet worden afgeprijsd of weggegooid na retournering. Zo kan het zijn dat buiten het seizoen vallende kleding na terugzending met korting moet worden verkocht, en dat sommige kledingstukken zoals lingerie om gezondheidsredenen moeten worden weggegooid.