Wetenschappelijke classificatie
Gebruikelijke naam Reeve’s muntjac, Chinese muntjak Kingdom Animalia Phylum Chordata Class Mammalia Order Artiodactyla Family Cervidae Genus Species Muntiacus (Sunda-taal voor muntjak) reevesi
Snelle feiten
Beschrijving De Reeve’s muntjak is een klein bruin hert met een vertakt gewei, en een langere neus dan andere herten. Het heeft een grijze tot roodbruine vacht met zwartbruine poten, en een witte kin en keel met een zwarte streep langs de nek.
Het mannetje: Mannetjes hebben kleine slagtandachtige hoektanden, die tot 2,5 cm lang kunnen worden, en een klein gewei van gemiddeld 7 tot 8 cm lang. Ongeveer 40 cm (16 in.) groot op de schouder
Vrouwtje: Vrouwtjes zijn kleiner dan mannetjes Gewicht 11 tot 16 kg (24 tot 35 lbs.) Voedsel Inclusief bladeren, fruit, schors, schimmels en kruiden Broedtijd Ongeveer 7 maanden; er wordt 1 jong (zelden 2) tegelijk geboren Geslachtsrijpheid Ongeveer 6 maanden Levensduur Tot 10 jaar Bereik Zuid-China en Taiwan Habitat Loofbossen Populatie wereldwijd: Exacte aantallen zijn niet bekend; ze worden echter algemeen aangetroffen in hun oorspronkelijke habitat Status IUCN: Niet vermeld
CITES: Niet vermeld
USFWS: Niet vermeld; één ondersoort is bedreigd
Fun Facts
- Deze soort is een van de kleinste leden van de hertenfamilie.
- Reeve’s muntjac is voornamelijk crepusculair, actief bij zonsopgang en zonsondergang.
- Ze hebben een lange tong die wordt gebruikt om bladeren van struiken te strippen.
- De bovenste hoektanden van de mannetjes zijn langwerpige slagtanden die dienen als uitstekende verdedigingswapens, in staat om roofdieren ernstig te verwonden. Hoewel het gewei van de mannetjes in de strijd kan worden gebruikt, zijn de scherpe hoektanden doeltreffender.
- Muntjaks worden ook wel “blaffende herten” genoemd, vanwege de diepe, blaffende geluiden die zij maken wanneer zij alert zijn. Deze manier van communiceren is belangrijk voor deze bosbewonende soort, die vaak wordt aangetroffen in gebieden met slecht zicht. Het is ook bekend dat zij blaffende geluiden maken tijdens de paartijd.
- De introductie door de mens heeft geleid tot een wilde populatie van Reeve’s muntjaks in de zuidelijke helft van Engeland.
- Beide geslachten verdedigen kleine, solitaire territoria. Deze gebieden worden met voorhoofdsklierafscheidingen geparfumeerd.
Ecologie en instandhouding
Muntjaks worden bejaagd voor hun vlees en huid.
Door hun gewoonte om bomen te vernielen door de schors af te rukken voor voedsel, worden ze in sommige streken als een plaag beschouwd.
Over het geheel genomen neemt hun aantal af door de ongecontroleerde jacht en de vernietiging van hun habitat.
Bibliografie
Estes, Richard D. The Safari Companion. Post Mills, Vermont: Chelsea Green Publishing Co., 1993.
MacDonald, David. The Encyclopedia of Mammals: 2. London: George Allen & Unwin Co., 1985.
Nowak, Ronald M. Walker’s Mammals of the World. Vijfde editie. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1991.
http://www.ultimateungulate.com/muntreeves.html