Zijn redenering vloeit logisch voort
Uhhh, nee. Raendrop begint met te verkondigen dat de juiste voornaamwoordsvorm in deze constructie het subjectieve is, omdat wat volgt op copulae “het onderwerp modificeert”. Maar ik ken geen enkele taalkundige die de moeite waard is om te zeggen dat voornaamwoorden hun antecedenten ‘modificeren’, maar afgezien van deze terminologische kwestie, volgt hieruit absoluut niet dat, omdat predikaatbijvoeglijke naamwoorden het onderwerp van naamwoordelijke zinnen modificeren, de na-persoonlijke voornaamwoorden in de subjectieve vorm moeten staan. De kwinkslag over ‘heerlijk’ is een afleidingsmanoeuvre, voor zover ik kan nagaan, omdat het verschil tussen bijwoorden en predicaatbijvoeglijke naamwoorden evenmin van belang is voor deze kwestie.
Het is niet controversieel dat het Engels copulae, statieve werkwoorden of predicaatbijvoeglijke naamwoorden kent. Deze hebben niets te maken met de Latijnse grammatica.
Je hebt gelijk, dat zijn allemaal vrij normale dingen, en er is niets controversieel aan een ding dat tot nu toe in deze discussie naar voren is gebracht. Maar Latijn had een nogal verraderlijke invloed op de meeste Indo-Europese talen toen mensen voor het eerst grammatica’s schreven. Het werd gezien als een toppunt van taalkundige uitmuntendheid, en onze moderne talen als daarvan op verschillende manieren afgeweken. Hoe dan ook, vroege grammatici van moderne talen hadden de neiging om grammatica’s van het Latijn als model te gebruiken, wat begrijpelijk is, maar het leidde er wel toe dat ze dingen gingen doen zoals verklaren dat post-populaire voornaamwoorden in de ‘nominatieve’ naamval moeten staan, net zoals dat in het Latijn het geval is. Ja, een Latijn zou nooit zeggen “Romana me sum” (hoewel ze daar waarschijnlijk nooit een voornaamwoord zou hebben), maar dat komt omdat het Latijn iets had wat het moderne Engels niet heeft: de naamval van de zelfstandige naamwoorden. Het maakt niet uit wat de hoofdletter is van een voornaamwoord in “This is ____”, want er is geen morfologisch gemarkeerde hoofdletter op het antecedent NP. Dit komt tegenwoordig neer op een kwestie van stijl, en tenzij je wilt klinken als een stijfkoppige ijveraar, ben je waarschijnlijk beter af met “this is him/her”.