Achtergrond en doelstellingen: Moeilijkheden in emotieregulatie (ER) zijn in verband gebracht met verschillende psychiatrische stoornissen, wat een behoefte benadrukt aan een beter begrip van het concept en de associaties met storend gedrag. Wij wilden de ER-strategie van cognitieve herwaardering bestuderen met een experimentele test om onze kennis van emotionele processen in kinderpsychopathologie te vergroten.
Methoden: In de huidige studie onderzochten we emotionele reactiviteit en cognitieve reappraisal met een computertaak bij 160 medicatie-naïeve kinderen in de leeftijd van 8-12 jaar, bestaande uit vier groepen: Achtenvijftig kinderen met het syndroom van Gilles de la Tourette (TS), 26 kinderen met attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD), 19 kinderen met TS en ADHD, en 57 typisch ontwikkelende controles.
Resultaten: Het gebruik van cognitieve herwaardering verminderde negatief affect bij alle deelnemers en het vermogen tot herwaardering was positief gecorreleerd met leeftijd, terwijl reactiviteit dat niet was. Over het algemeen verschilden de groepen niet in reactiviteit of reguleringssucces. Kijken we echter naar specifieke verschillen binnen de groepen, dan bleek dat alleen de ADHD groep het negatieve affect niet significant verminderde bij herwaardering. Tenslotte was het gebruik van strategieën die als effectief werden beschouwd gecorreleerd met regulatie succes, terwijl het gebruik van een minder adaptieve strategie gerelateerd aan onderdrukking geassocieerd was met reactiviteit, maar niet met regulatie van emoties.
Beperkingen: De studie werd beperkt door kleine, klinische contrastgroepen en een gebrek aan blindering voor diagnostische status in de codering van verbale strategieën gebruikt tijdens de taak.
Conclusies: Cognitieve herwaardering lijkt een gunstige ER-strategie te zijn voor kinderen, ongeacht de diagnostische status. Onze bevindingen geven aan dat kinderen een adaptieve ER strategie kunnen aanleren en toepassen wanneer ze in de techniek worden geïnstrueerd, zelfs in de aanwezigheid van aandachtsproblemen, wat zeer relevant is voor therapeutische benaderingen van ontregeld gedrag.