Porfirio Diaz was een Mexicaanse seminarist, rechtenstudent militair generaal, politicus, dictator, en revolutionair alles samengevat in één persoon.
Vroege jaren
Jose de la Cruz Porfirio Diaz Mori werd geboren op 15 september 1830, in Oaxaca, Mexico. Hij was de zoon van Jose Diaz Orozco en Maria Mori Cortes. Hij was van gemengde afkomst. Zijn vader was van Spaans-Europese afkomst, terwijl zijn moeder van gemengd Spaans en inheems Amerikaans bloed was.
Diaz groeide op in Oaxaca in bittere armoede na de dood van zijn vader. Zijn moeder nam hem mee om theologie te studeren aan een plaatselijk seminarie toen hij 15 werd. Ze hoopte dat haar zoon ooit priester zou worden. In die tijd was het priesterschap een van de meest geëerde en machtigste roepingen in de samenleving. De kerkleiding had invloed op de politiek, bezat land en bestuurde de onderwijsinstellingen in het hele land.
Hij nam dat aan en ging naar het seminarie. Hij was er niet op gebrand om geestelijke te worden. Toen de Mexicaans-Amerikaanse oorlog uitbrak, meldden veel jonge Mexicanen zich als vrijwilliger voor het leger. In 1846 vergezelde Diaz andere seminaristen om dienst te nemen in het leger. Zoals het lot het wilde, eindigde de oorlog voordat Diaz naar het slagveld ging. Bij zijn terugkeer in 1848 besloot hij zich aan te sluiten bij een plaatselijke kunstacademie om rechten te studeren. Op de school ontmoette hij Benito Juarez. Juarez was een liberaal ingestelde docent die later president van Mexico zou worden. Diaz stopte met zijn studie rechten en ging in het leger.
Militair leven
In 1854 vocht hij samen met andere rebellen in een poging de regering van president Antonio Lopez de Santa Anna omver te werpen. De rebellen onder leiding van Benito Juarez versloegen het Mexicaanse leger en grepen de macht. President Santa Anna vluchtte naar de VS. Diaz had zich bewezen als een formidabel slagveldcommandant. Toen de Fransen Mexico binnenvielen om Juarez ten val te brengen, vocht Diaz tegen de Fransen in de Slag van Pueblo en won. De Fransen werden afgeslagen door een inferieur getraind leger. De Fransen wierpen uiteindelijk Juarez omver en Napoleon installeerde een gevolmachtigde heerser, keizer Maximillian I.
Diaz vocht aan de zijde van Juarez en onttroonde de Franse bezetting. Keizer Maximilliaan werd gevangen genomen en gedood. Juarez werd weer president. Diaz verliet het leger en keerde als held terug naar zijn woonplaats Oaxaca. In 1871 begon Diaz een opstand tegen Juarez. Hij protesteerde tegen de herverkiezing van de president voor een tweede ambtstermijn. In 1872 stierf Juarez in zijn ambt en werd hij opgevolgd door zijn plaatsvervanger, Sebastian De Tejada.
In het begin van 1876 vluchtte Diaz in ballingschap naar de VS na een aantal oproercampagnes tegen president Tejada. In november 1876 leidde Diaz een succesvolle militaire campagne en wierp Tejada omver. Diaz liet de regering over aan een demissionaire president tot de verkiezingen in mei 1877. Diaz won de verkiezingen en werd beëdigd als president.
Presidentsbewind
President Diaz stelde de presidentiële wet van één termijn in werking. Hij voerde grote hervormingen door in de economie. Zijn regering loste de staatsschuld af en stimuleerde economische groei. Diaz voerde reorganisaties door in de infrastructuursector. Hij bouwde wegen, spoorlijnen, fabrieken en mijnbouwgebieden. Hij moedigde buitenlandse landen aan om in Mexico te investeren. De Amerikanen, Britten, Duitsers, Spanjaarden en andere mogendheden profiteerden van de open markt.
Mexico werd een moderne economie. Diaz versterkte de nationale veiligheid, en de elektrificatie van de grote steden. Hij consolideerde zijn macht door hoge posities te geven aan mensen uit het hele spectrum. Geen gemeenschap werd buitengesloten. Diaz was pragmatisch om niemand tegen zich in het harnas te jagen.
Terwijl de economie sterker werd, zakte ook de plattelandsgemeenschap dieper weg in de armoede. Diaz beleid kwam ten goede aan de paar rijke elites. Er gingen stemmen op van ontevredenheid op het platteland. Diaz reageerde door de limiet op de presidentiële ambtstermijn af te schaffen, de media de mond te snoeren en met absoluut gezag te regeren. Hij regeerde 35 jaar lang.
Ondergang
In februari 1908, na 31 jaar aan de macht te zijn geweest als president, kondigde Diaz aan zich terug te trekken uit de politiek. Hij zou zich niet herkiesbaar stellen in de komende presidentsverkiezingen. Hooggeplaatste politici binnen zijn inner circle begonnen een machtsstrijd om hem op te volgen. In plaats van zich terug te trekken, liet Diaz een onbekende Francisco Madero tegen hem strijden in de peilingen.
Madero verloor en beweerde dat de verkiezingen vervalst waren. Madero kreeg steun van verschillende regionale krijgsheren en deserteurs uit het Mexicaanse leger. Al snel viel de regering Diaz. Op 25 mei 1911 trad Diaz af en vluchtte naar Frankrijk.
Legacy
Hij overleed in Frankrijk op 2 juli 1915. Hij werd begraven in Parijs. Diaz wordt gezien als zowel een held als een schurk. Hij leidde een gedecoreerd militair leven. Zijn eerste jaren als president veranderden Mexico. Maar tegen de tijd dat hij in ballingschap vluchtte, had Diaz al het goede dat hij tot stand had gebracht, uitgehold.