Perzik – Oorsprong en productie

De perzik is oorspronkelijk afkomstig uit China; hij werd via handelsroutes naar het Westen gebracht.
Het is een van de belangrijkste teelten ter wereld, met een wereldproductie van ongeveer 10 duizend ton.
De wereldproductie concentreert zich rond het Middellandse-Zeegebied, met Italië en Spanje als belangrijkste exportlanden.
De perzikboom (Prunus persica) is oorspronkelijk afkomstig uit China, waar verwijzingen naar de cultuur al 3000 jaar teruggaan. Later werd hij in Perzië geïntroduceerd via de handelsroutes door de bergen, in die mate zelfs dat hij bekend werd onder de naam Persica-vrucht, waaraan de wetenschappelijke naam Persica is ontleend. Daarom denken veel mensen ten onrechte dat perziken uit Perzië komen. De perziken kwamen naar Griekenland rond het jaar 330 v. Chr. en tijdens de Middeleeuwen verspreidden zij zich over heel Europa. Wat de verspreiding van deze cultuur betreft, kunnen we stellen dat in Amerika de Portugezen de perzik introduceerden aan de oostkust van Zuid-Amerika, de Spanjaarden deden dat in Mexico en Florida, de Fransen in Luisiana en de Engelse kolonisten in Virginia en Massachusetts.
De perzik- en nectarineteelt is een van de meest vertechniseerde onder de fruitbomen en is zeer belangrijk in de landbouweconomie van vele landen.
Sinds het begin van de jaren 80 tot heden is de wereldproductie van perziken en nectarines enorm toegenomen en volgens de FAO (Voedsel- en Landbouworganisatie) van gemiddeld 9.323 duizend ton in de periode 1989-1991, tot 11.065 duizend ton in 1998.
De wereldproductie concentreert zich in het Middellandse-Zeegebied, voornamelijk in Italië, Griekenland, Spanje, Frankrijk en Turkije. Europa produceert bijna de helft van de wereldproductie, 4.500 duizend ton. De belangrijkste producenten van de Europese Unie zijn Spanje en Italië. Noord-Amerika produceert ongeveer 1.600 duizend ton. Bepaalde landen in Zuid-Amerika, zoals Argentinië, Brazilië, Chili, hebben een onthullende produktiecapaciteit gezien hun grote produktiegroei, hoewel ze nog ver verwijderd zijn van de mediterrane landen.
Spanje is de derde producent op Europees niveau met 1 miljoen ton, waarvan 20% bestemd is voor de industrie, 70% voor de consumptie in verse produkten en slechts 10% voor de export. De huidige tendens is een toename van de zachte en de nectarine-variëteiten. De belangrijkste produktiegebieden zijn Valle del Ebro, Lérida en Murcia.
De wereldproductie wordt in deze tabel weergegeven:

(Inclusief nectarines)
Bron: Desk Book Fresh Produce (2001).
In alle landen is de productie tussen 1998 en 1999 gestegen, waarbij de stijging in Zuid-Amerika van bijzonder belang is, hoewel Azië en Europa nog steeds het grootste deel van de productie voor hun rekening nemen.
De 10 belangrijkste producerende landen en de ontwikkeling van hun productie in de afgelopen jaren, zowel voor perziken als voor nectarines, worden in de volgende tabel weergegeven:

158

Bron: FAO production Yearbook 1998
In Spanje is de beteelde oppervlakte de laatste jaren toegenomen tot een maximum van 78.600 hectare in 1989. Vanaf dat jaar is de oppervlakte afgenomen tot 71.300 hectare in 1997. Toch betekende deze daling geen vermindering van de productie, integendeel, zij nam aanzienlijk toe dankzij de vernieuwing van de aanplantingen, de toename van de geïrrigeerde oppervlakte en de verbetering van de teelttechnieken. Dit alles heeft ertoe geleid dat Spanje een van de belangrijkste exporteurs van perziken in de wereld is geworden, zoals blijkt uit de volgende tabel.
De 10 belangrijkste exporteurs van perziken zijn: