Tussen de leeftijd van 9-14 jaar zullen kinderen meer bot ontwikkelen dan ze ooit in hun leven zullen verliezen. Ze hebben hulp nodig om zich te concentreren op hun botgezondheid en, nog belangrijker, hun botontwikkeling. Door optimaal gebruik te maken van een piek in de botmassa kan het risico op botbreuken en osteoporose in de vroege volwassenheid worden verminderd.
Op 18-jarige leeftijd hebben kinderen 90% van hun levenslange botmassa ontwikkeld. Op de leeftijd van 30 jaar hebben de meesten de piekbotmassa bereikt, een maximumdrempel die hen gedurende enkele jaren kan beschermen, maar gedurende het hele midden en late leven constante aandacht zal vereisen. Veel factoren zijn van invloed op de piekbotmassa, waarvan sommige kunnen worden veranderd en andere niet.
Familiegeschiedenis: Erfelijkheid is verantwoordelijk voor ongeveer 65% van de gezondheid van de botten. Als osteoporose of botbreuken in de familie voorkomen, let dan vooral op de botontwikkeling bij uw kinderen.
Geslacht: Hoewel jongens en meisjes vóór de puberteit even snel botmassa ontwikkelen, hebben jongens de neiging om na hun tiende jaar sneller aan botmassa te winnen. Meisjes hebben minder tijd om hun optimale piekbotmassa te bereiken.
Hormoon: Oestrogeen en testosteron zijn noodzakelijk voor de ontwikkeling van botmassa. Meisjes die vroeg met hun menstruatiecyclus beginnen, kunnen een grotere botdichtheid opbouwen dan meisjes die op latere leeftijd beginnen of vaak hun menstruatie missen.
Voeding: Calcium, vitamine D, magnesium en zink zijn de belangrijkste voedingsstoffen voor de opbouw van botmassa. Hiervan zijn calcium- en vitamine D-tekorten het meest opvallend. Jonge kinderen met een calciumtekort kunnen een 5-10% lagere piekbotmassa hebben dan kinderen met een voldoende calciuminname. Het Institute of Medicine stelt voor dat kinderen tussen 9 en 18 jaar 1.300 mg calcium en 600 IE vitamine D per dag binnenkrijgen.
Lichamelijke oefening: Sport en lichamelijke activiteit, met name die waarbij gesprongen wordt, zijn uiterst belangrijk voor de ontwikkeling van botten, omdat stress elektrische impulsen door het merg van het bot stuurt die de botvormende cellen stimuleren. LET OP: Het is mogelijk om te overdrijven. Zonder voldoende voeding kan een verstoorde energiebalans leiden tot een atletisch energietekort en herhaaldelijke hyperextensie-activiteiten kunnen leiden tot PARS-stressfracturen.
Wat te doen
Als uw kinderen geen drie glazen melk drinken of drie porties zuivel of verrijkte vruchtensappen per dag eten, hebben ze misschien een supplement nodig. De meeste kinderen hebben een vitamine D-supplement nodig.
Als uw dochter op 15-jarige leeftijd nog niet ongesteld is geworden of drie opeenvolgende menstruaties overslaat, loopt zij mogelijk het risico op een slechte botontwikkeling. Praat met uw kinderarts over mogelijke oorzaken van de vertraging of onregelmatigheid – waaronder een atletisch energietekort.
Zorg ervoor dat uw kinderen het door elkaar doen en dat ze een sport of activiteit die pijn veroorzaakt, staken. Een korte rustperiode helpt de botten en spieren herstellen. Zorg ervoor dat u activiteiten onderneemt die de buik- en bilspieren versterken. Deze krachtpatsers kunnen de wervelkolom helpen beschermen. De heupflexoren, quadriceps en hamstrings worden vaak gespannen bij opgroeiende kinderen en moeten goed worden gestrekt.