Oatcake-variaties bestaan op basis van de verschillende bereidingen in diverse landen en regio’s.
Groot-BrittanniëEdit
Geschouwd als een typisch Schots voedingsmiddel, worden oatcakes ook al lang elders in Groot-Brittannië gemaakt. In Schotland vervangen haverkoeken soms toast bij het ontbijt.
Koningin Elizabeth II eet meestal Schotse haverkoeken bij het ontbijt en Walkers Oatcakes hebben een Royal Warrant. De Britse premier David Cameron noemde Schotse haverkoeken als zijn lievelingskoek.
EngelandEdit
In de Universal British Directory of Trade, Commerce and Manufacture van de jaren 1790 wordt vermeld dat het brood van High Furness dunne haverkoeken zijn, terwijl in Lancashire een gezuurde haverkoek werd gemaakt die bekend staat als riddle bread. De haverkoek uit Staffordshire verschilt sterk van die uit Schotland: hij heeft meer de vorm van een pannenkoek en bevat naast havermout ook een aanzienlijk aandeel tarwemeel. In Yorkshire wordt slechts één kant van de haverkoeken gekookt en zien ze er bubbelig uit.
Het regiment van de hertog van Wellington kreeg de bijnaam Havercakes omdat de rekruteringssergeanten haverkoeken aan het uiteinde van hun zwaarden droegen.
-
Haver cakes in het Beamish Museum, bij Durham, Engeland
SchotlandEdit
In Schotland worden oatcakes gemaakt op een girdle (of griddle, in andere vormen van het Engels) of door rondjes havermout te bakken op een bakplaat. Als de rondjes groot zijn, worden ze voor het bakken in keppeltjes gesneden. Haver is een van de weinige granen die goed groeien in het noorden van Schotland en was, tot de 20e eeuw, het gebruikte basisgraan.
Schotse soldaten in de 14e eeuw droegen een metalen bord en een zak havermout bij zich. Volgens contemporaine verslagen verwarmde een soldaat de plaat boven een vuur, bevochtigde een beetje havermout en maakte er een koek van om “zijn maag te troosten”. Vandaar dat het geen wonder is dat de Schotten in staat zijn langere marsen te maken dan andere mannen.”
Samuel Johnson verwees in zijn woordenboekdefinitie van haver geringschattend naar dit basisvoedsel:
Een graan, dat in Engeland gewoonlijk aan paarden wordt gegeven, maar in Schotland het volk ondersteunt.
Lord Elibank zou volgens Sir Walter Scott hebben geantwoord
Ja, en waar anders zie je zulke paarden en zulke mannen?
De textuur kan variëren van ruw tot fijn, afhankelijk van hoe de haver is gemalen. Haverkoeken kunnen licht kauwbaar of hard zijn, afhankelijk van het watergehalte en de duur van het koken. Haverkoeken werden traditioneel bij elke maaltijd gegeten als een belangrijke bron van koolhydraten in het dieet. Vanaf de 19e eeuw werden ze vaak geserveerd bij soepen, vlees- en visgerechten. Tegenwoordig worden ze soms gegeten als alternatief voor brood of toast bij het ontbijt.
Nu zijn er vele merken haverkoeken in de handel, zoals Nairn’s, Stockan’s, Paterson’s, en Walkers. Afgezien van deze grotere commerciële fabrikanten van haverkoeken zijn er vele plaatselijke bakkers die variaties op het basisrecept aanbieden.
-
Een kousenband van de Dalgarven Mill in North Ayrshire, gebruikt voor het bakken van haverkoeken en andere voedingsmiddelen zoals bannocks
-
Het bakken van haverkoeken in de open lucht
-
Oatcakes (boven) met klapstuk
WalesEdit
In Wales, lijken haverkoeken vaak op hartige pannenkoeken. Ze werden soms verkruimeld en gebruikt als een van de ingrediënten van brewis, een hoofdbestanddeel van het ontbijt in die tijd.
IerlandEdit
Er worden in Ierland, in een met de Schotten gedeelde traditie, haverkoeken geproduceerd die lijken op de Schotse soort. Ditty’s is een Noord-Iers merk haverkoek.
CanadaEdit
Schotse immigranten naar de Nieuwe Wereld brachten het recept voor dit voedzame voedsel naar Canada. Een van die reizen was die met de HMS Elizabeth, die in 1775 immigranten naar Prince Edward Island bracht. De kolonisten en de bemanning, die vlak voor de kust van het eiland in een storm terechtkwamen, overleefden het allemaal en kwamen in reddingsboten aan op het eiland, waar ze drie dagen wachtten tot de storm was gaan liggen. Toen zij terugkeerden naar hun schip om hun bezittingen en voorraden op te halen, ontdekten zij dat enkele vaten haver tot de weinige overgebleven levensmiddelen behoorden. De haver zat vol zand en zout water, maar dat weerhield hen er niet van om de koekenpannen tevoorschijn te halen en haverkoeken te bakken als hun eerste maaltijd in dagen. Een kolonist schreef in zijn dagboek: “Dit vond ik de zoetste hap die ik ooit in mijn leven gegeten heb, hoewel de buitenkant zwart verbrand was en het midden nog niet half gaar”.
De haverkoeken in Canada veranderden geleidelijk van een steunpilaar van het dieet tot een onderdeel van de middagthee. Er werden zoete en hartige versies ontwikkeld, die respectievelijk met jam of kaas werden geserveerd.