Nomadische levensstijl…. De voordelen maar ook de nadelen

Het is nu iets meer dan 15 maanden geleden dat we geen plek meer hebben die we thuis noemen, dat we (opnieuw) nomaden zijn geworden. Ik zeg “re” omdat we tijdens onze wereldreis meer dan 18 maanden zonder huis hebben geleefd, ook al was het toen duidelijk meer een reisproject dan een echte levensstijl.

Met andere woorden, na iets meer dan een jaar van dit “nomadenleven” vond ik het tijd om jullie een korte feedback te geven over de nieuwe manier van leven die we hebben aangenomen.

De minder glamoureuze kanten van het nomadenleven

Nomadenleven is een alternatieve levensstijl en geen droomleven

Deze mooie woorden is niet van ons. Het is geschreven door Corinne van de blog vie-nomade.com. We raden je zelfs aan om haar prachtige post over de demystificatie van het nomadische leven te lezen (in het Frans… of gebruik google translate 😉 ). We staan niet allemaal voor dezelfde uitdagingen, maar het is waar dat de overgrote meerderheid van de mensen die een nomadische levensstijl hebben het erover eens zijn dat ze hun levensstijl voor niets ter wereld zouden veranderen, maar dat het ook niet elke dag perfect is. En daar zijn wij het mee eens…

Na 15 maanden onderweg te zijn geweest volgen hier enkele van de moeilijkheden die we zijn tegengekomen

Financiële “onzekerheid”

Ik zet er aanhalingstekens tussen want om eerlijk te zijn zijn zijn we geen grote avonturiers als het gaat om financiële risico’s. Toen we begonnen, hadden we goed gespaard en ook al zijn we niet meer in staat om geld opzij te zetten, we zijn er toch in geslaagd om ons spaargeld niet al te zeer aan te spreken. Maar met onze manier van leven moeten we flexibel zijn en vooral anticiperen… Toen we nog in loondienst werkten, hadden we een vast bedrag dat elke maand op onze bankrekening viel, dus was het voor ons gemakkelijk om een “budget” te maken (ja ja, ik ben erg van de budgetten) en te plannen. Momenteel varieert ons maandelijks inkomen enorm… Sommige maanden zijn 5 tot 10 keer beter dan andere, met andere woorden, we moeten leren jongleren, geld sparen na een “goede maand” en vooral niet panikeren na een slechte.

Ik heb niets om aan te trekken

Waarschuwing, dit is de meisjesachtige en oppervlakkige minuut… Maar het is waar dat, voor mij (Fabienne), het soms een beetje frustrerend is om de hele tijd met “dezelfde spullen” te leven. Ons leven past min of meer in een rugzak van 15kg en ook al hebben we het hoognodige, er ontbreken soms kleine dingen… Onze spullen zijn verdeeld over onze ouders/vrienden plekken (dit is niet meer zo aangezien we nu een thuisbasis hebben), en onze tassen.

Vorige week ging ik een avondje clubben met mijn beste vriendin. Toen ik me klaarmaakte, had ik duidelijk geen “outfits” in mijn tas. Ik had graag nagellak opgedaan, maar die had ik ook niet, de mascara? Shit, die is bij mijn vader thuis… Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen aangezien ik een gouden vriendin heb en ik me zonder problemen bij haar thuis heb kunnen opmaken door te lenen wat ik miste, maar je snapt het idee?

Een ritmeverschuiving

Sinds we zelfstandige zijn geworden, zijn we gewend geraakt om op “onze eigen manier” te werken, d.w.z. we wisselen weken van rondreizen af met weken van hard werken. Tijdens de reisweken werken we minder (misschien 15 of 20 uur per week), maar tijdens de weken van “werk” zitten we duidelijk dichter bij de 80-90 uur dan de 45 (de norm in Zwitserland). Dus als we in Zwitserland zijn (dit zijn vaak werkweken) is het soms een beetje ingewikkeld om aan onze vrienden en familie te verantwoorden en uit te leggen dat we niet beschikbaar zijn.

De woorden avonden en weekenden hebben ons vocabulaire verlaten, en alleen omdat het zondag is betekent niet dat het geen “werk” dag kan zijn.

Om je een idee te geven, de foto hiernaast zijn wij op het exacte moment dat ik deze regels schrijf… niet elke dag glamoureus uhhh! (En ja, we zijn relatief rommelig op onze werkplek)

Nomadisch leven als koppel: de uitdagingen voor de toekomst

Van onze kant wordt de nomadische levenswijze gecombineerd met het feit dat we samen parallel het avontuur van het ondernemerschap zijn aangegaan. We hadden dus zeker al de gewoonte om 24/7 samen door te brengen tijdens onze wereldreis, maar deze keer is de situatie iets anders. Want ondanks de clichés die op de sociale media worden gepost, brengen we een groot deel van onze tijd samen door met werken.

We slapen samen, we staan (bijna) samen op, we werken samen, we eten samen, we werken nog steeds samen, we eten samen, dan eindigen we meestal de avond ofwel werkend ofwel pratend over projecten.

Tijd vrijhouden voor ons koppel en niet voor onze “collega” is soms ingewikkeld, of laten we zeggen uitdagend. Toen we nog voor iemand anders werkten en een collega vervelend was, konden we ’s avonds thuis de druk van ons afzetten door te praten of samen iets te doen… Nu is de situatie ingewikkelder, want nu is de “collega” degene die ’s nachts naast je ligt te snurken (En nee, ik zal niet zeggen wie van ons snurkt…)

Maar ik kan je geruststellen, alles is in orde! Met Benoit zijn we spraakzaam dus praten we veel (over werk zeker maar niet alleen). We zijn ons bewust van deze uitdagingen en we proberen vooruit te komen door momenten “alleen voor ons” in te lassen.

Het soms ingewikkelde is dat ons werk ook een passie is en soms hebben we de neiging om een beetje meegezogen te worden in wat we doen. We willen “gewoon” dit project afmaken voordat we een vrije dag nemen, en plotseling “Oh nee, maar dat moet ik ook nog doen”.

Wat de kinderen betreft, misschien moeten we eens gaan nadenken over het instellen van een quotum van uren achter de computer per week… Om op te mediteren! In feite, als andere ondernemers echtparen ons lezen en enig advies hebben, zijn we geïnteresseerd!

Tot nomadisch geluk

Ik realiseer me dat dit artikel een wending heeft genomen naar de kleine “ongemakken”, dus ik stel u meteen gerust dat het verre van een ramp is! In feite probeer ik in dit artikel alleen maar de uitdagingen waar we voor staan op papier te zetten om het voor onszelf bij te houden (zodat we er over een paar maanden om kunnen lachen) maar ook om een aantal van jullie te helpen die aan de slag gaan of graag aan de slag willen.

Want ja, de nomadische manier van leven is niet alleen liefde, vers water en mango kleefrijst maar ondanks de verschillende punten die in dit artikel genoemd zijn kan ik jullie ook vertellen dat we op GEEN ENKEL TIJD spijt hebben gehad van onze keuze!

In de “slechte” dagen is het voor mij meestal genoeg om te denken aan de frustratie en het gevoel van “gevangen” zitten en mezelf doodwerken op het werk voor iemand anders dat ik soms vaak had toen we nog in Zurich werkten.

We werken meer dan vroeger, maar nu doen we het voor onszelf! Bovendien hebben we sinds het begin van ons ondernemersavontuur vele sites opgeleverd aan klanten, het waren telkens gave projecten! We hebben gewerkt voor gouden mensen voor wie we gewoon het beste van onszelf wilden geven en tot nu toe (laten we hopen dat het zo doorgaat) zijn al onze professionele projecten uitstekend verlopen.

Financieel gezien verdienen we duidelijk minder dan vroeger, maar we hebben wel een niveau bereikt waarop we kunnen leven van wat we doen zonder hulp van wie dan ook. En dat, mijn vrienden, zeg ik je, is F* geweldig! (alle verhoudingen bewaard eh…). Ons “salaris” is gedeeld door 5 vergeleken met vroeger, maar onafhankelijkheid, contacten en vooral vrijheid compenseren… Dus klagen we niet!

Maar als er één ding is waar we meer van houden dan wat dan ook in de wereld dan is het flexibiliteit! Natuurlijk hebben we verplichtingen, maar we hebben ook een waanzinnige vrijheid die ons in staat stelt ons aan vele nieuwe projecten te wagen. Sommige zullen misschien niet slagen, maar andere zijn veelbelovend… En bovenal, we LEREN! Nooit in ons leven hebben we zo’n stimulerende en verrijkende tijd meegemaakt op “professioneel” vlak.

Eigen baas zijn vereist een zekere discipline, maar het is ook een waanzinnige luxe om doordeweeks te kunnen genieten van een mooie zonnige dag om te gaan wandelen en dan ’s avonds te werken…

Als je van hieruit iets meer wil weten over onze beweegredenen, nodigen we je uit om het artikel te ontdekken dat ik de dag voor mijn laatste werkdag heb geschreven. Een zeer persoonlijk artikel, maar dat u ook meer uitleg kan geven over onze drijfveren. Het artikel heet Vandaag word ik 30 jaar.

Een korte terugblik op onze laatste 15 maanden

Ficieel hebben we sinds 31 augustus 2016 geen huis meer…. Datum waarop we ons appartementje in Zürich hebben verlaten door absoluut al onze spullen te verkopen aan de nieuwe huurder. (Als ik zeg alles, dan is het ook alles… alle meubels, maar ook het koffiezetapparaat, lakens, servies, tv, etc.)

September 2016: Een maand in Zwitserland bij onze ouders om de administratie te regelen

Oktober 2016 tot eind maart 2017: Chiang Mai, Thailand
We hebben bijna 6 maanden doorgebracht in het stadje Chiang Mai in het noorden van Thailand. Een schitterende ervaring die we hier de revue lieten passeren. Om al onze artikelen over Thailand te vinden, is het deze kant op.

April 2017: Bretagne…. Pfiouuuu een breeezzzeee! We hadden gepland om er 10 dagen door te brengen en zijn er uiteindelijk 5 weken gebleven. Prachtige ontmoetingen, waanzinnige landschappen, mooi weer… we bleven langer hangen dan verwacht.

Eind mei 2017 tot juli 2017: Lausanne, Zwitserland
We kwamen terug om bij mijn vader in Zwitserland te wonen. De redenen hiervoor waren dat we eindelijk hadden besloten om een officiële structuur op te zetten voor ons websiteontwikkelingsbedrijf. Kortom, een paar weken tussen notarissen, papierwerk, verzekeraars, nog meer papierwerk, accountants en nog eens papierwerk, alles afgewisseld met een paar escapades

Augustus 2017: Wandelen dwars door Zwitserland door de alpen
1 maand wandelen door Zwitserland. Een hartenproject dat we al een tijdje hadden… Een bijzondere ervaring die we ons nog lang zullen herinneren! Lees hier meer over de via alpina.

September 2017: Zürich, Zwitserland
Verblijf in Zwitserland was aanvankelijk niet gepland in het programma, maar na gezondheidsproblemen van mijn grootmoeder besloten we 1 maand bij haar in Zürich te verblijven om haar te helpen haar onafhankelijkheid te herwinnen na een ongeluk.

oktober-november 2017:Menorca, Spanje
Niet per se ideaal vanuit nomadisch oogpunt, is Menorca niettemin een uitstekende herinnering en bovenal een eiland dat een aanrader is voor liefhebbers van natuur en sublieme landschappen in Europa.

Een maand december in Zwitserland en Oostenrijk

We zijn nu een goede tien dagen terug in Zwitserland en zullen hier tot het einde van het jaar blijven. De reden hiervoor is dat Benoit opgeroepen is voor militaire dienst en drie weken naar het leger zal moeten. Ja, in Zwitserland is het leger verplicht voor de mannen, ook al hebben we geprobeerd ze uit te leggen dat onze manier van leven daar niet echt mee te verenigen is…

Terwijl mijn man het land dient, zal ik van de gelegenheid gebruik maken om een paar weken naar mijn vader terug te gaan en wat meer van mijn jeugdvrienden te zien dan ik de laatste jaren niet heb kunnen zien.

Ik zal ook een kort solo-uitstapje naar Wenen maken om vrienden te bezoeken. Deze stad waar we bijna 2 jaar woonden voor onze wereldreis, ik hou er meer van dan wat dan ook… vooral in de winter! Ik kan niet wachten om daar een week door te brengen en te genieten van de goede tijd met mensen die ik liefheb en ook om over de kerstmarkten te slenteren. 😉

Keuze van onze nomadenbestemmingen: wat we ons zullen herinneren

Dit jaar hebben we “te veel” tijd in Zwitserland doorgebracht.
Administratieve redenen, familiale redenen, militaire redenen, veel goede redenen, ik geef het toe, maar vreemd genoeg is het wanneer we in Zwitserland zijn dat we ons het minst “thuis” voelen. Omdat we niet de middelen hebben om hier een appartement te huren, brengen we onze tijd hier door tussen de huizen van onze ouders, bij familie of in de vakantiewoning van de familie. Zeker, we hebben het geluk een gouden familie te hebben die ons steunt in onze projecten, maar voor de toekomst zullen we proberen wat minder “thuis” te zijn.

We moeten er absoluut voor zorgen dat we een evenwicht bewaren tussen “sedentarisme” en beweging.
In Chiang Mai zijn we waarschijnlijk iets te lang gebleven en zijn we “in rondjes” gaan lopen en hebben we vooral te hard gewerkt. In Bretagne hebben we ervan genoten, we hebben ervan geprofiteerd, maar we hebben waarschijnlijk niet hard genoeg gewerkt…

We zullen proberen bestemmingen te kiezen waar we andere mensen kunnen ontmoeten die hetzelfde doen als wij.
Chiang Mai was daar perfect voor…. Menorca was ingewikkelder. We hielden van Menorca, maar zoals we in onze recensie vertelden, betekende de combinatie van ons werkritme en het “laagseizoen” dat we behoorlijk geïsoleerd waren.

Januari: we zijn weer op pad met nieuwe projecten!

Op 4 januari gaan we dit keer weer de weg op richting het noorden! Voor deze escapade hebben we een vlucht geboekt naar Tallinn in Estland. We blijven 2 weken in de Estse hoofdstad voor we naar Finland vertrekken waar we een bloggersconferentie zullen bijwonen.

Wat gebeurt er nu? Het doel is om terug te keren uit Finland zonder een vlucht te nemen…. Op dit moment hebben we nog geen precieze reisroute, of zelfs maar een echte timing, maar we zullen waarschijnlijk door Estland, Letland, Litouwen, Polen, dan de Tsjechische Republiek of Duitsland gaan. Kortom, een nieuw avontuur waar meer reizen bij komt kijken! (Dat hebben we nu allemaal gedaan dus klik maar op de links om onze ervaringen in die landen te lezen)

Deze periode wordt waarschijnlijk een periode vol verrassingen, wendingen…. Maar wat ik alvast kan verklappen is dat er een aantal mooie projecten aan zitten te komen en dat jullie de komende maanden wellicht wat van ons te lezen zullen krijgen (en niet per se op computer of mobiel)…. #spoileralert

Dat was het, denk ik, voor dit eerste kleine “nomadische” overzicht. Vinden jullie dit soort blogposts leuk? Zo ja, dan zullen we proberen er regelmatiger te schrijven! En als dat niet het geval is… wel…. dan houden we onze stemmingswisselingen voor onszelf (of niet);)