Paganini’s techniek was ook vernieuwend. Paganini maakte onder meer gebruik van scordatura, het opzettelijk verkeerd stemmen van snaren. Hierdoor kan een violist in een andere toonsoort spelen zonder te hoeven schakelen;
Paganini gebruikte strijktechnieken die in die tijd als onorthodox werden beschouwd, zoals het stuiteren van de strijkstok op de snaren;
Paganini paste pizzicato met de linkerhand toe (het met de linkerhand tokkelen van de snaar – meestal open snaren -) Hierdoor kunnen noten sneller van strijkstok naar tokkel worden gewisseld, en ontstaat een stacatto-klank.
Paganini maakte veelvuldig gebruik van harmonischen. Harmonischen worden gecreëerd door een vinger van de linkerhand licht op de snaar te plaatsen op specifieke plaatsen tijdens het strijken. Het resultaat is een etherische, hoge toon die sterk verschilt van normaal gespeelde noten.
Op sommige momenten gebruikte Paganini de G-snaar voor hele werken; dit diende alleen om de verhalen over zijn gevangenschap te promoten, maar toonde een ongelooflijke beheersing van het instrument.
En Paganini werd beroemd door het gebruik van bizarre vingerzettingen.
Er werd ook gezegd dat veel van Paganini’s optredens razendsnel waren. Hij kon spelen met een verbazingwekkende snelheid van twaalf noten per seconde.
Al deze innovaties, gecombineerd met zijn verbazingwekkende beheersing van de viool, resulteerden in een optreden dat geluiden voortbracht die tot dan toe ongehoord waren voor veel publiek.
Paganini werd rijk door zijn vaardigheid op de viool. Hij oefende zelden na zijn 30e verjaardag.
Paganini stierf op 27 mei 1840.
Een werkelijk bizar verhaal over Paganini’s dood maakte verder indruk op de mythe van Paganini’s omgang met de duivel. Het schijnt dat Paganini voor zijn dood geweigerd had ter communie te gaan. Sommigen zeiden dat dit was omdat hij ervan overtuigd was dat hij niet zou sterven. Anderen zeiden dat hij een ongelovige was. Weer anderen speculeerden nog meer. Wat de reden ook was, Paganini’s weigering van het sacrament leidde ertoe dat de plaatselijke kerk de toestemming weigerde om zijn lichaam te begraven. Als gevolg hiervan zou Paganini’s familie zijn lichaam vijf jaar lang in een kelder hebben bewaard, totdat hun verzoek om hem te mogen begraven werd ingewilligd.
Dus zelfs na zijn dood hield de legende van Paganini het publiek geboeid!
De muziek die u op de achtergrond hoort is van een Caprice geschreven door Niccolo Paganini. Het bladmuziekvoorbeeld dat u hieronder ziet is met dank aan onze partner SheetMusicPlus. Het is een voorbeeldpagina uit een uitstekende geannoteerde editie van de Paganini Caprices. Klik op de pagina om meer informatie over deze uitgave te krijgen. Je kunt alle werken van Paganini bekijken die via SheetMusicPlus verkrijgbaar zijn door hier te klikken.