Public Access Area – Status Unclear – Fishing License May Be Required
De straten die eindigen in de baai langs Morro Bay’s Embarcadero, die tussen Beach en Anchor Streets, bieden publieke toegang, verschillende in de vorm van kleine kijk-/vistplatforms. Ze zijn niet erg groot, de faciliteiten zijn beperkt en overdag worden ze druk bezocht door toeristen die op zoek zijn naar de perfecte plek voor een “Kodak” moment. Niettemin kunnen de platforms goede vismogelijkheden bieden, vooral wanneer de T-Pier’s overvol zijn met boten. Het grote nadeel is dat de platforms ’s morgens en ’s avonds het best bezocht kunnen worden en als u ’s avonds op haaien wilt vissen (een traditie hier) moet u waarschijnlijk een lantaarn meenemen, want er is weinig licht.
Dunes Street/Anchor Park Pier
Dit is een heel kleine pier die meer aandacht krijgt van toeristen dan van vissers, hoewel het vissen hier uitstekend kan zijn. Andere namen die ik hem heb horen noemen zijn de ‘J’-pier en Memorial Pier (omdat hij aansluit op Anchor Park en het grote J-vormige, ankermonument), de Wavelength Pier (omdat hij tegenover de surfshop van Wavelength ligt), en Giovanni’s Pier (raad eens wat er naast ligt?). De stad geeft er de voorkeur aan dat hij de Anchor Park Pier wordt genoemd.
Milieu. Deze pier werd in 1974 gebouwd en strekt zich uit tot bijna 80 voet in vrij ondiep water met een modderbodem met weinig rotsen maar wel wat zeegras. Aan het eind is er een kleine, 12 bij 16 voet, vissersdek dat de meeste aandacht van de visserij krijgt; het is niet echt mogelijk om uit te werpen vanaf de zijkanten van de pier hoewel je recht naar beneden kunt vissen op de zijkanten (wanneer er geen boten aanwezig zijn) en een paar meter water inshore kunt vissen bij de rotsen langs de kust. De meeste vissers concentreren zich op het uitwerpen vanaf het eindgedeelte.
Hoewel er een behoorlijke seizoensgebonden visserij op baars kan zijn rond de steiger en de kustrotsen, zijn de echte attracties op deze pier (1) zomervisserij op scholing pelagics-sardines, jacksmelt en makreel, en (2) de mogelijkheid van uitstekende sharay actie-vooral BIG vleermuisroggen en luipaardhaaien die in de wateren van de baai rondzwemmen.
Een vaste klant meldde dat “tijdens negen succesvolle trips, ik 17 vleermuisroggen heb gevangen, variërend van 25-75 pond. Ik heb 6 luipaardhaaien gevangen, van 15-30 pond, waaronder een absoluut monster dat me in de palen wikkelde en me afbrak. Deze vis had misschien wel een kans op het staatsrecord. Ik heb 3 shovelnose haaien gevangen, 2 soupfin haaien, en een grote blauwe (50+), die absoluut een van mijn reels vernielde. Ik heb ook diverse kleine doornhaaitjes gevangen.”
De Morro Bay South- T-Pier ligt op korte afstand van de haven
Er zijn natuurlijk ook een paar problemen die een visser kunnen doen aarzelen voordat hij vanaf de pier gaat vissen. Het eerste is de vrij kleine omvang van de pier. Realistisch gezien zouden twee vissers met elk twee hengels en de diverse attributen van een haaienvisexpeditie alle ruimte aan het eind in beslag nemen, en overvol zijn. De hengelsportliefhebber kan er misschien een maatje of twee bij krijgen, maar je kunt beter het aantal hengels beperken.
Tweede is het feit dat aan beide kanten van de steiger zware bootactiviteit kan zijn die het vissen kan hinderen, vooral als je een vleermuisrog van vijftig pond aan de haak hebt geslagen die vastbesloten is te ontsnappen. Je moet de juiste uitrusting hebben en soms een beetje geluk. In combinatie met het grote aantal “what ya catchin” toeristen die een kijkje komen nemen, kan het verstandiger zijn om naar de T-Piers te gaan waar het wat minder druk is.
Het goede nieuws is echter dat als u besluit om ’s nachts op de pier te vissen, de belangrijkste tijd voor haaien en roggen, er verlichting op de pier is- hoewel een bord zegt dat het park van 7:30 AM tot zonsondergang gebruikt wordt. Neem wel een net mee, want het oppervlak van de pier is 13 voet boven het water.
Vistips. Er zijn in principe drie manieren om hier te vissen. De eerste is om deze pier in de winter tot de lente maanden te proberen voor baars en bot. Februari tot april, wanneer de baars de baai binnenkomt om te paaien, is de beste tijd voor de baars. Gebruik een lichte uitrusting, een hoge/lage leader met haken maat 6 of 8, en een lichte lijn. Gebruik zeewormen, verse mosselen, of stukjes marktgarnaal als aas (nog beter zijn spookgarnalen, als je die kunt vinden). Iets vroeger, van november tot maart, is de beste tijd om op de bodem te proberen op stervormige bot. Gebruik een glijdende aas leader, maat 4 of 2 haken, en spookgarnalen, zeewormen, mosselen of gesneden ansjovis als aas.
In de zomer en de herfst, probeer deze pier voor haaien en vleermuisrog; gebruik een zwaardere lijn en maat 2 tot 4/0 haken. Hoewel de conventionele wijsheid is een bloederig stuk vis zoals een makreel voor de haaien, en inktvis voor de vleermuisroggen (en roggen), zou ik de aanbeveling wijzigen. De meeste zomers zullen sardines, makrelen of jacksmelt de baai binnenkomen en vaak is het beste aas de huidige bezoeker van de baai; dus als sardines het water verstoppen gebruik ze dan als aas; dito met de jacksmelt en makreel.
De pelagische vissoorten zullen ook door dit gebied stromen – makreel, sardines, Pacific makreel, en jack makreel (Spaanse makreel) en wanneer ze dat doen kunnen goede aantallen worden opgevist met behulp van Sabiki-type aas rigs, De meest betrouwbare is de makreel en soms zijn ze een beetje moeilijker te vangen dus als de aas rigs niet werken probeer dan zeewormen gevist onder een dobber in de buurt van het wateroppervlak. Hoewel de makrelen leuk zijn om te vangen, kan ik niet hetzelfde zeggen van de shinerperch en staghorn sculpin (bullheads) die soms veel te talrijk kunnen zijn in het ondiepe water (hoewel ze kunnen worden gebruikt als levend aas voor grotere vissen).
The Pier Rats Speak
Date: 5 januari 2006; Aan: Pier Fishing in California Message Board; Van: Blake Bradley; Onderwerp: Monsters of Morro Bay
Ken, Er is een pier in Morro Bay. Ik ben opgegroeid met vissen op de Pismo, Cayucos, Avila, en San Simeon pieren. De pier in Morro Bay verslaat ze allemaal en biedt bijna non-stop actie. Het is een kleine pier, misschien 40-50 voet in de baai. Ik geloof dat hij de J pier of Memorial pier, of zoiets, wordt genoemd. Op de pier staat een ankermonument, een eerbetoon aan vissers die op zee zijn omgekomen. Het is een kleine pier, slechts geschikt voor 1-2 hengelsets. Elke keer als ik er naar toe rijd, hoop ik dat er geen andere vissers aanwezig zijn (meestal zijn die er niet).
Ik vis twee rigs met 50 ponds test monofilament lijn en draad leader, gespoeld aan een Penn Reel, bevestigd aan een heavy duty Pacificstik Supreme. Het meest uitdagende aspect van het vissen op de pier is het vermijden van het toeristenverkeer. Wanneer je 100 meter lijn uit hebt, kan een boot vol met toeristen die naar walvissen gaan kijken, voor problemen zorgen. Hoe dan ook, deze pier is belachelijk leuk om te bevissen. Levende spiering is het beste aas, maar inktvis of sneep werkt ook als de spiering niet loopt. Ik vang normaal gesproken een levende spiering van ongeveer 10 centimeter lang. Deze zijn gemakkelijk verkrijgbaar, met Lucky Lura rigs of zelfs crappie jigs. Met de neus gehaakte spiering blijft eeuwig leven en schudt de hengeltop terwijl ze zich aan de haak vastklemmen. Ik gebruik Gamakatsu Octopus haken, 2/0 en knoop een slip rig met een 6oz piramide zinker.
Ik heb precies 11 keer op deze pier gevist. Ik ben twee keer gesloopt, beide keren toen het tij opkwam en ik mijn set niet op zijn plaats kon houden, zelfs niet met 20-oz lood. Ik heb voornamelijk in de vroege zomer gevist, maar ik heb ook in oktober, november en februari gevist. Ik gooi het aas zo ver mogelijk uit, meestal zo’n 40-50 meter vanaf het einde van de pier. Ik zet de reel op free spool en zet de aasklikker aan. Het water is 20-30 voet diep en mijn hart begint te bonzen als het wachten begint. Meestal duurt het niet lang.
In de 9 succesvolle trips, heb ik 17 vleermuisroggen gevangen variërend van 25-75 pond. Ik heb 6 luipaardhaaien gevangen, van 15 -30 pond, waaronder een absoluut monster dat me in de palen wikkelde en me afbrak. Deze vis had misschien wel een kans op het staatsrecord. Ik heb 3 shovelnose haaien gevangen, 2 soupfin haaien, en een grote blauwe (50+), die absoluut een van mijn reels vernielde. Ik heb ook verschillende kleine doornhaaitjes gevangen. Ik heb slechts één legale heilbot gevangen, en de lokale bevolking vertelde me dat heilbotten pas later in de zomer komen. Bovendien verloor ik een Bat Ray die belachelijk groot was, 200+ gemakkelijk, een “schuurdeur” zoals ze Alaska Halibut noemen.
Basically, ik ga voor de Bat Rays, die er altijd zijn en vechten als absolute banshees. Wat er nog meer opduikt is slechts een bonus. De vissen slaan hard en het zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz van de reel is ongeveer het beste geluid in de wereld. Een vleermuisrog van 50 pond pakt in een mum van tijd 100 meter lijn. Het vergt discipline, maar wat je moet doen is ze ver van de pier te laten moezen. De pier staat zo hoog boven het water dat bijna alle hefboomwerking verloren gaat als de vissen dichtbij komen. De actie is snel en opwindend, en ik heb gemiddeld een vis elke 45 minuten of zo op mijn succesvolle trips. Ik ga meestal naar huis met zere armen en een glimlach, want één vis is op zijn minst een gevecht van 15-30 minuten. Ik heb aan beide hengels tegelijk vis aan de haak geslagen, een leuk probleem om te hebben, maar beide vissen landen is bijna onmogelijk. Ik ben een keer volledig overhoop gehaald, door God weet wat voor beest.
Het vissen hier is naar mijn ervaring geweldig. De lokale bevolking weet dit, maar ik beschouw de pier als een soort geheime plek van mij. Het is een ongelooflijke ervaring niet te weten wat voor soort vis is het opwarmen van de sleep. Bovendien kunnen er in het seizoen mooie krabben worden gevangen met een krabbenval die bij de rotsachtige kustlijn wordt geplaatst! Ik schrijf u omdat ik van piervissen houd. Ik heb in mijn leven al veel verschillende piervissen gevangen en er is geen betere manier om een middag of avond door te brengen. Ik heb ooit een Sevengill Shark gevangen in Pismo Beach die meer dan 2 meter lang was. Zo te zien ben jij ook een piermens. Geniet van dit plekje als je de kans krijgt, ik hoor graag van je. Gelieve te antwoorden als je dit bericht ontvangt. Met vriendelijke groet, Blake Bradley
Date: 9 oktober 2006; Aan: PFIC Message Board; Van: pierkahiki; Onderwerp: Morro Bay
Ik was zaterdagochtend in Morro Bay. Verschillende mensen aan het eind van de korte pier tegenover Wavelengths waren hun emmers aan het vullen met Spaanse en Pacific makreel. Ze gebruikten Sabiki’s. Ik ben daar vanmorgen ook langs gevaren en het leek erop dat dezelfde mensen daar weer aan het jiggen waren op makrelen. Matt
Datum: 18 september 2008; Aan: PFIC Message Board; Van: bevroren hond; Onderwerp: Over pelikanen, spiering, Frozendog, en een hot dog (een visverhaal)
Een lang visverhaal…. Maandag waren Mrs Kittyfish en ik in Morro Bay om onze vis te laten klaarmaken voor de lunch in de Flying Dutchman. Daarna besloten we natuurlijk om wat aas te gaan vissen. Dus, mijn vrouw ging een kant op met haar kopje thee en boek en ik ging op een kleine pier aasvissen.
Het was eb en vloed en ik verwachtte echt niet veel. Ik tuigde mijn Sabiki op, maakte een paar worpen en zag niets dan zeegras. Ik begon te jiggen recht over de kant en begon top spiering te vangen – 6 “tot 8” lang, 3-4 aas brok grootte uit elke spiering.
Toen ving ik de eenzame sardine en kreeg de belangstelling van de heer en mevrouw Pelikaan. Tjonge, dat waren vriendelijke vogels, die vlak naast mij en mijn emmer gingen zitten. Ik legde mijn visdoek over de emmer, maar je kon de vis er nog steeds in horen. Ik viste nog wat verder, ving nog een spiering en zodra die over de reling kwam, gingen beide pelikanen er meteen op af. Ik probeerde ze weg te jagen, maar het werd een dans met de pelikanen.
Telkens als ik met mijn handen zwaaide, openden ze hun bek omdat ze dachten dat ik ze een visje zou voeren. Een van de pelikanen had een klein Sabiki-haakje in zijn veren, dus het leek alsof ze dit al eerder hadden geprobeerd. Ik trok ook een menigte aan – een groep kajakkers keek toe en vond dit hilarisch. Ik groef me in en greep de sardine om over de kant te gooien, in de hoop dat de pelikanen hem in het water zouden volgen – maar eentje greep hem voordat hij over de kant ging. Opnieuw gelach van de kajakkers. De volgende keer zal ik vis in de kajaks gooien en zien wat de vogels dan doen.
Ik stopte met vissen, nam een sanitaire pauze in de hoop dat de pelikanen zouden weggaan als ik dat deed. Geen geluk! Ik ging op een bankje zitten en begon na te denken. Veel aas daar, hoe kom ik van mijn concurrentie af. Een paar minuten later-brainstorm! Daar komt een stel met hun kleine teckel. Ik legde het probleem uit en vroeg hen om met hun hond op de steiger te lopen om de pelikanen weg te jagen- blaffen, rennen…. Maar laat de hond de pelikanen niet bijten. We waren halverwege en de pier begon van links naar rechts te wiebelen. De hond werd gek, ging plat liggen en wilde niet bewegen. Geweldig. Dus vroeg ik ze hem op te pakken en naar buiten te dragen- misschien zou hij blaffen en kon dit nog werken. Dus dat deed de man nadat hij de hond van de grond had gehaald. De man en ik deden het woefen terwijl hij de arme, schoppende hond in zijn armen naar de pelikanen schoof. Ja, het werkte. De pelikanen vlogen eindelijk weg van de gekke mensen. Ik bedankte de hondenbezitters voor hun hulp, ze droegen het hondje terug van de pier en ik ving eindelijk al het aas dat ik nodig had.
Posted by Ken Jones
Ik was zaterdag op de North T-Pier, ving wat van die jacksmelt, en zag wat van die pelikanen. Toen ik aankwam was het tij in beweging en er was veel gras in het midden van het kanaal tussen de pier en de kust. Ik besloot te vissen aan de buitenkant van de pier bij een boot die de drift tegenhield en waar het water redelijk vrij was van het zeegras. Ik begon onmiddellijk de jacksmelt binnen te halen en natuurlijk kwam er een pelikaan naar me toe om me te helpen.
Ik wilde hem geen eten geven maar een passerende familie zei “oh hij wil gewoon gevoerd worden.” Ik heb toen geduldig uitgelegd dat mensen ze niet moeten voeren want dan worden ze agressief en dat kan tot problemen leiden zoals vast komen te zitten met haken en lijn. De dame vertelde me toen dat ze net van een boothelling kwamen waar een afvalcontainer naast de helling stond. Blijkbaar dumpen mensen visresten in de container en er waren twee pelikanen bij. De ene leefde nog maar had visdraad om zijn nek, de andere was blijkbaar dood. Ze zei dat iemand probeerde de lijn van de levende pelikaan te verwijderen toen ze weggingen.