Money Crashers

Er is niets zo bevredigend als het kweken van uw eigen verse bloemen en groenten in een huis tuin. Vooral als je het grootste deel van je dag achter een bureau zit, is het een welkome afwisseling om wat tijd buiten door te brengen, met je handen te werken en je fysiek verbonden te voelen met de aarde. En hoewel een tuin veel werk kan zijn, betaalt het zichzelf meer dan terug in malse sla en sappige, zelfgekweekte tomaten die veel beter smaken dan alles wat je in de supermarkt kunt kopen.

Helaas hebben veel stadsbewoners geen tuin om een tuin in te planten, of zelfs maar een zonnig balkon voor een container-tuin. En tegelijkertijd zijn veel steden bezaaid met braakliggende terreinen – perfect goede grond die ongebruikt blijft en zich vult met lelijk afval. Het omvormen van die grond tot stedelijke tuinruimte die bewoners kunnen delen, zou voor iedereen een win-winsituatie zijn.

Dat is precies het idee achter gemeenschapstuinen. Het zijn gedeelde stukken land waar mensen samenkomen om verse groenten en bloemen te kweken. In steden in heel Amerika veranderen gemeenschapstuinen lelijke, ongebruikte ruimtes in groene, productieve groentepercelen – en geven ze flatbewoners een kans om van de geneugten van tuinieren te genieten.

Voordelen van gemeenschapstuinen

Gemeenschapstuinen maken deel uit van de sharing economy. Ze maken het voor veel mensen mogelijk om te genieten van een hulpbron – in dit geval, tuinland – die ze zich alleen niet zouden kunnen veroorloven. Maar het zijn niet alleen de tuiniers zelf die profiteren van gemeenschapstuinen – de voordelen strekken zich uit tot de rest van de buurt en zelfs tot de samenleving als geheel.

Hier volgen een aantal van de voordelen van gemeenschapstuinen:

• Verfraaiing van steden. Veel gemeenschapstuinen staan op wat ooit braakliggende terreinen waren, gevuld met vuilnis. Wanneer stadstuiniers het overnemen, ruimen ze het afval op en vervangen het door weelderig groen. Gemeenschappelijk tuinieren verandert stedelijke doorgangen in levendige groene ruimte, wat de kwaliteit van leven verbetert voor iedereen in de buurt – niet alleen voor de mensen die de tuin onderhouden. Er zijn zelfs aanwijzingen dat het hebben van een gemeenschappelijke tuin de vastgoedwaarde in de omgeving verhoogt.
• Verse producten. Veel stedelijke buurten zijn “food deserts” – plaatsen waar het bijna onmogelijk is om vers fruit en groenten te kopen. Gemeenschappelijke tuinen bieden verse, voedzame producten voor veel gezinnen die anders niet kunnen betalen, het verbeteren van hun dieet en hun algemene gezondheid. Ze verlichten ook de honger door het doneren van hun overtollige producten aan voedselbanken.
• Gezonde levensstijl. Stadstuinieren geeft stadsbewoners de kans om te genieten van frisse lucht en gezonde lichaamsbeweging in de buitenlucht. Ze bieden ook een rustig toevluchtsoord van het lawaai en de drukte van een stedelijke buurt, waardoor stress voor bewoners wordt verlicht.
• Een schoner milieu. De planten in een gemeenschappelijke tuin voegen zuurstof toe aan de lucht en helpen de luchtvervuiling te verminderen. Ze absorberen ook regenwater, waardoor de hoeveelheid afvloeiing die door de straten loopt en verontreinigende stoffen in rivieren en meren meeneemt, wordt verminderd. Veel gemeenschaps-tuinen doen ook mee aan compostering, waarbij plantenafval zoals bladeren en snoeiafval wordt gerecycled tot bruikbare meststof.
• Sterkere gemeenschappen. Het delen van een gemeenschappelijke tuin geeft mensen een kans om contact te leggen met hun buren. Tuiniers voelen zich ook meer persoonlijk betrokken bij de plaatsen waar ze wonen, waardoor ze een gevoel van eigenaarschap en gemeenschapszin krijgen. En omdat ze mensen uit hun appartementen halen waar ze een oogje op de straat kunnen houden, kunnen gemeenschapstuinen helpen om de criminaliteit in de omliggende buurt te verminderen.
• Educatieve kansen. Werken in een gemeenschappelijke tuin is een goede manier voor kinderen om te leren over waar voedsel vandaan komt en een basisinleiding te krijgen in milieukwesties, arbeidsvaardigheden en bedrijfsprincipes. Ook voor volwassenen kan het leerzaam zijn. Gemeenschapstuinen geven mensen de kans om buren met verschillende achtergronden te ontmoeten en te leren kennen, waaronder mensen van verschillende leeftijden, rassen, culturen en sociale klassen.

In een gemeenschapstuin

In het hart van de New York City buurt die bekend staat als Hell’s Kitchen nestelt zich een lapje groen genaamd de Clinton Gemeenschapstuin. Dit perceel van 15.000 vierkante meter bevat 110 individuele tuinpercelen, alsmede een openbaar gebied met een gazon en bedden met bloemen en kruiden.

Het is ook de thuisbasis van een kolonie bijen, verzorgd door de bewoners, en een toevluchtsoord voor ten minste 60 soorten vogels. Door de tuin slingeren paden van hergebruikte baksteen, geflankeerd door banken gemaakt van betonblokken en platen van hergebruikte leisteen.

Geschiedenis van Clinton Community Garden

In 1978 was de plek waar nu de Clinton Community Garden ligt een braakliggend terrein, eigendom van de stad en al 28 jaar verlaten. Het was bezaaid met afval, puin van twee gesloopte gebouwen en verroeste auto’s, en niets bloeide er, behalve misdaad. Een paar bewoners zagen echter wilde tomatenplanten uit het puin groeien en kwamen op het idee dat deze vuilnishoop een tuin kon worden. Een jaar later huurden ze het terrein van de stad en begonnen bloemen, kruiden, groenten en fruit te planten.

In 1981 bloeide de tuin, maar dat gold ook voor de onroerendgoedmarkt van de stad, en projectontwikkelaars zagen het terrein van 15.000 vierkante meter als een uitstekende bouwplaats. De stad maakte zich op om het te verkopen, dus kwamen de bewoners in actie en startten een “Square-Inch Campaign” om fondsen te werven en het terrein te kopen. Burgemeester Ed Koch sloot zich aan bij de strijd en deed de eerste belofte van 5 dollar om één vierkante centimeter van de tuin te redden. Uiteindelijk wonnen de bewoners, en in 1984 werd de Clinton Community Garden de eerste gemeenschapstuin in de stad die de status van permanent park kreeg.

Hoe Clinton Community Garden werkt

De Clinton Community Garden is een 501(c)(3) – een soort non-profitorganisatie die is vrijgesteld van belastingen. Het wordt geleid door een stuurgroep, gekozen door alle tuinders op hun jaarlijkse ledenvergadering. De organisatie heeft een gedetailleerd huishoudelijk reglement waarin staat wie lid kan worden, hoe de bestuursleden worden gekozen en wat hun bevoegdheden en verantwoordelijkheden zijn.

Tuin- en onderhoudstaken worden volledig door vrijwilligers gedaan. Individuele tuiniers zijn verplicht om hun eigen percelen te bewerken – planten, wieden, water geven, en oogsten – ten minste eenmaal per week tijdens het groeiseizoen, en ze moeten ook ten minste 10 uur per jaar besteden aan het helpen onderhouden van de rest van de tuin. Ze moeten de paden naast hun tuinbedden onkruidvrij houden en goed zorgen voor het tuingereedschap en de tuinslangen. Aan het eind van het jaar moeten ze uitleggen hoe ze aan hun vrijwilligersverplichtingen hebben voldaan voordat ze het perceel voor nog een jaar kunnen vernieuwen.

Hoe streng deze regels ook zijn, het komt maar zelden voor dat iemand die een van de tuinpercelen bezit, deze opgeeft. Op de wachtlijst voor de tuinpercelen staan bijna 100 mensen, met aanvragen die al meer dan zes jaar lopen. Alleen bewoners van de directe omgeving – tussen 34th en 57th Streets, van de westkant van Eighth Avenue tot de Hudson River – komen in aanmerking voor een perceel.

Bezoek aan de tuin

Clinton Community Garden is 20 uur per week open voor het publiek, in het weekend en soms vroeg op woensdagochtend. Net als de tuiniers zelf, moeten bezoekers van de tuin zich aan een aantal strikte regels houden. Huisdieren, fietsen, roken, rommel maken, versterkte muziek, paardenspel van welke aard dan ook en het plukken van bloemen of planten – met uitzondering van kruiden uit het gemeenschappelijke kruidenbed – zijn niet toegestaan. Groepen van 10 of meer mensen kunnen de tuin niet bezoeken zonder toestemming van het stuurcomité.

Om ervoor te zorgen dat bezoekers zich aan de regels houden, probeert het comité een van de tuiniers als “gastheer” aanwezig te laten zijn wanneer de tuin open is. Zij kunnen in die tijd wat werk in hun percelen doen, maar het grootste deel van hun aandacht moeten zij op de voortuin en de mensen daarin houden.

Wanneer de tuin niet open is voor het publiek, wordt de tuinpoort op slot gehouden. Maar tegen betaling van $10 kunnen leden een sleutel krijgen en zichzelf binnenlaten op elk moment tussen zonsopgang en zonsondergang. Ze kunnen ook gasten meenemen in hun individuele tuingebieden, zolang ze zich aan alle tuinregels houden.

Het vinden of starten van een gemeenschapstuin

De beste manier om een gemeenschapstuin in uw omgeving te vinden is via de website van de American Community Gardening Association (ACGA), een organisatie die gemeenschapstuinieren in de hele Verenigde Staten en Canada bevordert. De ACGA site heeft een lijst van gemeenschapstuinen die u kunt doorzoeken op adres, stad, of postcode om tuinen te vinden binnen een straal van 5, 10, 25, 50, of 100 mijl.

Als er geen gemeenschapstuin in uw buurt is, biedt de ACGA informatie over hoe u uw eigen tuin kunt beginnen. Hier is een basisoverzicht van de stappen die u moet volgen om een gemeenschapstuin in uw buurt samen te stellen.

Praat met uw buren

Praat met mensen in uw buurt om erachter te komen of ze geïnteresseerd zijn in een gemeenschapstuin. Betrek zowel mensen als lokale organisaties – zoals gemeenschapsgroepen, tuinverenigingen, en verenigingen van huiseigenaren en huurders – bij het gesprek.

Discussieer over wat voor soort tuin het beste zou voldoen aan de behoeften van uw gemeenschap. Praat bijvoorbeeld over wat het nuttigst zou zijn om in de tuin te verbouwen: groenten, bloemen, of beide. Bespreek of mensen de voorkeur zouden geven aan een enkele ruimte die iedereen samen beheert, of aan afzonderlijke percelen die door individuele mensen kunnen worden onderhouden. Zoek ook uit of mensen de tuin biologisch zouden willen maken.

Als er genoeg steun lijkt te zijn voor het idee van een gemeenschappelijke tuin, vorm dan een groep die het project gaat leiden. Nodig de mensen uit die het meest geïnteresseerd zijn, en die de tijd hebben om te investeren, om deel uit te maken van deze commissie. Zodra je je groep hebt gevormd, kom dan bij elkaar om je ideeën voor het project te bespreken en een plan te ontwikkelen. Wijs zo nodig specifieke mensen aan voor bepaalde taken, zoals financiering, publiciteit en het klaarmaken van de tuinlocatie.

Bronnen identificeren

Ontdek welke bronnen uw stad heeft die u zouden kunnen helpen met uw buurttuinproject. Mogelijke hulpbronnen zijn:

U kunt ook nuttige hulpbronnen online vinden. De Community Garden Resource Guide op de website van Let’s Move, Michelle Obama’s initiatief om obesitas bij kinderen te bestrijden, bevat links naar een verscheidenheid aan bronnen over gemeenschapstuinen, tuinieren in het algemeen, stedelijke landbouw, en hoe u financiering kunt vinden.

Vind een locatie

Dit is de meest cruciale stap in het plannen van een gemeenschapstuin. Zoek in uw buurt naar een stuk grond met de volgende kenmerken:

Probeer ten minste drie verschillende locaties te vinden die voor uw tuin zouden kunnen werken, zodat u back-ups hebt voor het geval uw eerste keuze niet blijkt te werken. Noteer het adres van elk terrein; als u het adres niet kunt vinden, noteer dan de adressen van de huizen aan weerszijden.

Neem contact op met de eigenaar van het terrein dat u het beste bevalt om te vragen of u de grond mag gebruiken. Als u niet weet wie de eigenaar is, kunt u dat te weten komen door naar het belastingkantoor van het graafschap te gaan. Schrijf de eigenaar een brief waarin je beschrijft hoe je gemeenschappelijke tuinproject zal werken en wat de voordelen ervan zijn voor de gemeenschap, en vraag of je de grond mag pachten voor een symbolisch bedrag, zoals $1 per jaar.

Als de eigenaar akkoord gaat, is de volgende stap het onderhandelen over een pachtcontract. Probeer het land voor ten minste drie jaar te verhuren. Neem een verklaring van afstand op die de eigenaar beschermt tegen aansprakelijkheid als iemand gewond raakt tijdens het werken in de tuin. Kijk naar de mogelijkheid om een aansprakelijkheidsverzekering af te sluiten om uzelf in hetzelfde geval te beschermen.

Voordat u uw huurovereenkomst tekent, laat u de grond op de locatie testen op mogelijke verontreinigende stoffen, zoals zware metalen. Als die aanwezig zijn, is deze locatie waarschijnlijk geen goede keuze voor uw tuin. Een bodemtest kan u ook vertellen over de vruchtbaarheid en pH van de grond, wat nuttige informatie is om te hebben wanneer u de site voorbereidt.

Plan uw tuin

Beslis wat u wilt dat uw gemeenschapstuin omvat. Meet het terrein op en teken een eenvoudige plattegrond die u kunt gebruiken om de locatie van de verschillende onderdelen, zoals tuinbedden en paden, uit te stippelen. Bespreek vervolgens met uw tuingroep hoe u uw tuin wilt inrichten.

Gemeenschapstuinen omvatten gewoonlijk:

Een aantal andere leuke elementen zijn bloembedden, fruitbomen en een gemeenschappelijk mededelingenbord. Een ander mogelijk element is een speciale tuin voor kinderen, die meestal meer geïnteresseerd zijn in het graven en planten dan in de omvang van de oogst.

Ontwikkel een budget

Als u eenmaal weet wat u in uw tuin wilt, kunt u uitrekenen wat het allemaal gaat kosten. Zelfs als al het werk door vrijwilligers wordt gedaan, moet je nog steeds betalen om de grond te pachten en om zaden, gereedschap, kunstmest, compost en andere tuinbenodigdheden te kopen. De Community Garden Start-Up Guide ontwikkeld door de University of California Co-Operative Extension, Los Angeles County, zegt dat het starten van een basis gemeenschapstuin meestal tussen de $ 2500 en $ 5000 kost.

Er zijn verschillende manieren om uw gemeenschapstuin te financieren:

• Lidmaatschapsgeld heffen. Bij dit systeem betaalt elk lid een jaarlijkse bijdrage om de tuin te steunen. U kunt op deze manier genoeg geld inzamelen om de lopende kosten van jaar tot jaar te betalen, maar het is geen ideale manier om aan de opstartkosten te komen. Het inzamelen van enkele duizenden dollars in één keer zou de contributie zo hoog maken dat veel leden niet langer geïnteresseerd zouden zijn.
• Zoek sponsors. Mogelijke sponsors voor een gemeenschappelijke tuin zijn kerken, lokale bedrijven, en de afdeling parken en recreatie van uw stad. Als u niet één sponsor kunt vinden die de volledige kosten van het opstarten van de tuin kan dekken, kunt u proberen om kleinere bijdragen van veel sponsors te vragen. Plaatselijke bedrijven kunnen ook helpen met donaties van zaden, planten, gereedschap, of andere materialen.
• Zoek subsidies. Er zijn verschillende subsidies beschikbaar voor de financiering van gemeenschapsprojecten. Het aanvragen ervan is echter een lang en ingewikkeld proces dat zes maanden of langer kan duren. Ook moet u een sponsor of agent hebben die een van belasting vrijgestelde 501(c)(3) organisatie is, zoals een kerk of een liefdadigheidsinstelling, om uw financiering te beheren.
• Fondsenwervers houden. U kunt geld in te zamelen van de gemeenschap door middel van een verscheidenheid van fondsenwervende activiteiten. Mogelijkheden zijn onder meer carwashes, rommelmarkten, en bake sales.

Als u niet genoeg geld kunt inzamelen om al uw dromen voor de tuin in een keer te financieren, kunt u proberen uw plannen terug te schroeven. Begin met alleen een basis tuinontwerp, en bewaar een aantal van uw andere ideeën om in de komende jaren toe te voegen.

Terwijl u bezig bent met budgettering, praat met een accountant of een advocaat om uit te vinden of er belastingkwesties zijn die van invloed kunnen zijn op uw gemeenschappelijke tuin. Volgens UrbanAgLaw.org, een website gewijd aan juridische kwesties rond stadstuinieren, werken de meeste gemeenschapstuinen als ofwel 501 (c) (3) organisaties of 501 (c) (7) organisaties, die informele clubs zijn die strikt voor sociale doeleinden zijn opgericht. Deze groepen hoeven geen belasting te betalen zolang ze geen geld verdienen aan hun activiteiten.

Prepareer de site

Nog voordat je alle details voor je ontwerp hebt uitgewerkt of al het geld hebt verzameld dat je nodig hebt om de tuin te bouwen, kun je aan de slag met het voorbereiden van de site voor het planten. Organiseer teams van vrijwilligers om het volgende te doen:

Stel regels op

Voordat u daadwerkelijk kunt beginnen met tuinieren, moet u een aantal regels opstellen. Dit zorgt ervoor dat alle tuiniers precies weten wat er van hen wordt verwacht. Betrek de rest van de tuinders bij dit proces, omdat mensen eerder geneigd zijn regels op te volgen die ze zelf hebben helpen opstellen.

Jouw regels moeten onderwerpen bestrijken als:

• Financiering. Beslis of tuiniers een jaarlijkse bijdrage moeten betalen, en zo ja, wie deze int. Bepaal ook wie mag beslissen hoe het ingezamelde geld voor de tuin wordt gebruikt. Zet een bankrekening op speciaal voor de gemeenschapstuinfondsen.
• Lidmaatschap. Bepaal wat mensen moeten doen om lid te worden van de tuin en hoe de percelen worden toegewezen. Zoek uit of u wilt dat alle tuiniers regelmatig bij elkaar komen, en zo ja, hoe vaak. Beslis ook op welke uren de tuin open moet zijn en, als uw poort een slot heeft, wie de sleutels moet hebben.
• Onderhoud. Bepaal of de tuiniers hun gereedschap moeten delen of hun eigen gereedschap moeten meebrengen. Bepaal ook wie verantwoordelijk is voor het onderhoud van de gemeenschappelijke delen van de tuin, zoals het wieden van paden en het maaien van gazons. Neem contact op met de gemeente voor hulp bij het opzetten van stadsdiensten, zoals het ophalen van vuilnis.

Start tuinieren

Nu u uw fondsen in de hand hebt, uw terrein hebt voorbereid en uw regels hebt opgesteld, is uw gemeenschappelijke tuin klaar om open te gaan voor zaken. Laat alle tuiniers beginnen met het beplanten van hun individuele bedden, en werk samen om gemeenschappelijke gebieden zoals bloemperken te beplanten.

Als uw tuin eenmaal draait, verspreid het woord om de rest van de gemeenschap ervan op de hoogte te stellen. Nodig bezoekers uit om de tuin te bezichtigen en deel updates via mededelingenborden of sociale medianetwerken. Je kunt zelfs een feestje organiseren om de “grote opening” van je tuin te vieren en alle mensen te bedanken die hebben geholpen om het mogelijk te maken.

Vergeet niet om de communicatielijnen tussen de leden ook open te houden. Dit kan door middel van een telefoonboom, een e-maillijst of een regenbestendig mededelingenbord in de tuin zelf. Zorg ervoor dat alle tuinleden in een vroeg stadium op de hoogte zijn van kleine problemen, voordat ze uitgroeien tot grote problemen. Blijf regelmatig bijeenkomen om uw tuinplan te evalueren en waar nodig wijzigingen aan te brengen, gebaseerd op wat u hebt geleerd of op feedback van de buren.

Final Word

Een gemeenschappelijke tuin is een groot project, en zeker niet een die u lichtvaardig zou moeten ondernemen. Het kan maanden van hard werken en plannen kosten voordat uw tuinproject eindelijk vruchten afwerpt – of groenten, al naar gelang het geval. Maar voor veel mensen maken de voordelen van gemeenschappelijk tuinieren – frisse lucht en lichaamsbeweging, groene ruimte in steden, de kans om een gemeenschap op te bouwen, en de smaak van een rijpe tomaat die je zelf hebt gekweekt – de inspanning zeker de moeite waard.

Wilt u graag bij een gemeenschappelijke tuin horen? Heb je het ooit geprobeerd?