“Als je in het zuiden van de Verenigde Staten woont, ken je kudzu. Het invasieve, groene onkruid klampt zich vast aan vervallen schuren, klimt in bomen, verspreidt zich over velden en lijkt bijna alles op zijn pad op te eten, tot aan de kant van de snelweg.
Er is nooit veel nut voor het spul geweest, maar als je bijvoorbeeld een kudzu-salade kreeg aangeboden, zou je die dan eten? Wat als je iets totaal anders maar even “vreemd” werd aangeboden – zoals gegrilde cavia of in de pan geroosterde duif? Zou u een van beide eten?
Advertentie
Het waarschijnlijke antwoord is nee, omdat ze in de Verenigde Staten gewoon niet als gangbaar worden beschouwd. Maar zouden ze dat wel moeten zijn? Misschien. (Meer daarover in een minuut.)
Volgens de 10e verjaardag van 2015 van de International Food Information Council (IFIC) Foundation’s Food and Health Survey Taste, zeggen de meeste Amerikanen – 83 procent in feite – dat smaak het belangrijkst is wanneer ze hun voedselkeuzes maken. (Heb je ooit kudzu, cavia of duif geproefd? Dacht het niet.) Prijs (68 procent) en gezondheid (60 procent) volgen, en hebben elk jaar tijdens de 10-jarige geschiedenis van de enquête.
Maar afgezien van onze vrees voor hun smaak, assistent-professor en extensie voedingsdeskundige Carla J. Moore, Ph.D. RDN, LD, aan UGA’s College of Family & Consumer Sciences, zegt dat ze denkt dat we deze potentieel eetbare items niet eten omdat we het niet nodig hebben.
“De VS produceert meer dan genoeg voedsel om te voldoen aan de basisvoedingsbehoeften van de bevolking. En recente schattingen geven aan dat ongeveer 30 tot 40 procent van het in de VS geproduceerde voedsel wordt verspild,” zegt ze. “Voor zover ik weet, hebben deze voedingsmiddelen geen voedingsprofielen die superieur zijn aan die van voedingsmiddelen die momenteel beschikbaar zijn.”
Natuurlijk is dit buiten de grenzen van de V.S. een heel andere zaak. Cavia, bijvoorbeeld, is gebruikelijk op menu’s in Zuid-Amerika, met name in de Andes. Veel Peruaanse en Chileense restaurants serveren geroosterde “cuy” als voorgerecht, en sommige Amerikaanse milieuactivisten nemen er nota van. Ja, milieuactivisten.
Matt Miller, een wetenschapsschrijver bij The Nature Conservancy, vertelde NPR dat de knaagdieren een goed, low-impact alternatief zijn voor koolstof kostend rundvlees. Hij zegt ook dat cavia is heerlijk, door de manier waarop. (En nee, het smaakt niet naar kip.)
En hoe zit het met duif, ook wel squab genoemd? Nog steeds een delicatesse in Frankrijk, is squab geserveerd sinds de oudheid, en je kunt het vinden op menu’s in high-end restaurants als Per Se en Daniel. Hier is er een die wordt aangeboden door de New Yorkse slagerij Marlow & Daughters.
Dit zijn niet de vogels die hun visitekaartje op je auto achterlaten. Die dragen ziekten met zich mee die op mensen kunnen worden overgedragen. Squab van restaurantkwaliteit wordt nu gekweekt op boerderijen en is veilig voor consumptie, ondanks de dalende populariteit. Er wordt gezegd dat het een delicate smaak heeft, een kruising tussen kip en eend, en een beetje wildachtig.
Dus terug naar die kudzu vraag. Zou je een salade proberen gemaakt met kudzu greens? En een gelei, snoep of siroop gemaakt van kudzu bloesems? Kudzu quiche? Het is allemaal mogelijk, want ja, je kunt kudzu eten.
Zowat alles – de bladeren, bloemen en wortels – is eetbaar, behalve de wijnstok. Gebruik de bladeren rauw, gebakken in quiches, gekookt zoals collards of zelfs gefrituurd. Kies voor jonge kudzu scheuten omdat ze mals zijn en een smaak hebben die lijkt op peultjes.
Dus ga ervoor. Onttrek je aan de sociale norm en eet een cavia. Probeer een kudzu salade. Geniet van een in de pan geroosterde scharrel. Je leeft maar één keer, toch?
Advertentie