Miljoenen bezitten gas en olie onder hun land. Here’s Why Only Some Strike It Rich

De VS is een van de weinige landen ter wereld die particulieren toestaan eigenaar te zijn van de mineralen onder hun land, een beleid dat dateert van de Founding Fathers toen zij probeerden particuliere belangen te verheffen boven die van de Britse Kroon. Deze financiële stimulans om nieuwe boringen toe te staan verklaart voor een groot deel de aardgasboom van het land. De National Association of Royalty Owners schat dat ongeveer 12 miljoen Amerikaanse landeigenaren royalty’s ontvangen voor de exploitatie van olie, gas en andere minerale rijkdommen onder hun eigendom.

Maar terwijl de Amerikaanse productie recordniveaus bereikt – onlangs werd het vorige hoogtepunt in 1970 overtroffen – ontwikkelt zich een complex web van wetten en rechterlijke uitspraken over hoe deze royalty’s worden verdeeld. Dat creëert grote verschillen in hoeveel geld eigenaren daadwerkelijk krijgen en leidt tot een aantal rechtszaken waarin energiebedrijven ervan worden beschuldigd hen te kort te doen.

Een verhaal van twee minerale eigenaren

Deze ongelijkheid speelt zich af in Pennsylvania’s gasrijke Marcellus Shale.

Toen aardgasbedrijven Charlie Clark en Jim Barrett benaderden, twee boeren die in naburige county’s wonen, besloten beiden te laten boren.

Clark zegt dat het voelde alsof hij “de loterij had gewonnen”, en hij is elke dag dankbaar voor de twee gasputten die op zijn melkveebedrijf zijn geboord. Hij schat dat hij ongeveer $ 10.000 per maand ontvangt in de vorm van gas royalty’s.

“Dit is wat we hebben gedaan met ons gas geld,” zegt Clark, staande in zijn nieuwe stal gevuld met koeien. “Deze stal hier kostte 40.000 dollar om te bouwen, en we waren in staat om het te bouwen uit onze eigen zak.”

Toen hij opgroeide op het platteland van Susquehanna County in de noordoostelijke hoek van Pennsylvania, was zijn familie gewend om te bezuinigen en te sparen alleen om basics te kopen, zoals nieuwe schoenen.

Nu, sinds de boortorens de stad binnenrolden en hij royaltycheques begon te ontvangen, heeft Clark een nieuw gevonden gevoel van financiële zekerheid.

“We leven zoals vroeger, maar zonder de stress,” zegt Clark. “De rekeningen zijn allemaal betaald. Moet je kind naar de universiteit? Geen probleem.”

Hij is een goed voorbeeld van wanneer het royalty proces werkt. Het gaat als volgt: Gasbedrijven en landeigenaren tekenen een lease-overeenkomst voordat het boren begint. De royalty is geld betaald aan de eigenaar, zoals Clark, voor het recht om zijn bron te gebruiken. Het is een bepaald percentage van de opbrengst van de verkoop van het gas. Clark is verhuurd aan een bedrijf genaamd Chief Oil and Gas. Het bedrijf krijgt het gas dat het nodig heeft, en Clark wordt betaald. Maar hij weet dat andere mensen met soortgelijke gasputten het laten afweten.

“Ik dank God elke dag dat het hier is gebeurd,” zegt hij, en niet een paar mijl naar het westen.

Striking out

Daar woont Jim Barrett, zo’n 40 mijl verderop in Bradford County op wat hij omschrijft als “een vrij typische bergboerderij.”

Net als Clark is hij dankbaar voor de boringen.

“Het heeft Bradford County levend gehouden,” zegt hij. Zonder de gasindustrie, zegt hij, zou zijn gemeenschap “in 2008 of 2010 een spookstad zijn geweest” na de Grote Recessie.

By Barrett’s berekeningen, Chesapeake is hem honderdduizenden dollars verschuldigd voor het gas dat het uit zijn boerderij heeft gepompt. Het bedrijf heeft in het verleden gezegd dat het zich inzet om samen te werken met zijn royalty-eigenaren om vragen te beantwoorden.

Clark en Barrett zijn misschien begonnen met vergelijkbare hoop, maar hun verschillende ervaringen laten zien hoe moeilijk het kan zijn voor landeigenaren om door de gasbusiness te navigeren en hoe resoluties moeilijk te krijgen zijn.

Waarom de ongelijkheid?

Veel van de controverse rond royalty-geld komt neer op een concept dat bekend staat als post-productiekosten: de kosten van het verplaatsen en behandelen van gas door een netwerk van pijpleidingen. Om de kosten te dekken, kunnen de boorders inhoudingen op royalty’s nemen.

Sommige landeigenaren stemmen daarmee in, terwijl anderen een huurcontract onderhandelen dat dit verbiedt, zegt advocaat John McFarland, die landeigenaren vertegenwoordigt bij het in Texas gevestigde advocatenkantoor Graves, Dougherty, Hearon en Moody. Vele anderen ondertekenen pachtovereenkomsten waarin dit helemaal niet aan de orde komt. Zelfs wanneer mogelijke aftrekposten aan de orde komen, zegt McFarland, kan de tekst van het contract vaag zijn. Dat laat ruimte voor een gasbedrijf om aftrek te nemen, zelfs als een landeigenaar bezwaar maakt.

Geschillen over kosten na de productie zijn overal in het land opgedoken naarmate de olie- en gasproductie is gestegen, het resultaat van nieuwe horizontale boringen en fracking-technologieën waarmee boorders schaliegesteente kunnen aanboren.

In 2014 produceerden de Verenigde Staten zo veel olie en gas dat het leidde tot een wereldwijd overaanbod. Toen begonnen de klachten over deze aftrek echt binnen te rollen, zegt Gary Preszler, vicevoorzitter van het bestuur van de National Association of Royalty Owners.

Vele energieproducerende staten kregen een klap tijdens de neergang, omdat bedrijven failliet gingen, werknemers werden ontslagen en de belastinginkomsten die werden geïnd uit olie en gas daalden. In de meeste van deze staten, zoals North Dakota, waar Preszler woont, produceren de putten zowel olie als gas. Toen de prijzen kelderden, was olie plotseling niet meer waard wat het vroeger was, zegt hij, maar het gas moest nog steeds worden vervoerd en behandeld, en die kosten bleven constant.

“Toen zagen de mensen hun cheques aanzienlijk worden verlaagd,” zegt hij. Sommigen ontvingen zelfs afschriften met een negatief saldo, wat betekent dat ze geen royalty’s meer zouden ontvangen totdat het saldo weer positief werd.

In Pennsylvania produceren putten voornamelijk gas, dus landeigenaren zoals Barrett merkten het meteen toen bedrijven grote, onverklaarbare verlagingen doorvoerden. Sommige landeigenaren in Pennsylvania klagen al jaren over exorbitante aftrekposten. Toch hebben velen nooit een reden om te klagen. Clark, bijvoorbeeld, zegt dat hij vindt dat zijn aftrek redelijk is.

Een lappendeken van rechterlijke uitspraken, beschuldigingen van bedrog

In de loop der jaren hebben sommige landeigenaren een rechtszaak aangespannen toen ze vonden dat ze werden bedrogen. Dat heeft geleid tot een lappendeken van rechterlijke uitspraken in vele staten, die bepalen hoe pachtcontracten worden geïnterpreteerd.

Sommige landeigenaren huren een advocaat in om te onderhandelen over een huurovereenkomst met expliciete taal die aftrek verbiedt of precies aangeeft welke kosten mogen worden afgetrokken. Hoe groter het belang van een individu in een put, hoe meer onderhandelingsmacht hij of zij heeft om te onderhandelen over een huurovereenkomst die in zijn of haar voordeel werkt, zegt professor in de rechten aan de Universiteit van Texas Owen Anderson.

Maar niet iedereen gaat die kant op.

“Zoals vaak gebeurt, ondertekenen deze landeigenaren en minerale eigenaren deze huurovereenkomsten die het bedrijf aanbiedt zonder te onderhandelen over de voorwaarden en zonder juridisch advies in te winnen,” zegt Anderson.

Later, als zij van mening zijn dat ze niet eerlijk worden betaald, zijn hun opties klein. Ze kunnen een deskundige inhuren om hun royalty’s te controleren en naar de rechter stappen, maar sommigen kunnen zich dat niet veroorloven.

Preszler zegt dat de betere optie is om te voorkomen dat landeigenaren slechte huurcontracten tekenen.

“Het is veel gemakkelijker om te proberen de voorwaarden aan het begin correct te regelen dan om te proberen een probleem later te beheren en op te lossen,” zegt hij. Zijn groep ontwikkelt een seminar om landeigenaren beter voor te lichten.

In Pennsylvania garandeert een decennia oude wet een minimum royalty van 12,5 procent. Maar het Hooggerechtshof van de staat heeft geoordeeld dat aftrek nog steeds mogelijk is, zelfs als die dat percentage vermindert. Vier jaar lang hebben eigenaars van delfstoffen erop aangedrongen dat dit niet zou gebeuren, maar tot nu toe heeft de wetgevende macht nog geen wetsvoorstel aangenomen.

Het is een ander verhaal in West Virginia, waar royalty-eigenaren net een overwinning hebben behaald. Wetgevers hebben ingegrepen nadat het Hooggerechtshof vorig jaar in een zaak de kant van energiebedrijven koos. Nu heeft de gouverneur een nieuwe wet ondertekend die gas- en oliebedrijven verbiedt om post-productie-uitgaven af te trekken in bepaalde soorten leases.

In de tussentijd lopen er in verschillende staten rechtszaken, waaronder een van de procureur-generaal van Pennsylvania, die verschillende gasbedrijven ervan beschuldigt duizenden landeigenaren te hebben opgelicht door royalty’s te beloven die nooit zijn betaald. Tot nu toe heeft hij niet ingestemd met een aanbod van Chesapeake Energy om zijn royaltyzaken in de staat te schikken voor $ 30 miljoen.

Terug op zijn boerderij in Susquehanna County, zegt Clark dat hij weliswaar blij is met zijn gas royalty’s, maar dat hij vindt dat de wet ervoor moet zorgen dat iedereen eerlijk wordt betaald.

“Ik denk dat ik echt niet begrijp waarom de regering niet heeft ingegrepen en een beetje meer heeft gedaan, want het zou hen ook ten goede komen,” zegt hij. “Al het extra geld dat we zouden krijgen, zouden we belasten.”

Over in Bradford County, Barrett wil gewoon de erfenis van zijn familie te beschermen. “Elke boer zou zeggen dat hij wil dat zijn boerderij blijft bestaan,” zegt hij.