In Georg Simmel’s “The Metropolis and Mental Life” vergelijkt hij het verschillende mentale leven van individuen die in stedelijke (moderne) en landelijke gebieden leven. Moderniteit, in het sociologische perspectief, verwijst naar de verwerping van traditie, en dat is wat er in deze tijd in steden gebeurde. Simmel beweert dat het grootste probleem in moderne samenlevingen de “poging van het individu is om de onafhankelijkheid en individualiteit van zijn bestaan te handhaven tegenover de soevereine machten van de maatschappij”. Zijn bewering kwam ook duidelijk tot uiting in Peter Diabes video, “de strijd die individuen voeren om hun individualiteit te behouden en biedt een overtuigend verslag van een onverschillige houding, niet als een indicatie van kilte, apathie of saaiheid, maar eerder als een waarborg voor het psychisch welzijn van het individu.” Bovendien geloofde hij dat stedelijke steden het geestelijk leven van individuen veel anders beïnvloeden dan landelijke omgevingen. Hij gebruikt verder de functionalistische benadering door te bespreken hoe deze individuen leren om te gaan met en zich aan te passen aan hun omgeving.
Volgens Simmel bevorderde de 19e eeuw het individualisme door “nieuwe vrijheden, de verdeling van arbeid en de prestaties van individuen die hen onmisbaar maken voor hun werk.” Gedurende deze tijd observeerde Simmel Londen, Engeland, terwijl hij de verschillen onderzocht tussen stedelijke (grootstedelijke) en landelijke omgevingen en het effect dat deze omgevingen hadden op het mentale leven van een individu. Een van de grootste verschillen in de interactie met mensen was in de zakelijke sector. Simmel vermeldde dat in stedelijke omgevingen kopers en verkopers zelden met elkaar omgaan en niet weten van wie ze kopen wanneer ze zaken doen. Op het platteland daarentegen kopen de kopers de producten rechtstreeks van de verkopers; zij weten dus van wie zij kopen. Kleine steden hechten veel meer waarde aan intermenselijke relaties en emoties. Geld leidt tot een negatieve versterking van het individualisme, iets wat in steden overheerst, omdat het de emotionele banden met mensen verbreekt. Bedrijven stoppen met zich te concentreren op het opbouwen van relaties met klanten en beginnen zich te concentreren op het vergroten van hun winst.
Simmel geloofde dat individuen een blasé houding aannamen om hun individualiteit en hun mentale welzijn te beschermen. Een blasé-houding wordt gedefinieerd als “absolute verveling of gebrek aan bezorgdheid als gevolg van frequente blootstelling of verwennerij.” Individuen nemen deze houding aan als een manier om zich aan te passen aan hun steeds veranderende omgeving, zodat ze hun individualiteit kunnen beschermen. Ten tweede vermeldt Simmel dat mensen in steden ook een beschermend orgaan creëren dat hen in staat stelt rationeel in plaats van emotioneel te reageren op prikkels in hun omgeving. Mensen in een landelijke omgeving reageren daarentegen met meer emotie, wat hen helpt bij hun gemeenschapszin en het opbouwen van relaties. Hoewel het leven in de stad een hoog tempo heeft en voortdurend verandert, biedt het een individu veel meer mogelijkheden dan het leven op het platteland. Het kan hen zelfs de kans geven een nieuw leven te beginnen.
Tegen het einde van zijn artikel vermeldt Simmel dat als de tijd in Berlijn (stedelijke omgeving) zou stilstaan, het “hele economische en commerciële leven voor enige tijd zou ontsporen.” Dit kan te wijten zijn aan de snelle levensstijl in moderne steden waar iedereen aan gewend is. Dit zou een grotere impact hebben op stedelijke dan op landelijke omgevingen, waar het leven veel trager verloopt.
Blasé: https://www.merriam-webster.com/dictionary/blas%C3%A9
Moderniteit: http://ri-soci.blogspot.com/2004/11/what-do-sociologists-mean-by-modernity.html