De bovenstaande illustratie is afkomstig uit het supplement van het septembernummer 2012 van het tijdschrift National Geographic. Download het bestand en open het om het volledig te bekijken.
Hawaii is het jongste en grootste van een keten eilanden die samen de Hawaïaanse archipel vormen. De archipel bestaat uit acht hoofdeilanden en verschillende kleinere eilanden en atollen, die ooit actieve vulkanen waren die sindsdien zijn gezonken en geërodeerd in de loop van miljoenen jaren. De archipel van Hawaï ontstaat door de aanwezigheid van een hete plek op meer dan 1.448 kilometer (900 mijl) diep in de aardkorst. Terwijl de tektonische plaat van de Stille Oceaan over de hotspot naar het noordwesten beweegt – met een snelheid van ongeveer 7,6 centimeter per jaar – breekt het magma van de hotspot door de korst van de plaat en vormt vulkanische landmassa’s. Naarmate de Pacifische plaat zich van het zuidoosten naar het noordwesten verplaatst, komen de oudere eilanden verder van de hot spot te liggen en begint een proces van zinken en eroderen. Niihau, het meest noordwestelijke van de belangrijkste Hawaïaanse eilanden, is ongeveer 6 miljoen jaar oud. Hawaii, het jongste van de hoofdeilanden, blijft dicht bij de hot spot en is minder dan 1 miljoen jaar oud en vormt zich nog steeds terwijl de hot spot lava naar de actieve Kilauea-vulkaan voert. Het geologische landschap van de eilanden van Hawaï is in de loop van de tijd sterk veranderd, wat ook gevolgen heeft gehad voor het ecologisch landschap. Naarmate de vulkanische eilanden van Hawaï op- en neergaan, moeten organismen zich aanpassen aan een reeks overgangshabitats zowel boven als onder het oceaanoppervlak. Wat betreft de habitats en soorten die deel uitmaken van Mauna Kea – van de bergtop tot de diepte van de oceaan – is de kolossale berg niet alleen groot, maar ook zeer biodivers. Mauna Kea’s verscheidenheid aan landhabitats omvat steenwoestijnen, struikgewas, alpenbossen en tropische bossen. Deze gevarieerde habitats zijn de thuisbasis van verschillende endemische soorten die alleen op Hawaï of in de Hawaïaanse archipel voorkomen. De oceaanhabitats die Mauna Kea karakteriseren zijn al even gevarieerd en vol leven. De grootste hoeveelheid zeeleven wordt aangetroffen tussen het oppervlak en een diepte van 1.189 meter (3.900 voet, 0,7 mijl) in de zonlichtzone en het schemergebied. Onder 3.900 voet bevinden zich de middernachtzone en de afgrond, die donker en koud zijn, onder hoge druk staan en een tekort aan voedsel hebben. Soorten in deze extreme omgevingen hebben unieke aanpassingen ontwikkeld om hun temperatuur te reguleren, zichzelf te beschermen, hen te helpen voedsel te vinden, te communiceren en partners te vinden.