Lake Nokomis is een van meerdere meren in Minneapolis, Minnesota, Verenigde Staten. Het meer werd vroeger Lake Amelia genoemd ter ere van de dochter van kapitein George Gooding, Amelia, in 1819. De huidige naam werd in 1910 aangenomen ter ere van Nokomis, de grootmoeder van Hiawatha. Het ligt in het zuidelijke deel van de stad, ten westen van de Mississippi en ten zuiden van het Hiawathameer. Het meer is ovaal van vorm, met een lange as die van zuidwest naar noordoost loopt. Twee paden omcirkelen het meer, een voetgangerspad van 4,3 km (2,7 mijl) en een fietspad van 4,5 km (2,8 mijl). Omdat het onderste deel van het meer wordt doorkruist door de noord-zuid lopende Cedar Avenue, lijkt het meer vanaf de grond de vorm van een L te hebben. Het meer heeft een oppervlakte van 204 acres (0,83 km2).
Minneapolis, Minnesota
44°54′34″N 93°14′32″W / 44.90944°N 93.24222°WCoordinaten: 44°54′34″N 93°14′32″W / 44.90944°N 93.24222°W
Verenigde Staten
204 acres (83 ha)
33 ft (10 m)
814 ft (248 m)
Winter
Toen het meer in 1907 door de Minneapolis Park and Recreation Board werd aangekocht, was het zeer ondiep, slechts 1,5 m diep op de diepste diepte.5 m) diep op het diepste punt. Een groot deel ervan was eigenlijk moerasland of slough-een afwateringsgebied voor de buurt. Het werd uitgediept door baggerwerken om het huidige meer te verkrijgen. Binnen enkele jaren na zijn ontwikkeling overtrof Lake Nokomis Bde Maka Ska als het meest populaire zwemstrand op de stadsmeren van Minneapolis; in 1924 was het aantal bezoekers aan het badhuis van Lake Nokomis bijna drie keer zo hoog als het aantal bezoekers aan het badhuis van Bde Maka Ska.
In 1940 voerde Dr. Chris Lambertsen ongeveer 12 scubaduiken uit in zijn Lambertsen Amphibious Respiratory Unit (LARU) prototype in Lake Nokomis. De LARU was de eerste rebreather die in de Verenigde Staten werd ontworpen en gebouwd en deze duiken zijn de eerste zuurstofduiken met gesloten circuit in de geschiedenis van de V.S. Tijdens een van deze duiken kreeg Lambertsen een aanval van zuurstofvergiftiging, maar hij slaagde erin zonder hulp naar de oppervlakte te komen.
Lake Nokomis heeft onlangs een conserveringsproject ondergaan, waarbij gebieden met inheemse vegetatie langs de oevers werden aangelegd. Er zijn verschillende kunstmatige vijvers aangelegd, omdat de gebieden waar ze nu liggen bijna altijd onder water stonden.
De plaatselijke bevolking gebruikt het meer voor uiteenlopende doeleinden. Vissen en zeilen zijn populair, er zijn twee stranden met goed (geïmporteerd) zand, en het omliggende grote park heeft faciliteiten voor wandelen en hardlopen, softbal, fietsen, en andere sporten.
Het hoofdstrand langs de noordwestkant heeft een restaurant, concessies, toiletten, en een verscheidenheid aan huuruitrusting, samen met een speeltuin. Het kleinere strand aan de noordoostkant heeft geen faciliteiten, maar wel mobiele toiletten. De bodem van het meer daalt plotseling af voorbij de aangewezen zwemgebieden, wat een verrassende en potentieel gevaarlijke omgeving oplevert voor iedereen die buiten de touwen zwemt. Dit werd genoemd als een factor in de verdrinkingsdood van een tiener in juli 2006 op het strand.
Lake Nokomis is de plaats geweest van een van de meer onderscheidende activiteiten in de Minneapolis Aquatennial viering, de “Milk Carton Boat Race,” van 1983 tot 2000, hoewel dat evenement werd teruggeplaatst naar Bde Maka Ska in 2001. Het is ook de thuisbasis van de Life Time Fitness triatlon elk jaar in juli, en tal van andere races in de zomerweekenden.
Tot 1998 stond het meer bekend om een aantal zeer grote en oude bomen met een diameter van enkele meters langs de oostelijke oever, maar deze werden ontworteld in 1998 toen een zware storm met harde wind door het gebied trok.