Laatste nieuws

Oppervlakte: 173 km2 of 107 mi2
Maximale hoogte: 640 m of 2100 ft
Bevolking: ongeveer 100

Geschiedenis

Floreana Eiland heeft, waarschijnlijk, de meest interessante menselijke geschiedenis van alle Galapagos Eilanden. Het is de plaats van het eerste “postkantoor”, opgericht in 1793 door walvisvaarders, en het was het thuis van de eerste Galapagos bewoner – een moedige Ier genaamd Patrick Watkins die er leefde van 1807-1809.

Floreana was het eerste eiland dat gekoloniseerd werd door Ecuadorianen in 1832. Het was een strafkolonie die niet lang standhield vanwege het gebrek aan zoet water. In 1924 werd er door Noorse immigranten een visconservenfabriek opgericht, die het slechts een paar jaar volhield. Een paar jaar later arriveerde Friedrich Ritter, een Duitse arts, met zijn vrouwelijke metgezel Dore Strauch, die leed aan multiple sclerose. Ritter, een arts in de holistische geneeskunde, verwijderde al zijn tanden en nam een roestvrij stalen kunstgebit mee om complicaties aan zijn gebit te voorkomen. Samen legden ze een zeer succesvolle tuin aan en leefden van het land.

Een zwangere Margret Wittmer arriveerde in 1932, met haar man Heinz en haar stiefzoon Harry. Ze bouwden een huis en vestigden ook een agrarische levensstijl voordat ze bevielen van hun zoon Rolf, de eerste persoon die in Galapagos werd geboren.

Floreana is het meest bekend als de plaats van verschillende mysterieuze verdwijningen in de jaren 1930 – degene die de meeste aandacht kreeg was die van een vermeende Oostenrijkse barones, die kort na de Wittmers was aangekomen met haar drie bedienden. Lees meer over de intrigerende geschiedenis van Floreana.

DAG

De meerderheid van de inwoners van Floreana leeft van de landbouw. De belangrijkste waterbron voor Floreana is een natuurlijke vijver die zich vult met regenwater tijdens het regenseizoen; tijdens droogteperiodes kunnen waterproblemen vrij ernstig worden voor de bevolking. Het vervoer van en naar Floreana is zeer beperkt, met een boot van Santa Cruz Island die, gemiddeld, om de twee weken aankomt.

CONSERVATION CHALLENGES

Van alle Galapagoseilanden is Floreana het eiland dat het meest veranderd is door de aanwezigheid van mensen en invasieve wilde geiten. De geiten en enkele andere invasieve herbivoren werden in 2007 volledig verwijderd door het Nationaal Park van de Galapagos, maar in hun kielzog bleef een verwoest landschap over dat niet langer geschikt was om de inheemse wilde dieren van Floreana in stand te houden.

De beschermingswerkzaamheden zijn nu gericht op het herstel van gezonde populaties van Galapagos racers (slangen), haviken, kerkuilen, rails, drie vinkensoorten, en het meest opmerkelijk, de Floreana Mockingbird. Nu uitgestorven op het hoofdeiland Floreana, is de Floreana Spotvogel alleen nog te vinden in twee kleine populaties op twee kleine satellieteilanden voor de kust van Floreana.

Behoudsinspanningen zijn ook gericht op het opleiden van de lokale bevolking over duurzame methoden van landbouw, beheer van vast afval, en het verzamelen en filteren van drinkwater.

Stad: Puerto Velasco Ibarra

Ongeveer tweederde van de 100 inwoners van Floreana woont in de havenstad; de overige eenderde woont in de vulkanische hooglanden. Het Pension Wittmer, gerund door de familie Wittmer, afstammelingen van een van de eerste families die op de Galapagos leefden, is het enige hotel en het heeft de enige telefoon op het hele eiland. Dit kleine gehucht heeft ook een nieuw gebouwde kerk en een school met twee leraren. Er zijn momenteel geen restaurants of bars.

Bezoekersplaatsen

Cormorant Point

Deze plaats biedt twee contrasterende stranden: het eerste is een groen zandstrand, groen gemaakt door de aanwezigheid van olivijnkristallen, en het tweede is Flour Beach, gemaakt van fijn, verpulverd koraal. Het belangrijkste hoogtepunt van deze bezoekersplaats is de flamingo lagune, waar bezoekers kunnen zien hoe Galapagos flamingo’s door brak water waden, op zoek naar garnalen in de modder. Pijlstaarteenden, steltkluten, grootsnavige vliegenvangers, verschillende soorten vinken en vele andere kustvogels kunnen hier ook worden gezien. Bezoekers kunnen een korte wandeling maken over een heuvel naar Flour Beach waar groene zeeschildpadden nestelen en verschillende soorten roggen door de ondiepe kustwateren glijden. Cormorant Point heeft een grotere diversiteit aan planten dan de meeste andere gebieden, waaronder enkele endemisch voor de Point en de omliggende gebieden.

Post Office Bay

Dit is een van de weinige bezoekersplaatsen in de Galapagos waar de menselijke geschiedenis centraal staat. Een groep walvisvaarders plaatste hier in 1793 een houten vat en noemde het een postkantoor. Reizende zeelieden lieten geadresseerde brieven achter in de ton en hoopten dat de volgende zeelieden die langskwamen misschien in de richting van de bestemming van hun brieven zouden gaan. Tegenwoordig laten bezoekers hun eigen ansichtkaarten achter en doorzoeken ze de huidige stapel kaarten – als ze er een vinden die ze kunnen afgeven, nemen ze die mee. Dit gebied was ook de plaats van een mislukte kolonisatiepoging door Noren in 1926. Een korte wandeling van de Post Office Barrel leidt naar een lavabuis, die bezoekers betreden door het afdalen van een ladder. Het pad in de donkere lavabuis strekt zich uit over enkele honderden meters (neem een zaklamp mee!).

Hooglanden – Cerro Alieri en Asilo de la Paz

Bezoekers die ontschepen in Puerto Velasco Ibarra kunnen per voertuig naar de hooglanden reizen om twee extra sites te bezoeken. De eerste, Cerro Alieri, ligt op ongeveer 15 minuten rijden van de haven. Deze plaats is het meest interessant voor diegenen die van de planten van de Galapagos houden. Meer dan 48 verschillende soorten zijn hier geïdentificeerd, waarvan 56% inheems en 33% endemisch zijn. Bovendien wordt hier een belangrijk programma uitgevoerd voor het behoud van een ernstig bedreigde plant, Linum cratericola. Men dacht dat deze plant was uitgestorven totdat hij in 1997 weer werd aangetroffen door wetenschappers en parkwachters.

De tweede plaats, Asilo de la Paz, ligt op 45 minuten rijden van de stad. Het is in de eerste plaats een historische plaats waar bezoekers de grot van de piraten kunnen bezichtigen en de zoetwaterbron die de belangrijkste bron van water is voor de bevolking. Beide bevinden zich aan de voet van de Asilo de la Paz, een 450 meter hoge kegel. Een nabijgelegen kraal bevat de verschillende reuzenschildpadden die oorspronkelijk eigendom waren van de bewoners van Floreana.

Mariene Plekken

Devil’s Crown

Devil’s Crown is een vulkanische krater die door de golven is weggesleten, met een paar rotspieken die in een halfrond patroon boven het water uitsteken. In de kroon vinden snorkelaars een onderwateroase van koraalriffen en de zeedieren die erdoor worden aangetrokken, zoals speelse zeeleeuwen, kleurrijke koningsengelvissen, ballonvissen, havikvissen, geelstaartgarnalen, tijgerslangalen, witpunthaaien, pijlstaartroggen, amberjacks, lipvissen, hamerhaaien en zeeschildpadden. De rotsachtige overblijfselen van de vulkaan vormen een toevluchtsoord voor zeevogels zoals boobies, pelikanen en fregatvogels. Roodsnavelkeerkringvogels nestelen in de spleten. Het water is een beetje ruw en de stroming is sterk. Sterke zwemmers kunnen aan de westkant door een buis zwemmen (ongeveer 4-5 m naar beneden) en er aan de andere kant weer uitkomen.

Enderby, Champion, Watson, Gardner Islets, and The Bottle

Vier eilandjes ten oosten en zuidoosten van Floreana bieden goede mogelijkheden voor het bekijken van zeeschildpadden, zeeleeuwen, en een grote diversiteit aan vissen. Een grote hoeveelheid haaien kan worden waargenomen bij Enderby Islet. De diversiteit aan vissen is hoog. Tochten met een rubberboot rond Gardner Islet bieden de bezoeker uitzicht op interessante rotsformaties en grote grotten.

Verhalen over natuurbehoud

Galapagosstormvogel
De meest intensieve studie en restauratie van een Galapagosstormvogelkolonie werd uitgevoerd bij Cerro Pajas in de hooglanden van Floreana. De werkzaamheden begonnen in het begin van de jaren tachtig en gaan nog steeds door, waarbij parkwachters regelmatig geïntroduceerde soorten (voornamelijk katten en ratten) tijdens de broedperiode van deze zeevogels bestrijden. Deze inspanningen hebben geleid tot een aanzienlijke toename van het aantal vogels dat uitvliegt en van de totale populatie.

Floreana Spotvogel
Toen Charles Darwin de eilanden in 1835 bezocht, ontdekte hij de vier endemische spotvogelsoorten en werkte hij mee aan de beschrijving ervan. Vandaag de dag staan drie van de vier soorten op de Rode Lijst voor vogels, waarbij de Floreana Spotvogel (N. trifasciatus) als ernstig bedreigd wordt beschouwd. Champion en Gardner-by-Floreana, de laatste toevluchtsoorden voor de Floreana Spotlijster, zijn twee kleine, ongerepte eilandjes. De huidige populatie op Champion (het kleinste van de twee eilandjes) schommelt tussen 20-40 individuen, terwijl Gardner-by-Floreana een populatie van 60-80 vogels in stand houdt. De jaarlijkse schommelingen in de dichtheid van de populatie zijn afhankelijk van de neerslag. Met een totale populatie van minder dan 100 individuen is de kans op een ecologische ramp bijzonder groot. Als er niet onmiddellijk een gecoördineerde inspanning wordt geleverd om de Floreana spotvogel effectief te beheren en te beschermen, kan het de eerste vogelsoort op de Galapagoseilanden worden die uitsterft.

Om ervoor te zorgen dat de spotvogelpopulaties in deze toevluchtsoorden overleven, voert de Charles Darwin Stichting jaarlijks een telling uit om de omvang en gezondheid van de populatie te bepalen en om eventuele trends, zowel positieve als negatieve, te markeren. Deze jaarlijkse bezoeken zorgen er ook voor dat nieuwe bedreigingen, zoals de introductie van invasieve soorten of ziekten, snel worden ontdekt. De resultaten van deze jaarlijkse bezoeken kunnen dan snel worden verwerkt in het beheersprogramma van het Nationaal Park Galapagos. Bovendien zijn er plannen om Floreana opnieuw te bevolken met de Floreana Spotvogel als onderdeel van het Floreana Restoration Project.