Koning Sejong

Sejong de Grote (세종대왕, 世宗大王 in het Koreaans),May 6, 1397 – May 18, 1450; r. 1418 – 1450, was de vierde heerser van de Joseon Dynastie van Korea, en een geliefde Koreaanse volksheld. Hij was een hoog opgeleide en begaafde militaire strateeg, maar is vooral bekend om het feit dat hij het fonetische Koreaanse alfabet Hangul liet creëren door geleerden van de Hall of Worthies, ondanks sterke tegenstand van ambtenaren die Hanja (Chinees karakter) kenden; het “Hangul” alfabet wordt tot op de dag van vandaag gebruikt. Koning Sejong richtte ook een bibliotheek en een instituut voor wetenschappelijk onderzoek op, en bevorderde getalenteerde mannen tot gezaghebbende posities in zijn regering. Onder zijn beschermheerschap bloeiden de Koreaanse literatuur en cultuur. Hij stimuleerde technologische vooruitgang op het gebied van wapens en gaf de aanzet tot het gebruik van drukpersen.

Koning Sejong is een van de slechts twee Koreaanse heersers die geëerd worden met de benaming de “Grote”, de andere is Gwanggaeto de Grote van Goguryeo, de koning die het Koreaanse grondgebied uitbreidde naar China en Mantsjoerije. Koning Sejong werd geëerd met de benaming “Groot” voor zijn prestaties en bijdragen.

Vroeger

Sejong was de derde zoon van koning Taejong van Joseon. Op tienjarige leeftijd kreeg hij de titel Grootvorst Chungnyeong (충녕대군; 忠寧大君) en trouwde met een dochter van Sim On (심온; 沈溫) van Cheongsong (청송; 松), algemeen bekend als Sim-ssi (심씨; 沈氏), die later de titel Prinses-Consort Soheon (소헌왕비; 昭憲王妃) kreeg. Koning Taejong (regeerde 1400-1418), Sejong’s vader, was voorzichtig in het kiezen van een troonopvolger uit zijn vier wettige zonen, als gevolg van bittere ervaringen met twee “Opstanden van Prinsen” over troonopvolging van de vroege Joseon Dynastie.

De jonge prins Sejong blonk natuurlijk uit in zijn studies en was goed begunstigd door koning Taejong. Sejongs twee oudere broers worden verantwoordelijk geacht voor Sejongs unieke en ongewone troonsbestijging. Toen koning Taejong van de troon stapte, werd zijn eerstgeboren zoon officieel de nieuwe koning. De eerstgeboren zoon zag echter in dat hij niet over de vereiste vaardigheden beschikte om het koningschap te bekleden en vond dat Sejong voorbestemd was om koning te worden. Hij en zijn broer, de tweede prins, die dachten dat het hun plicht was Sejong op de troon te zetten, gedroegen zich uiterst onbeschoft aan het hof en werden al snel uit Seoel verbannen. Deze list van de twee oudste prinsen bracht Sejong uiteindelijk op de troon. De oudste prins werd jager en leefde in de bergen, en de tweede zoon trad in een boeddhistische tempel, waar hij monnik werd.

In juni van 1418 werd Sejong gekroond tot koning van Joseon en begon zijn heerschappij. Koning Taejong had echter de controle over het leger overgenomen en bleef het bestuur van de regering gedurende vier jaar tot aan zijn dood in 1422 controleren.

Versterking van de diplomatieke en militaire macht

Aan de noordgrens stichtte Koning Sejong vier forten en zes posten om zijn volk te beschermen tegen de vijandige Chinezen en de Mantsjoerijnse nomaden die in Mantsjoerije woonden. De Jurchens (女真) bewoonden dit gebied en de grenzen waren onduidelijk. Koning Sejong verkende op agressieve wijze de grens en stelde verschillende militaire voorschriften op om de veiligheid van zijn koninkrijk te waarborgen. Hij ondersteunde de vooruitgang van de Koreaanse militaire technologie en de ontwikkeling van het kanon. Verschillende soorten mortieren en vuurpijlen werden getest, evenals het gebruik van buskruit. In 1433 stuurde koning Sejong Kim Jong-seo (김종서), een vooraanstaand generaal, naar het noorden om de Mantsjoerijse barbaren te vernietigen. Kim’s militaire campagne veroverde verschillende kastelen en breidde het Koreaanse grondgebied in het noorden uit, waarbij de grens van het huidige Noord-Korea werd vastgesteld.

Koning Sejong was een effectieve militaire planner. Na het einde van de Goryeo-dynastie werden de kustgebieden van Korea vaak overvallen door Japanse piraten (Wakou). In 1367 stuurde de Koreaanse regering twee diplomaten om de Japanse regering (het Ashikaga shogunaat) te verzoeken de controle over de piraten te verscherpen. Bij hun terugkeer brachten de diplomaten twee Japanse Zen-monniken met zich mee. In 1375 bracht een andere Koreaanse diplomaat een bezoek aan Kyoto, met het verzoek de piraten strenger te controleren, en bracht een Japanse monnik mee die een brief aan de Koreaanse regering bezorgde. In 1377 en 1378 brachten Koreaanse diplomaten opnieuw een bezoek aan Japan, en de Japanse feodale heer Ouchi Yoshihiro verleende zijn medewerking door 180 soldaten te sturen om de Japanse piraten te onderwerpen. Deze activiteit bracht diplomatieke betrekkingen tussen de Japanse regering en de Joseon-dynastie op gang. In 1401 gaf de Muromachi Shogun, Ashikaga Yoshimitsu van Japan, de ambtenaren van Kyushu opdracht de Japanse piraten te reguleren en stuurde tegelijkertijd een diplomaat om de handel met de Ming-dynastie van China te openen. In 1404 stuurde Ashikaga Yoshimitsu een monnik als zijn vertegenwoordiger om officieel de handel met Korea te openen. In 1406 wees Korea drie verdragshavens (waaronder Pusan) aan voor handel met Japan, en veel van de piraten verhuisden naar China en Zuidoost-Azië. In 1419 gaf koning Sejong, gesteund door Taejong als zijn militair adviseur, Yi Jong-mu’s vloot van 227 schepen en 17.285 soldaten de opdracht om het eiland Tsushima (대마도) aan te vallen, een bolwerk van de Japanse piraten. Deze aanval, de Oei Invasie genoemd, vestigde de Koreaanse controle over Tsushima tot na de dood van Koning Sejong, en maakte een einde aan de meeste Japanse piratenactiviteiten.

Cultuur

Koning Sejong steunde de ontwikkeling van de literatuur en moedigde hogere ambtenaren en geleerden aan aan zijn hof te studeren. Zijn meest waardevolle culturele nalatenschap was de invoering van Hunmin jeong eum (훈민정음) (“Correcte klanken om het volk te instrueren”). Koning Sejong zag toe op de creatie van een fonetisch alfabet, Hangul, bestaande uit klinkers, tweeklanken (dubbelklinkers), medeklinkers en dubbelklinkers, en presenteerde het aan het Koreaanse volk in de Hunmin jeong eum (훈민정음), een aankondiging die zowel uit Hangul als uit Hanja bestond. Het Koreaanse volk had nu een alfabet waarmee het zijn eigen taal kon transcriberen. Sommige geleerden hebben gedacht dat zo’n ingewikkeld project, de uitvinding van een nieuw geschreven alfabet, gedurende een lange periode onderzoek door een team van taalkundigen moet hebben gevergd. Uit documenten blijkt echter dat Koning Sejong, die zelf een eminent linguïst en foneticus was, in het geheim snel werkte met een kleine staf van geleerden. Dertien keer stuurde hij zijn taalkundigen op pad om een beroemde Chinese fonetist te raadplegen die in ballingschap in Mantsjoerije woonde.

In zijn Voorwoord bij de Hunmin jeong eum (훈민정음) legde koning Sejong uit waarom hij het nieuwe alfabet invoerde:

De fonetiek van ons land verschilt van die van de Chinese taal en de twee talen kunnen niet met elkaar overweg. Als Koreanen zich willen uitdrukken in het Chinees, kunnen ze dat dus niet. Omdat ik deze situatie betreur, heb ik een nieuw alfabet van achtentwintig karakters gecreëerd, dat het Koreaanse volk gemakkelijk kan leren en in zijn dagelijks leven kan gebruiken.

Conservatieve pro-Chinese regeringsfunctionarissen verzetten zich tegen het gebruik van Hangul, noemden het onmun of “volkstaal” en wezen op de superioriteit van het gebruik van Chinese karakters (Hanja). Hoewel de hogere klassen meestal weigerden Hangul te leren, stelde het nieuwe, eenvoudige schrift de vrouwen van Yangban-families en de gewone burgerij in staat te lezen en schrijven, waardoor een middel tot algemene communicatie ontstond en werd bijgedragen tot de opkomst van een nieuwe cultuur in Korea. Koning Sejong richtte het Bureau voor Publicatie in Hangul op, dat onder meer zijn eigen Yongbi Eocheon Ga (“Liederen van Vliegende Draken”, 1445, een eerbetoon aan de deugden van de koninklijke voorouders) publiceerde.

Koning Sejong componeerde ook Seokbo Sangjeol (Episoden uit het leven van Boeddha, juli, 1447); Worin Cheon-gang Jigok (Liederen van de Maan die schijnt op duizend rivieren, juli 1447); en het naslagwerk Dongguk Jeong-un (Woordenboek van de juiste Chinees-Koreaanse uitspraak, september 1447).

Koning Sejong verzamelde intellectuelen uit heel Korea, en richtte in 1420 in het koninklijk paleis een Hal der Waardigen (집현전; 集賢殿; Jiphyeonjeon) op. De geleerden van de Hall of Worthies documenteerden de geschiedenis, stelden documenten op en stelden boeken samen over verschillende onderwerpen. Bovendien beval koning Sejong veelbelovende jonge geleerden uit te kiezen en naar een tempel in de bergen te sturen, waar later een bibliotheek werd gevestigd. De geleerden lazen daar niet alleen Confuciaanse werken, maar ook boeken van andere Chinese geleerden, en werken over astronomie, geografie, geneeskunde en wichelarij.

Naar de principes van het Neo-Confucianisme was Koning Sejong ook een humanitair. Hij hervormde het rechtssysteem met een decreet dat er drie processen moesten zijn voordat een definitief vonnis werd geveld, en verbood wreedheden, zoals geseling, bij het straffen van misdadigers.

Technologie

Koning Sejong wordt ook gecrediteerd voor de vooruitgang van de technologie in Korea tijdens zijn bewind. Koning Sejong riep een jonge man genaamd Jang Yeong-sil (장영실), een vooraanstaande uitvinder die tot de lagere klasse behoorde, naar zijn hof in Seoul. Hij erkende zijn verdiensten en mogelijkheden en ondanks protesten van hoffunctionarissen gaf hij hem een officiële overheidsfunctie en de bevoegdheid om alles uit te vinden wat hij maar wilde. Jang vond uiteindelijk ’s werelds eerste regenmeter uit, een zelfslagende waterklok, en een zonnewijzer.

Een ander belangrijk project van koning Sejong was de uitbreiding van de uitgeverij-industrie in Korea. Al in 1234, tijdens de Goryeo Dynastie, werd een metalen drukpers gebruikt, maar in 1403 nam Koning Sejong het initiatief tot het gebruik van een officiële pers. Koning Sejong bevorderde ook de teelt van papiermoerbeien voor de ontwikkeling van de papierkwaliteit.

Tijdens zijn bewind werden verder onder meer een astronomisch observatorium, een nieuwe kalender en een systeem van maten en gewichten tot stand gebracht. Een jaar na zijn dood werd een projectiel-lanceervoertuig uitgevonden, gevolgd door de uitvinding van raketprojectielen, en instrumenten om landhoogte en afstand te meten.

Einde van koning Sejong’s bewind: 1450

Koning Sejong stierf op 53-jarige leeftijd en werd begraven in het Yeong Mausoleum (영릉; 英陵) in 1450. Hij werd opgevolgd door zijn eerste zoon, Munjong.

De straat Sejongno en het Sejong Center for the Performing Arts, beide gelegen in het centrum van Seoul, zijn vernoemd naar koning Sejong, en hij staat afgebeeld op het Zuid-Koreaanse 10.000-won biljet.

• Grayson, James. Korea – Een religieuze geschiedenis. Routledge Curzon, 2002. ISBN 070071605X
• Kim-Renaud, Young-Key. Koning Sejong de Grote: het licht van het Korea van de vijftiende eeuw. International Circle of Korean Linguistics, 1992. ISBN 1882177010
• Rees, David. Korea: An Illustrated History : From An Ancient Times to 1945. Hippocrene Books, 2001. ISBN 0781808731
• Stephenson, F. Richard. Oosterse astronomie van Guo Shoujing tot koning Sejong: Proceedings van een internationale conferentie. Seoul, Korea, 6-11 oktober, 1993. Yonsei University Press, 1997. ISBN 8971414189

Alle links opgehaald op 18 april 2018.

• Koning Sejong’s Confucian Humanism in the Early Choson Period
• Koning Sejong Memorial Hall (Koreaans)

Monarchs of Joseon and The Korean Empire

Joseon: Koning Jeongjong Koning Taejong Koning Sejong de Grote Koning Munjong Koning Danjong
Koning Sejo Koning Jeongjong Koning Seongjong Yeonsangun Koning Jungjong Koning Injong Koning Myeongjong
Koning Seonjo | Gwanghaegun | Koning Injo | Koning Hyojong | Koning Hyeonjong | Koning Sukjong
Koning Gyeongjong | Koning Yeongjo | Koning Jeongjo | Koning Sunjo | Koning Heonjong | Koning Cheoljong

Koreaanse Rijk: Emperor Gojong | Emperor Sunjong