Koning Fahd bin Abdul Aziz overleed op 1 augustus 2005. Hij was koning en premier van Saoedi-Arabië en leider van het Huis van Saud. Fahd werd in 1996 getroffen door een zware beroerte en was daarna niet meer in staat zijn officiële taken te vervullen; zijn halfbroer, kroonprins Abdullah, fungeerde als de facto regent van het koninkrijk.
Fahd was een zoon van Ibn Saud, de eerste monarch en stichter van het moderne Saoedi-Arabië. Ten tijde van zijn geboorte voltooide Fahds vader de consolidatie van de macht van het Huis Saud op het Arabisch Schiereiland en de oprichting van Saoedi-Arabië.
Op elfjarige leeftijd, in 1932, keek Fahd toe hoe zijn vader officieel het Koninkrijk Saoedi-Arabië stichtte door het Verdrag van Jedda te ondertekenen.
Fahd’s opleiding vond plaats aan de Prinsen School in Riyad, een school die door Ibn Saud speciaal was opgericht voor de opleiding van leden van het Huis van Saud. Tijdens zijn opleiding aan de Prinsen-school studeerde Fahd onder meer bij sjeik Abdul-Ghani Khayat. Na zijn opleiding aan de Prinsessenschool ging Fahd naar het Instituut voor Religieuze Kennis in Mekka, waar hij de wahabitische islam bestudeerde.
In 1945 bracht Fahd zijn eerste staatsbezoek aan New York, New York, om de openingszitting van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties bij te wonen. Tijdens deze reis diende Fahd onder zijn broer, koning Faisal, die op dat moment minister van Buitenlandse Zaken van Saoedi-Arabië was.
In 1953, op dertigjarige leeftijd, werd Fahd door zijn vader benoemd tot minister van Onderwijs. Eveneens in 1953 leidde Fahd zijn eerste officiële staatsbezoek, waarbij hij namens het Huis Saud de kroning van Koningin Elizabeth II bijwoonde.
Later zou Fahd in 1959 de Saoedische delegatie naar de Liga van Arabische Staten leiden, een teken van zijn groeiende relevantie en belang in het Huis Saud – en dat hij werd klaargestoomd voor meer macht.
Ten slotte kreeg Fahd in 1962 een post met enorme verantwoordelijkheid, die van minister van Binnenlandse Zaken. Vijf jaar later zou Fahd worden benoemd tot tweede vice-premier, een belangrijke post in het Huis van Saud.
Koning Fahd heeft geld gegeven voor de bouw van moskeeën over de hele wereld. Een van deze moskeeën is de Ibrahim-Al-Ibrahim Moskee, in Europa Point, Gibraltar, die in 1997 werd geopend. Op 25 maart 1975 overleed Koning Faisal en nam Koning Khalid de macht over. Fahd, als volgende in de lijn van opvolging, werd kroonprins en eerste vice-premier. Vooral in de latere jaren van het bewind van Koning Khalid werd Fahd gezien als de feitelijke premier.
Toen Koning Khalid op 13 juni 1982 overleed, volgde Fahd de troon op.
Sinds zijn beroerte is Koning Fahd grotendeels inactief geweest, hoewel hij nog steeds bijeenkomsten bijwoont en geselecteerde bezoekers ontvangt. In november 2003 beloofde hij terroristen “met ijzeren vuist aan te pakken” na een dodelijke bomaanslag. Het is echter kroonprins Abdullah die officiële reizen maakt; wanneer koning Fahd reist, is dat voor vakanties, en hij is soms maandenlang afwezig uit Saudi-Arabië. Toen zijn oudste zoon en lid van het Internationaal Olympisch Comité, prins Faisal bin Fahd, in 1999 overleed, was de koning in Spanje en keerde hij niet terug voor de begrafenis.
Koning Fahd is de oudste van de “Sudairi Zeven”, de zeven zonen van koning Abdul Aziz “ibn Saud” door Hassa bint Ahmad Sudairi, die hun hele leven een hechte band met elkaar hebben gehad. Van zijn volle broers is prins Sultan bin Abdul Aziz (geboren in 1927) sinds 1962 minister van Defensie en sinds 1982 tweede vice-premier, en hij wordt waarschijnlijk beschouwd als de volgende kroonprins. Prins Nayef bin Abdul Aziz, die koning Fahd in 1975 opvolgde als minister van Binnenlandse Zaken, en prins Salman bin Abdul Aziz, de gouverneur van Riyad, worden ook beschouwd als mogelijke toekomstige koningen onder de zeven.