2019 is geen goed jaar geweest voor kobalt.

Na het raken van een record van $ 95.000 ($ 138.081) per ton in maart 2018, werd het batterijmetaal een marktlieveling en een trekkaart voor veel explorers.

Maar in 2019 veegde de kobaltprijs bijna 74 procent van zijn waarde af om een driejarig dieptepunt van $ 25.000 te bereiken.

De prijs heeft sindsdien wat terrein teruggewonnen, maar is ver verwijderd van zijn piek.

Ondanks de dalende prijs zijn de vooruitzichten voor kobalt niet veranderd – commentatoren voorspellen nog steeds een sterke groei van de vraag en een krapper wordend aanbod.

En deskundigen voorspellen een herstel van de kobaltprijs in 2020.

In deze gids leggen we uit welke factoren de ASX-kobaltaandelen hebben gestimuleerd en wat de vraag – en de aandelenkoersen – in de toekomst zou kunnen stimuleren.

Wat is kobalt?

Kobalt, dat het periodieke symbool Co heeft, is een hard, glanzend, zilvergrijs metaal.

Het kan worden gemagnetiseerd en gelegeerd met aluminium en nikkel om bijzonder krachtige magneten te maken, als katalysator voor de aardolie- en chemische industrie, en als droogmiddel voor verf en inkt.

Maar door het belang ervan voor het tegenhouden van batterijen tegen ontploffing is het gebruik ervan in lithium-ionbatterijen aanzienlijk toegenomen.

De vraag naar kobalt door de industrie. Afbeelding met dank aan Taruga Minerals.

Kobalt wordt gebruikt om de chemie in de kathode van een lithium-ionbatterij te stabiliseren.

Batterijen bestaan uit een anode (positief) en een kathode (negatief) en de elektrische stroom vloeit tussen de twee.

De typische batterij voor elektrische voertuigen (EV) vereist tot 9 kg kobalt en een standaardlaptop vereist ongeveer 30 g van het mineraal.

De stijgende vraag naar kobalt in batterijen heeft er in belangrijke mate toe bijgedragen dat de prijs zo hoog is opgelopen.

Mijnbouw en productie

Er is zeer weinig primaire productie van kobalt, waarbij 98 procent van het aanbod afkomstig is van koper- of nikkelmijnen.

De kopergordel in de Democratische Republiek Congo (DRC), de Centraal-Afrikaanse Republiek en Zambia levert het grootste deel van het wereldwijd gedolven kobalt op.

De Bou Azzer-mijn in Marokko is momenteel een van ’s werelds enige werkende primaire kobaltmijnen en is al sinds de jaren 1930 in bedrijf.

Kobalt is door de EU tot een kritiek mineraal verklaard. Wereldwijd wordt jaarlijks slechts ongeveer 100.000 ton geproduceerd.

Infographic courtesy of Cobalt Institute.

Hoe kobalt wordt gedolven, is een belangrijk consumentenvraagstuk geworden vanwege het gebruik van kinderarbeid in landen als de DRC, die bijna 60 procent van het kobalt in de wereld levert.

Grote spelers als Apple en Ford zetten leveranciers onder druk om aan te tonen dat ze alleen kobalt kopen van ethisch verantwoorde mijnbouwbedrijven.

In 2017 startte de London Metal Exchange een eigen onderzoek naar de vraag of een deel van het kobalt dat het verhandelde afkomstig was van onethische bronnen.

Deze verantwoorde inkoop van kobalt heeft een verdere impact op een toch al krappe markt, met eindgebruikers die weigeren kobalt te kopen dat met de hand wordt gedolven in de DRC.

Andere factoren die tot het lagere aanbod hebben bijgedragen, zijn onder meer Glencore’s problemen bij zijn activiteiten in de DRC.

Andere factoren die tot het lagere aanbod hebben bijgedragen, zijn onder meer Glencore’s problemen bij zijn activiteiten in de DRC.

In het begin van 2019 vertelde Glencore beleggers dat een leveringsgolf van zijn dochteronderneming Katanga zou worden uitgesteld tot ten minste 2020, omdat de regering van de DRC niet overtuigd was van het plan van de mijnwerker om radioactiviteit uit het kobalt te verwijderen.

Glencore heeft ook de productie in zijn 27.000 ton per jaar Mutanda-mijn in november 2019 voor twee jaar opgeschort.

Mutanda is ’s werelds grootste kobaltmijn die goed is voor ongeveer 20 procent van de wereldwijde aanvoer.

Argonaut-directeur van mijnbouw- en energieonderzoek Matthew Keane vertelde in december 2019 op een conferentie in Perth dat de sluiting van de Mutanda-mijn een aanhoudend herstel in kobalt zou ondersteunen.

Vraag stuwt ASX-kobaltaandelen

Meer sectoren elektrificeren naarmate batterijen goedkoper worden, volgens Bloomberg New Energy Finance (BNEF).

Batterijprijzen, die in 2010 boven de $ 1.100 per kilowattuur (kWh) lagen, zijn in 2019 met 87 procent gedaald tot gemiddeld $ 156/kWh.

Tegen 2023 zullen de gemiddelde prijzen dicht bij $ 100/kWh liggen, volgens BNEF.

$ 100/kWh is belangrijk – dit is de prijs waarvan algemeen wordt aangenomen dat het het punt is waarop EV’s prijsgelijkheid zullen beginnen te bereiken met voertuigen met een verbrandingsmotor (ICE).

En terwijl sommige van de grote autofabrikanten hun gebruik van kobalt in batterijen willen terugdringen of elimineren, schat Benchmark Minerals Intelligence dat batterijmakers tegen 2024 152.000 ton kobalt per jaar nodig zullen hebben – een stijging ten opzichte van slechts 75.000 ton in 2019.

“Hoewel de markt momenteel een overaanbod kent, verwacht Benchmark Minerals dat het aanbod van kobaltgrondstoffen, met name kobalthydroxide, in 2020 zal verkrappen en dat de voorraden die zich de afgelopen 18 maanden hebben opgehoopt, beginnen af te nemen”, zegt het.

“De sluiting van Mutanda is een belangrijke factor geweest in het naar voren halen van het markttekort, dat vanaf H2 2020 aanhoudende prijsstijgingen zou kunnen zien als de vraag van de markten voor elektrische voertuigen en energieopslag blijft groeien.”

Beleggen in ASX-kobaltaandelen

Hier zijn enkele van de ASX small cap explorers die blootstelling hebben aan kobalt.

Panoramic Resources (ASX:PAN) wordt overgenomen door Independence Group (ASX:IGO) grotendeels vanwege zijn Savannah nikkel-, koper- en kobaltmijn in West-Australië.

Het project werd medio 2016 in de mottenballen gelegd na de daling van de nikkelprijs, maar werd eind 2018 weer online gebracht.

Bij volledige productie zal de mijn 10.800 ton nikkel, 6.100 ton koper en 800 ton kobalt per jaar leveren gedurende een initiële mijnlevensduur van acht jaar.

Tussen zijn anderen op weg naar productie.

Australian Mines (ASX:AUZ) werkt aan het veiligstellen van een afnamepartner en financiering voor haar Sconi batterij metalen project in Queensland na een deal met Korea’s SK Innovations’ viel over.

Het project zal naar schatting ongeveer 1,4 miljoen ton nikkelsulfaat en 209.000 ton kobaltsulfaat produceren over zijn meer dan 30-jarige mijnlevensduur.

Australian Mines zegt dat dat voldoende kobalt en nikkel is om het equivalent van ten minste 3 miljoen tot 6 miljoen accu’s voor elektrische voertuigen te produceren.

Clean TeQ (ASX:CLQ) is op jacht naar een partner voor zijn geavanceerde Sunrise nikkel-kobaltproject in New South Wales. Het project is volledig vergund en klaar voor ontwikkeling.

Het bedrijf zei dat recente sterke metaalprijsbewegingen hebben geleid tot toenemende belangstelling van batterij- en autofabrikanten die op zoek zijn naar het identificeren en veiligstellen van langetermijn inkoopopties voor nikkel- en kobaltsulfaat van batterijkwaliteit.

Clean TeQ’s doel is om in de eerste helft van 2020 een partner voor 50 procent te hebben ondertekend om de weg vrij te maken voor een definitieve investeringsbeslissing medio 2020.

Carnavale Resources (ASX:CAV) werkt aan de uitbreiding van de hulpbronnen in zijn Grey Dam nikkel- en kobaltproject in West-Australië.

Het project herbergt een hulpbron van bijna 15 miljoen ton die 110.000 ton nikkel en 7200 ton kobalt bevat.

Partners in het Thackaringa-kobaltproject in New South Wales, Cobalt Blue Holdings (ASX:COB) en Broken Hill Prospecting (ASX:BPL), hebben eindelijk hun meningsverschillen opzij gezet om een overeenkomst te bereiken die Cobalt Blue de volledige eigendom van het Thackaringa-project geeft.

Cobalt Blue is begonnen met de bouw van een proeffabriek die het medio 2020 in gebruik wil nemen, gevolgd door de verwerking van een monster van 4.000 ton.

New World Resources (ASX:NWC) ging oorspronkelijk helemaal in op kobalt toen het aan het opkomen was en begon als New World Cobalt.

New World Resources (ASX:NWC) is begonnen als New World Cobalt, maar heeft sindsdien zijn naam veranderd om zijn uitbreiding naar andere mineralen zoals koper, goud en zink te weerspiegelen, hoewel het enkele van zijn kobaltprojecten heeft behouden.

New World is volledig eigenaar van de kobaltprojecten Colson en Elkhorn in Idaho.

De projecten zijn gelegen op een 60 km lange gordel die de “grootste, hoogwaardige kobaltvoorraden in de westerse wereld” herbergt, volgens New World.

Collega-explorator Jervois Mining (ASX:JRV) heeft ook projecten in de Idaho-kobaltgordel na zijn fusie met eCobalt Solutions en M2 Cobalt.

Na de voltooiing van de fusie met eCobalt Solutions is Jervois onmiddellijk begonnen met het werken aan een bijgewerkte haalbaarheidsstudie en een eerste diamantboorprogramma van 1.820 m.

De BFS moet in maart 2020 zijn voltooid.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.