“Heb je het niet koud?” riep ik naar mijn moeder aan de overkant van de tuin.
“Ik voel me prima,” riep ze terug. “Maak je geen zorgen om mij.” Ze omklemde haar vertrouwde walis tingting, boog voorover en ging verder met haar klusje, het opruimen van de gevallen bladeren onder de moerbeiboom.
“Wees voorzichtig met je rug,” zei ik. “En ook met je knieën! Heb je daar geen last van?”
“Met mijn knieën gaat het goed,” zei ze kortaf.
Dit was ons gebruikelijke gesprek elke ochtend voordat ik naar mijn werk ging. Mijn moeder klaagt onophoudelijk over hoe koud het hier is als ze op bezoek komt, maar staat er toch op om ons te helpen met het werk in huis. Ze is op voordat de zon opkomt en ze is in de tuin, zelfs als er vorst op de grond ligt. “Dit is wat ik doe,” zegt ze altijd. Ze kookt en ze maakt onvermoeibaar schoon. Ze doet de was en strijkt onze overhemden. Ze strijkt zelfs de gordijnen voor de slaapkamerramen. “Ik doe dit niet vaak voor jou en Dennis,” herinnert ze me eraan. “Alleen als ik er ben.”
Natuurlijk, ik laat haar haar gang gaan. Hoe kan ik anders als er een warme maaltijd is, als er adobo en ginataan op ons wacht aan de eettafel? Je weet dat ze in de buurt is als Dennis en ik die extra moeder-is-bezoek kilo’s dragen. Maar mijn moeder is zevenenzeventig. Ze is actief en kwiek, maar ik merk dat ze niet meer zo sterk, niet meer zo scherp is. Op haar leeftijd zou ze alleen nog maar moeten rusten en ontspannen. Dat heeft ze verdiend na al die jaren een toegewijde echtgenote, moeder en grootmoeder te zijn geweest. Maar voor haar, zo lijkt het, betekent het idee van rust en ontspanning dat ze voor zichzelf moet zorgen op de manier die zij het beste kent.
“Zorg goed voor jezelf,” zeg ik haar altijd, samen met de geheugensteuntjes dat ze moet letten op wat ze eet en dat ze haar dokter regelmatig moet bezoeken. “Blijf gezond,” zeg ik haar. “Blijf sterk, zodat je ons weer kunt komen bezoeken.”
“Siyempre naman,” zegt ze altijd. “Zeker, inderdaad.”
Ginataang Kalabasa at Sitaw Recept, maakt zes porties
1 eetlepel plantaardige olie
2 teentjes knoflook, geplet
1 kleine ui, fijngehakt
1/4 pond garnalen, ontdaan van de schaal en zonder zaadlijsten
1 pond butternut of kabocha pompoen, geschild en gesneden in blokjes van 1 cm, ongeveer 2 tot 3 kopjes
1 blikje kokosmelk
15-ounce blikje kokosmelk
zeezout en versgemalen zwarte peper naar smaak
1 bosje tuinbonen, in stukjes van 1 tot 2 cm gesneden
Verwarm plantaardige olie in een pan op middelhoog tot hoog vuur. Voeg knoflook toe en roerbak tot het lichtbruin is. Voeg uien toe en roerbak tot ze geurig en zacht zijn. Voeg de garnalen toe en roerbak tot ze net gaar zijn.
Voeg de pompoen en kokosmelk toe. Voeg zeezout en versgemalen zwarte peper naar smaak toe. Breng het geheel aan de kook en laat het met deksel op de pan op laag tot middelhoog vuur sudderen tot de pompoen gaar is, ongeveer 10 tot 15 minuten. Voeg de bonen toe en laat sudderen tot ze net gaar zijn, ongeveer 10 minuten. Breng op smaak met zeezout en zwarte peper. Bagoong, of garnalenpasta, voegt een extra laag van smaak toe aan de zoete stoofpot. In plaats van butternut kan ook kabocha- of delicata-pompoen worden gebruikt.
Meer Gata-recepten
Ginataang Halo-Halo
De lucht was stil en de mist gleed in een stroom die de grond bijna kuste. De deken van vroege ochtendmist die over de moeraslanden van Coyote Hills rolde, zag er opvallend dramatisch uit. Het slanke riet stond hoog, bijna onbeweeglijk, tegen de vage oranje lucht verlicht door de zon die door Mission Peak scheen. Het was een prachtig gezicht om te zien.
Ginataang Hipon
Een half kopje kokosmelk voor een pond garnalen. Grofweg. Gebruik room in plaats van melk, als het kan. Ontvel de garnalen, maar laat de kop en schalen zitten.
Ik bladerde nog eens door mijn moeders recept voor garnalen in kokosmelk. De garnalen waren ontdaan van de zaadlijsten en schoongemaakt.
Ginataang Bilo-Bilo
“De tragedie van het leven ligt niet in het niet bereiken van je doel. De tragedie ligt in het niet hebben van een doel om te bereiken.” – Benjamin E. Mays
Ik wist dat het niet makkelijk zou worden. Mijn benen brandden toen ik ze door de kou naar buiten sleepte. Het enige waar ik aan kon denken was mijn ginataang bilo-bilo die thuis op me wachtte.