Jimmy Butler: ‘Ik heb geen spijt’

Hij werd geboren in het piepkleine Tomball, Texas. Zijn biologische vader deed geen moeite. Zijn moeder schopte hem het huis uit toen hij 13 was in Houston. Hij was dakloos voordat hij werd opgevangen door een familie voor zijn laatste jaar op de middelbare school. Hij hoopte in junior college na lichte rekrutering. Hij was de laatste keuze in de eerste ronde van de 2011 NBA draft.

Om te zeggen dat de kansen niet waren gestapeld tegen Jimmy Butler om een NBA-ster te worden, en gewoon een succes in het leven voor die kwestie, is een understatement op zijn zachtst gezegd.

Vandaag de dag is de viervoudig All-Star lid van de Philadelphia 76ers nadat zijn handelsverzoek werd ingewilligd door de Minnesota Timberwolves. Terwijl zijn aanwezigheid in Philadelphia naar verluidt voor golven heeft gezorgd – wat hij en coach Brett Brown hebben ontkend – zal Butler deze zomer een van de meest begeerde free agents van de NBA zijn.

Butler ging zitten met The Undefeated voor een wedstrijd op 2 januari in Phoenix om zijn leven en NBA-carrière te bespreken. Hier zijn zijn overwegingen, zoals verteld aan The Undefeated’s Marc J. Spears, over zijn opkomst naar succes, korte periode bij de Wolves, hoop bij de Sixers, en meer.

Iedereen heeft verschillende kansen om verschillende redenen. Ik had geluk.

Ik denk ook dat ik gezegend genoeg was met het juiste gereedschap, de juiste mensen om me heen om in een geweldige situatie terecht te komen. Maar kansen? Ik denk niet dat ze al te groot waren als we het over de cijfers hebben. Maar ik ben waar ik ben, kansen of niet.

Doe ik verder met de kansen te trotseren? Ben ik tegen de kansen in? Ik denk niet eens meer aan te veel van die dingen. Het is leuk om er op terug te kijken, maar de kansen zijn gewoon wat ze zijn – nummers. En de manier waarop iedereen tegenwoordig over cijfers en analyses praat, maakt me toch een beetje boos.

Ik was de 30e keus. Ik had dat moment dat ik me afvroeg of ik zou overleven in de NBA. Ik zal nooit een gesprek vergeten dat ik met iemand had. En het was echt uit het niets, dus ik nam het op als een soort van respectloos omdat ik gewoon een gelukkige jongen was – blij om in de competitie te zijn, werken, gewichten heffen, naar de sportschool gaan. Iemand trok me naar de zijkant, ik ga geen namen noemen, en had zoiets van, ‘Weet je hoeveel van de 30ste picks het tot het tweede contract maken?’

En ik had zoiets van, nee.

Maar de manier waarop hij het zei, het was een soort van, ‘Je gaat binnenkort uit de competitie zijn.’ En ik had zoiets van, man, ‘Waarom kom je zo op me af?’

Hij had zoiets van, ‘Waarom ga je het niet onderzoeken en kom terug en laat het me weten?’

En dus, ik deed het. Om je de waarheid te zeggen, ik kan me niet precies herinneren wat ik te weten ben gekomen. Niet veel, niet veel.

Maar ik werd kwaad. Ik zag het als gebrek aan respect. Ik werk ongelooflijk hard. Ik weet dat ik erbij hoor.

En ik realiseerde me dat ik het gemaakt had tijdens mijn eerste All-Star optreden in New York in 2015. Je loopt die kamer in en het is als Melo , het is als D-Wade , ‘Bron , het is KD , al die jongens. En dan zijn ze zo van, ‘Yo, gefeliciteerd. Welkom. Het is als, ‘Welkom bij wat? Jullie zitten allemaal in deze kamer alsof dit niets voorstelt, omdat jullie dit al zeven, acht, negen, tien keer gedaan hebben.

Je hebt het over het beste van het beste. De supersterren. De gezichten van de competitie. Ik zit daar zo stil, dat ik niet eens weet waar ik het over moet hebben. Ik heb niet meerdere All-Stars. Ik heb nog niet zoveel gemeen met jullie.

Maar toen ik zag hoe ze met elkaar omgaan, toen had ik zoiets van, weet je wat, misschien heb ik het een beetje gemaakt.

Ik vind het leuk als mensen zeggen dat ik veranderd ben. Daar ben ik het mee eens. Ik heb. Want als je niet verandert, ben je niet aan het evolueren. Dat betekent dat je vastzit. De wereld verandert voortdurend.

Hoe ben ik veranderd? Ik heb veel meer mensen om me heen om me te helpen een betere atleet te zijn, voor mijn lichaam te zorgen, ervoor te zorgen dat ik goed eet, ervoor te zorgen dat ik de juiste hoeveelheid krijg van al die dingen die bij mijn werk horen. Jaren geleden had ik dat niet. Ik besteedde er jaren geleden geen aandacht aan.

Mijn huis is een beetje groter. Ik heb een paar auto’s meer. Mijn kleren zijn een beetje anders. Mijn juwelen zijn een beetje anders. De manier waarop ik over dingen denk is een beetje anders. Maar, ja, je verandert. Wat wil je dat ik doe? Je wilt dat ik in hetzelfde soort huis ga wonen zonder hek aan een drukke straat als toen ik een eerste jaars speler in de league was?

Het spijt me. Dat kan ik niet doen. Voor mijn veiligheid, voor een heleboel andere redenen ook. Maar, ja, ik ben veranderd en het maakt me aan het lachen om te weten dat ik blijf veranderen.

Maar ik als persoon, ik denk niet dat ik veranderd ben. En als ik iets doe dat niet strookt met mijn karakter, heb ik mensen om me heen die zeggen: ‘Yo, dat ben jij niet. Ik heb dan zoiets van, ‘Weet je wat, je hebt gelijk. Maar dat is waarom ik de mensen om me heen heb die ik heb. Ik denk niet dat iemand bang is om me te vertellen wanneer ik het mis heb. Ik ben niet bang om mensen te vertellen dat ze fout zitten. Dus, ik als persoon, nee, ik ben niet veranderd. Ik zie er alleen een beetje anders uit, of de auto waarin ik zit is een beetje anders. Maar verder ben ik nog steeds mezelf.

Om je de waarheid te zeggen, ik maak me niet echt druk om de perceptie van mij van iedereen. Alleen de mensen die elke dag om me heen zijn. Als iemand die elke dag om me heen is zegt, ‘Kijk, man, je komt zo en zo over,’ dan moet ik een stap terug doen, zoals, ‘Verdomme, je bent elke dag om me heen, je ziet mijn maniertjes. Je ziet hoe ik met mensen omga. Je hebt waarschijnlijk gelijk.’

Dus, als je niet een van die mensen bent, is het echt moeilijk voor je perceptie om helemaal juist te zijn als je niet elke dag met me praat, of je houdt niet van de manier waarop ik iets beantwoord, of de manier waarop ik iets aanpak. Je weet niet wat er daarvoor allemaal was.

Zo, misschien is mij 100 keer dezelfde vraag gesteld. Als iemand je 100 keer dezelfde vraag stelt, kun je daar die honderdste keer pissig over worden. Natuurlijk ben je dat. Je hebt hem net 99 andere keren beantwoord. Dus, je hebt geen aandacht voor wat er achter het geheel is opgebouwd.

Ik had een vrij solide jaar daar met Minnesota. Ik ontmoette wat nieuwe mensen, wat nieuwe teamgenoten, en deed iets wat daar in 14 jaar niet was gedaan, de play-offs halen. Maar het liep gewoon niet zoals veel mensen hadden gehoopt en gepland dat het zou lopen. Maar dat is gewoon het zakelijke deel van basketbal.

Wanneer mensen zeggen, ‘Je bent dit, je bent dat,’ ‘Je had het beter kunnen aanpakken,’ OK, maar totdat je hier in mijn schoenen zit en tegenover wie ik ook zat, zou je het nooit weten. Het is allemaal ‘hij zei, zij zei’ totdat je met z’n tweeën in de kamer zit.

Dus, ik zou zeggen dat het een geweldig hoofdstuk in mijn leven was, net als alle andere die ik heb gehad. Ik heb nog steeds goede relaties met veel mensen daar. Ik heb geen slechte dingen te zeggen over niemand.

Wat de Sixers betreft, het potentieel is door het dak.

We zijn nog steeds bezig met het uitwerken van alle kinken van alles. Iedereen probeert het na twee maanden nog te begrijpen en we hebben nog een lange weg te gaan. Het hele ding is gewoon om te winnen en erachter te komen hoe we gaan winnen in de play-off tijd. Dat is waar je aan denkt, maar je moet er eerst zien te komen.

Ik denk dat zolang iedereen eerlijk tegen elkaar is, wat ik iedereen elke dag vertel, zoals, als iemand een probleem heeft met iets of iemand, dan praat je gewoon met ze. Je zoekt het uit. En dat is de enige manier waarop we gaan winnen, als iedereen transparant is tegen elkaar en je weet hoe iedereen zich voelt over elke situatie. Je moet kunnen praten. Communicatie zal altijd de sleutel zijn.

Spelen met Joel Embiid en Ben Simmons is geweldig. Ik denk dat er veel hobbels in de weg, want als je hier, alles is een beetje anders. Dat wil niet zeggen dat dat een probleem is op welke manier dan ook, het is gewoon, je hebt drie jongens die echt goede spelers zijn geweest op bepaalde momenten in hun carrière, en nu zet je ze allemaal samen in hetzelfde team.

We proberen het uit te zoeken. We zitten er over te praten. We proberen er op het basketbalveld mee om te gaan. En het werkt. We moeten gewoon doorgaan. We moeten blijven praten.

We hebben een aantal goede spelers in JJ , Landry , Will , je kunt de hele lijn afgaan. Maar ik denk dat het zeker begint met ons drie. We willen het goed doen. We proberen het goed te doen. We willen dat we succesvol zijn. Zolang we dat blijven doen, kunnen we een echt goed team zijn.

Niets in deze wereld is ooit beloofd om hier morgen te zijn. Ik herinner me Buzz Williams, mijn college coach, hij was de eerste die me dat dagelijks in het hoofd stompte. En ik denk dat dat een van de vele citaten is waar ik naar leef. Wat je vandaag hebt, is er morgen misschien niet meer. Maar als je er vandaag voor leeft en alles doet wat je kunt om de beste te zijn, of om iemand te laten zien dat je van ze houdt, of dat je om ze geeft, of dat je dit of dat bent, denk ik dat je het goed doet voor jezelf en voor de wereld.

Wanneer je te veel aan gisteren of morgen begint te denken, raak je de weg kwijt, man. Ik weet niet veel, maar ik kan je vertellen voor nu, Ik leef mijn beste leven in vandaag. Eén dag tegelijk, man.

Ik heb geen spijt. Er zijn niet veel dingen die je kunt veranderen, of je het nu doet uit woede, angst. Ik ga er geen spijt van krijgen, want het speelt allemaal een rol in wie ik ben. Het kan ook een factor zijn in wat mensen van me denken, maar ik weet wie ik ben. Ik weet waar mijn hart ligt.

Ik ga niet zeggen dat ik alles goed overdenk. Nee. Maar iedereen maakt fouten. Ik denk niet dat ik iets doe om iemand te kwetsen. Nou, ik doe het niet expres, moet ik zeggen. Ik doe het gewoon niet, man. Ik heb nergens spijt van. Het maakt me tot wie ik ben. Alle dingen die ik heb meegemaakt, alle dingen die ik heb geleerd, alle dingen die ik heb verprutst, ik heb nergens spijt van. Ik ga door met mijn leven.

Ik geloof heilig in God, man. En ik hou ervan. Ik probeer elke zondag naar de kerk te gaan. Ik zit constant in mijn bijbel omdat ik weet dat ik dit verhaal niet zelf kan schrijven. Er is geen manier. Er is absoluut geen manier dat de manier waarop mijn leven zoveel wendingen heeft genomen en hoe ik OK ben geweest door de ups en door de downs – man, Hij kijkt over me heen alsof Hij wil dat ik succesvol ben.

De mensen die ik constant in mijn leven krijg, dat komt door God omdat hij me kent en hij weet dat ik hulp nodig heb. En hij brengt altijd iemand in mijn leven om te helpen. En ik denk dat mijn grootste beschermengel, en ik vertel hem dit de hele tijd, Mike James is.

Ik speelde met Mike eigenlijk twee keer met de Bulls toen ik jong was in de league. En elke keer als ik door iets ging, zou Mike me een tekst of een Bijbelvers sturen. Ik was net als, ‘Hoe wist je zelfs waar mijn gedachten waren? Wat was er aan de hand? En ik hou van hem voor dat. Iemand is er altijd geweest voor elke gelegenheid en ik kan je niet vertellen hoe, ik kan je niet vertellen waarom, of hoe iemand het zou weten. Maar dat is gewoon God die in mijn leven werkt.

Wanneer je de juiste mensen in je hoek hebt die altijd willen dat je het goed doet, wordt het leven gemakkelijker. Maar ook, je dromen lijken meer bereikbaar en haalbaar.

Dat is het grootste wat je kunt leren van mijn verhaal is dat je geest een ongelooflijk hulpmiddel is in de zin dat, als je denkt dat je iets kunt doen, je het ook kunt, en diezelfde geest die je elke dag gebruikt kan iemand anders helpen. Omdat ik het heb meegemaakt, kunnen mensen zich in veel aspecten van het leven met mij identificeren.

En dus hebben ze zoiets van: ‘Ik weet dat als hij het kan, ik het ook kan.’