Dienstplicht en minor leaguesEdit
Peavy werd na zijn middelbare schooltijd (St. Paul’s Episcopal School) in 1999 door de San Diego Padres in de 15e ronde (472e overall) van de MLB draft opgesteld. Hij werd uitgeroepen tot high school speler van het jaar in de staat Alabama. Peavy sloeg een aanbod om voor Auburn University te gaan gooien af om het contractaanbod van de Padres te accepteren.
Peavy gooide voor de Arizona League Padres en de Idaho Falls Braves in 1999 en de Fort Wayne Wizards in 2000. In 2001 speelde Peavy bij de Lake Elsinore Storm en de Mobile BayBears. Hij verdeelde het seizoen 2002 tussen de BayBears en de San Diego Padres.
San Diego PadresEdit
2002-2006Edit
Peavy werd opgeroepen van Double-A om zijn major league-debuut te maken op 22 juni 2002, tegen de New York Yankees in Qualcomm Stadium. Hij verloor het duel, waarin hij één punt toestond op drie hits in zes innings en vier keer drie slag gooide. In totaal had Peavy zes overwinningen en zeven nederlagen met een gemiddelde van 4.52 verdiende punten (ERA) en 90 strikeouts. De Padres wonnen slechts 66 wedstrijden en waren in de kelder van het NL Westen. In zijn tweede seizoen startte Peavy 32 wedstrijden (194.2 IP), met een gemiddelde van 4.11 verdiende punten, een 12-11 record en 156 strikeouts. De Padres eindigden opnieuw als laatste in hun divisie met een 64-98 record.
Tijdens zijn derde jaar major league-ervaring in 2004 ontpopte Peavy zich als de ace startende werper van de Padres en één van de beste werpers in het honkbal. Hij behaalde een record van 15-6, gooide 173 keer drie slag in 166 innings en leidde de Major League Baseball met een ERA van 2.27. Hij werd de jongste werper die een ERA-titel won sinds Dwight Gooden in 1985. Op 17 september 2004 stond Peavy de 700ste homerun van Barry Bonds toe.
Op 5 maart 2005 tekende hij een vierjarig contract van $ 14,5 miljoen en een cluboptie voor verlenging in 2009 met de Padres.
Tijdens het seizoen 2005 werd Peavy geselecteerd voor het National League All-Star Team en eindigde het reguliere seizoen aan kop van de National League in strikeouts met 216 (in 203 innings). Hij was tweede in de majors na Johan Santana uit Minnesota die 238 strikeouts had. Bovendien sloot hij het seizoen af met een 13-7 record, 2.88 ERA, een strikeout-to-walk ratio van meer dan 4:1 en WHIP van 1.044.
Nadat de Padres de National League West wonnen in 2005 miste Peavy de rest van het seizoen met een gebroken rib, die hij kennelijk opliep tijdens een feestje.
Peavy was de aanvoerder van Team USA in de World Baseball Classic van 2006, gehouden in San Diego. Hij begon de openingswedstrijd voor de VS, een 2-0 zege op Mexico, waarin hij slechts één hit en geen punten toestond in drie innings. Hij speelde geen rol in de beslissing in de tweede ronde tegen Japan, want hij kreeg drie punten tegen in vijf innings in een duel dat de VS won met 4-3.
In 2006 kende Peavy een moeizame start, deels als gevolg van mechanische aanpassingen die werden veroorzaakt door diverse blessures in het tussenseizoen. Hoewel Peavy slechts 11-14 werd met een ERA van 4.09, eindigde hij toch als tweede in de National League in strikeouts met 215, één minder dan zijn hoogste aantal in 2005 en dan de leider in de NL strikeouts in 2006, Aaron Harang, die 32 innings meer sloeg dan Peavy. In de playoffs stonden de Padres in de eerste ronde opnieuw tegenover de St. Louis Cardinals. Als starter van de eerste wedstrijd had Peavy een veel sterkere outing dan zijn playoff-wedstrijd in 2005, maar de Padres verloren opnieuw van de Cardinals.
2007-2009Edit
Op 1 juli 2007, voor de tweede keer in zijn loopbaan, werd Peavy genoemd in het 2007 NL All-Star Team. Op 9 juli werd hij aangewezen als startende werper voor de NL. Op 2 augustus sloeg Peavy Arizona Diamondbacks outfielder Jeff DaVanon driemaal uit, voor zijn 1000ste strikeout in zijn loopbaan.
Peavy won in 2007 de Triple Crown in het werpen, en leidde de National League met 19 overwinningen, 240 strikeouts en een ERA van 2.54. Sinds het tijdperk van de divisies in 1969 begon, is Peavy slechts de achtste speler die deze prestatie heeft geleverd. Op 23 oktober won Peavy de Players Choice Award voor Outstanding NL Pitcher. Hij voegde daar de NL Cy Young award-als een unanieme keuze-op 15 november aan toe en werd daarmee slechts de 10e National League speler in de geschiedenis die de Cy Young Award won in een unanieme stemming (Sandy Koufax werd drie keer unaniem gekozen).
De voltooiing van de 2007 campagne betekende Peavy’s zesde jaar in de competitie. Over die periode van zes jaar verzamelde Peavy twee strikeout-kampioenschappen, twee major league ERA-titels, en een unanieme, drievoudige Cy Young Award.
Op 12 december 2007 tekende hij een verlenging van 4 jaar, ter waarde van $ 52 miljoen, met de Padres. Op dat moment was het contract het grootste in de geschiedenis van de Padres. Het contract omvatte een optie van 22 miljoen dollar voor 2013.
Op 5 april 2008 gooide Peavy een twee-slag complete wedstrijd tegen de Los Angeles Dodgers. De volgende dag toonden stilstaande beelden van FOX sports video feed van de wedstrijd een vuile, bruine substantie op de wijs- en middelvinger, samen met zijn duim. Manager Bud Black verdedigde Peavy door te zeggen dat “het een mengsel was van vuil en hars”. In de twee wedstrijden direct na de melding was Peavy 1-0 met een ERA van 1.92. In mei ging hij naar de DL met een pijnlijke werparm. Hij keerde terug op 12 juni en gooide zes shutout innings met vier strikeouts. Hij eindigde 2008 met slechts een 10-11 record, maar had een van de laagste run support per start van elke werper in de competitie, en sloot het seizoen af met een 2.85 ERA.
Peavy was het onderwerp van tal van handelsgeruchten tijdens het offseason van 2008, temidden van berichten dat de Padres op zoek waren naar een verlaging van de salarissen en het bouwen aan jonge spelers voor de toekomst. In november 2008 voegde Peavy de New York Yankees toe aan de lijst van ploegen waar hij een handel naar zou accepteren. Op de lijst stonden verschillende ploegen uit de NL waaronder de Atlanta Braves, St. Louis Cardinals, de Chicago Cubs, de Los Angeles Dodgers, en de Houston Astros. Peavy gaf de voorkeur aan een ploeg in de NL, dus de Yankees zouden er niet aan te pas komen. De Astros en Cardinals besloten niet achter Peavy aan te gaan nadat ze met GM Kevin Towers hadden gesproken over wat ze zouden moeten opgeven.
In november 2008 werkten de Padres met de Braves aan een Peavy trade, waarin Peavy zou worden verhandeld aan Atlanta voor SS Yunel Escobar, OF Gorkys Hernández, P Blaine Boyer en één van P Charlie Morton of P Jo-Jo Reyes. De Padres wilden ook de twee top prospects in de organisatie, werper Tommy Hanson en outfielder Jordan Schafer, maar na een paar weken besloten de Braves verder te gaan om een paar vrije spelers binnen te halen.
In de voorjaarstraining gooide Peavy in totaal 14 innings met geen punten, 10 strikeouts en geen vrije lopen. Hij wees een ruil met de Chicago White Sox af, waarbij Aaron Poreda en Clayton Richard betrokken waren, en zei dat in San Diego blijven het beste was voor hem en zijn familie. Op 22 mei blesseerde Peavy zijn enkel bij het ronden van het derde honk tegen de Chicago Cubs in een start waarin hij de winst verdiende met 6 puntloze innings en 10 strikeouts, een dag na het afwijzen van een ruil naar de White Sox. Op 12 juni vernam Peavy dat hij een verrekte pees in de achterkant van zijn enkel had, opgelopen in de start van 22 mei. Hij werd diezelfde dag op de DL geplaatst. Op het moment van zijn blessure was Peavy 6-6 met 3.96 ERA en 92 strikeouts.
Chicago White SoxEdit
Op 31 juli ging Peavy akkoord met een handel naar de Chicago White Sox in een last-minute trade deadline day deal voor Clayton Richard, Aaron Poreda, Adam Russell en Dexter Carter.
In zijn eerste start voor de White Sox gooide Peavy 5 innings, kreeg 3 punten tegen (allen verdiend) en gooide 5 keer drie slag, waarmee hij won van de Kansas City Royals. Peavy werd 3-0 in zijn periode bij de White Sox en bracht zijn jaarrecord op 9-6. In zijn 2009-periode bij de White Sox schakelde hij de Detroit Tigers tweemaal uit.
In 2010 begon Peavy met 2-5 met een 6.05 ERA. Peavy won daarna vijf opeenvolgende starts met een ERA van 1.99. Op 6 juli, tijdens het gooien in de tweede inning tegen de Los Angeles Angels of Anaheim, blesseerde Peavy zijn rechterarm en liep onmiddellijk van het veld. Hij bleek een loszittende latissimus dorsi spier in zijn rug te hebben. Hij onderging een operatie op 14 juli 2010 in het Rush University Medical Center in Chicago en was uitgeschakeld voor de rest van het seizoen.
Door diverse blessures en vermoeidheid werd Peavy beperkt tot slechts 19 wedstrijden in 2011. Peavy startte 18 wedstrijden en kwam voor het eerst in zijn MLB-carrière eenmaal uit de bullpen. Peavy sloot het seizoen af met een winst-verlies record van 7-7 met een ERA van 4.92 en 95 strikeouts.
Peavy werd uitgeroepen tot AL Pitcher van de Maand april 2012, met een 3-1 pitching met een 1.67 ERA en 33 strikeouts in 5 starts, allemaal kwaliteits starts. Peavy gooide 2 opeenvolgende complete games en één shutout. Op 8 juli 2012 werd Peavy geselecteerd voor de All-Star Game als vervanger van C.J. Wilson. Peavy ontving de 2012 American League Gold Glove Award en deelde de prijs met Jeremy Hellickson van Tampa Bay. Het was de eerste Gold Glove onderscheiding in zijn loopbaan. Op 30 oktober 2012 tekende Peavy een verlenging van twee jaar en 29 miljoen dollar met een optie voor 2015, waardoor hij in ieder geval tot en met het seizoen 2014 bij de White Sox zou blijven.
Op 4 juni 2013 kwam Peavy in de vierde inning uit een wedstrijd tegen de Seattle Mariners met een linker ribfractuur en werd op de invalidenlijst geplaatst. Daarvoor had hij een ERA van 4.30, een WHIP van 1.16 en een K/BB-verhouding van 66/15 in 67 innings. Hij werd geactiveerd van de DL en maakte zijn eerste start tegen de Atlanta Braves op 20 juli.
Boston Red SoxEdit
Op 30 juli 2013 werd Peavy verhandeld aan de Boston Red Sox samen met Brayan Villarreal in een drie-team trade, waarin José Iglesias naar de Detroit Tigers ging en Avisail García, J. B. Wendelken, Francellis Montas en Cleuluis Rondon naar de White Sox gingen. Op 3 augustus had Peavy een winnend debuut toen de Red Sox de Arizona Diamondbacks met 5-2 versloegen.
Op 30 oktober 2013 wonnen Peavy en zijn collega-teamgenoten van de Boston Red Sox de World Series, de eerste uit Peavy’s carrière. Na de overwinningsparade, waarin Red Sox-spelers en coaches door de straten van Boston reden op eendenboten, kocht Peavy de eendenboot die hem en teamgenoot Jon Lester vervoerde, om het seizoen te herdenken.
San Francisco GiantsEdit
Op 26 juli 2014 verhandelden de Boston Red Sox Peavy aan de San Francisco Giants, samen met contante overwegingen voor pitching prospects Edwin Escobar en Heath Hembree. Deze ruil herenigde Peavy met manager Bruce Bochy. Na zijn hele carrière nummer 44 te hebben gedragen, droeg Peavy tricotnummer 43, omdat nummer 44 met pensioen is ter ere van Giants’ Hall of Famer Willie McCovey.
Na het verliezen van zijn eerste drie kwaliteit starts als een Giant, waaronder een perfect game door 6 1⁄3 innings, verwisselde Peavy zijn tricotnummer van 43 naar 22 voor goed geluk; nummer 22 was zijn tricotnummer uit Mobile, Alabama. Op 13 augustus 2014, in een 7-1 thuisoverwinning op zijn voormalige ploeg de Chicago White Sox, boekte Peavy zijn eerste carrièrezege als Giant na het wisselen van nummer. Op 30 augustus 2014, in een 3-1 thuisoverwinning tegen de Milwaukee Brewers, schakelde Peavy Aramis Ramírez uit voor zijn 2.000ste strikeout in zijn loopbaan, drie dagen nadat teamgenoot Tim Hudson de zijne had gekregen. Hij stond geen hit toe tot de achtste inning van Mark Reynolds.
Hij won de eerste wedstrijd van de 2014 NLDS tegen de Washington Nationals op 3 oktober 2014. Op 29 oktober 2014 won Peavy zijn tweede opeenvolgende World Series-ring, ondanks het verliezen van zijn beide starts, nadat de Giants de Royals versloegen, 3-2, in Game 7. Peavy werd de tweede startende werper na Don Gullett die twee opeenvolgende World Series-kampioenstitels won met twee verschillende ploegen in beide competities. Hij is één van de zeven spelers in de geschiedenis van de Major League die back-to-back World Series kampioenstitels wonnen met twee verschillende ploegen. (Ben Zobrist, Jack Morris, Bill Skowron, Clem Labine, Don Gullett, en Ryan Theriot)
Op 19 december 2014 ging Peavy akkoord met een tweejarige deal ter waarde van 24 miljoen dollar om bij de Giants te blijven. Hij bleef tot en met het seizoen 2016 bij San Francisco spelen; in zijn drie jaar bij de Giants had hij een 19-19 record en 3.97 ERA, met 238 strikeouts en 78 walks in 308 gepitched innings. Hij werd een free agent op 3 november 2016.
Late carrièreEdit
Peavy heeft tijdens het seizoen 2017 niet in de MLB of de minor leagues gepit. In mei 2018 verklaarde hij interesse te hebben in een comeback. Op 5 mei 2019 kondigde hij officieel zijn pensionering aan.