Ivo Karlović

Vroege carrièreEdit

Karlović debuteerde voor het Kroatische Davis Cup-team in 2000 tegen Ierland, waar hij het dode rubber won. Karlović verscheen voor het eerst in een startopstelling in 2002 tegen Argentinië in Buenos Aires, maar hij verloor van Juan Ignacio Chela in het tweede rubber en van Gastón Gaudio in het vijfde en beslissende rubber. Hij heeft een 4-2 carrière record (2-2 in het enkelspel) in drie wedstrijden sinds 2000.

Karlović veroorzaakte een grote overstuur op Wimbledon toen hij verdedigend kampioen Lleyton Hewitt versloeg in zijn eerste wedstrijd in een Grand Slam toernooi. Vanaf 2015 is Karlović de enige speler in de geschiedenis van het Open tennis, en na Charlie Pasarell de tweede speler, die de titelverdediger van Wimbledon in het enkelspel in de eerste ronde versloeg. Hij eindigde het jaar 2003 in de top 100 en als de Kroatische nr. 3, achter Ivan Ljubičić en Mario Ančić. Hij had ook een ATP-best van 17,6 aces per wedstrijd. Hij zette zijn succes voort tijdens het seizoen 2004, met winst in Calabasas, Californië. Hij bereikte de ronde van zestien in verschillende toernooien, waaronder Wimbledon.

2005: Eerste ATP-finaleEdit

In 2005 bereikte Karlović zijn eerste ATP-finale op de Queen’s Club Championships, waarbij hij onderweg Lleyton Hewitt en Thomas Johansson versloeg. In de finale verloor hij van Andy Roddick. Er waren geen opslagbreuken in de partij. Roddick zei na afloop dat Karlović’ opslag “waarschijnlijk het grootste wapen in tennis is… je krijgt er niet echt een gevoel voor tenzij je aan de andere kant staat. Het was soms niet leuk.”

Op de US Open van 2005 verloor Karlović van de uiteindelijke runner-up Andre Agassi in drie tiebreakers. Op 19 oktober 2005 versloeg hij uiteindelijk Roddick in de Masters van Madrid. In november 2005 maakte hij deel uit van het Kroatische team dat de Davis Cup won. Hij speelde niet mee in de finale, maar wel in een halve finale.

2006: Doorbraak in de top 50Edit

Op 26 februari 2006 won hij zijn eerste ATP dubbeltoernooi met de Zuid-Afrikaan Chris Haggard, door James Blake en Mardy Fish te verslaan in de Regions Morgan Keegan Championships en de Cellular South Cup, Memphis, VS. Op 10 april bereikte hij een hoogtepunt in zijn carrière met nr. 46 in het dubbelspel.

2007: Eerste ATP-titel en doorbreken top 30Edit

Karlović en Roger Federer waren de enige spelers die titels wonnen op drie verschillende ondergronden tijdens het seizoen 2007.

Op 28-jarige leeftijd won hij zijn eerste ATP enkelspel titel op de 2007 U.S. Men’s Clay Court Championships in Houston, Texas, door Mariano Zabaleta te verslaan in de finale. Op 29 mei 2007 versloeg hij op de French Open de als achtste geplaatste James Blake in de eerste ronde. In de volgende ronde verloor hij van Jonas Björkman in vijf sets.

Op 23 juni 2007 won hij zijn tweede titel van het jaar en zijn carrière in Nottingham, de laatste grasmat voor Wimbledon, en versloeg hij de als zevende geplaatste Stanislas Wawrinka, Gilles Simon, Juan Martín del Potro, de als tweede geplaatste Dmitry Tursunov (een wedstrijd gespeeld op indoor hardcourt vanwege stortregens), en Arnaud Clément. Ondanks een verlies in de eerste ronde op Wimbledon steeg hij naar nummer 40, waarmee hij zijn top-40 debuut maakte.

Op 14 oktober 2007 won hij zijn derde titel van het jaar door de Stockholm Open te winnen, waarbij hij voormalig Australian Open kampioen Thomas Johansson in drie sets versloeg in de finale. Eerder had Karlović opnieuw de Fransman Arnaud Clément ontmoet in zijn kwartfinale, de twee hadden elkaar dat jaar alleen al vijf keer ontmoet, waaronder in de finale van Nottingham, waar Karlović zijn tweede carriere titel veilig stelde. Karlović kwam langs zijn rivaal na het redden van een matchpoint in de tiebreak van de laatste set, en versloeg vervolgens de Duitse nummer 1 Tommy Haas in de halve finale.

2008: Vierde ATP-titel en doorbreken top 15Edit

Tijdens de Australian Open 2008 deed Karlović mee aan het mannendubbelspel met 6 ft 9 in (2,06 m) John Isner, waardoor ze het langste dubbelspelpaar in de geschiedenis werden. Ondanks het verlies in de eerste ronde, zei Karlović: “Het was heel leuk. We zullen de volgende keer samen winnen.”

Karlović versloeg de nummer 1 van de wereld Roger Federer in de derde ronde van de Cincinnati Masters op 31 juli 2008. Dit was zijn eerste overwinning in zeven wedstrijden tegen Federer. Door dit verlies verloor Federer zijn nummer 1 plaats aan Rafael Nadal. Karlović drong daarna door tot de halve finales, waarin hij verloor van de uiteindelijke kampioen Andy Murray. Dit was het beste resultaat uit zijn carrière in een toernooi op topniveau.

Op de US Open verloor Karlović van Sam Querrey in straight sets.

Op de Masters van Madrid in 2008 versloeg hij nummer 3 van de wereld Novak Djokovic in twee tie-breaker sets met 20 aces om de overwinning in 1 uur en 42 minuten te bezegelen. Hij verloor echter in de kwartfinale van de Fransman Gilles Simon, die gedomineerd werd in de tiebreaks.

2009: Eerste Grand Slam kwartfinaleEdit

Op Wimbledon 2009 sloeg hij zich door de eerste twee ronden heen door Lukáš Lacko en Steve Darcis te verslaan. In de volgende twee ronden had hij slechts één opslagonderbreking nodig in de derde set om zowel de als negende geplaatste Jo-Wilfried Tsonga als de als zevende geplaatste Fernando Verdasco te verslaan, waardoor hij het in zijn eerste kwartfinale op een Grand Slam opnam tegen Roger Federer. De wedstrijd was relatief eenzijdig: Federer won in straight sets en won het toernooi.

In de halve finales van de Davis Cup 2009 werd Karlović verslagen door Radek Štěpánek, ondanks een record van 78 aces (het record is inmiddels overgenomen door John Isner). De wedstrijd duurde 5 uur en 59 minuten en was een van de langste in de geschiedenis van de Davis Cup. Er waren slechts drie opslagbreuken in deze wedstrijd.

Karlović won ook zijn eerste vijfsetter in de kwartfinale van de Davis Cup tegen de Verenigde Staten, waar hij van een achterstand kwam om James Blake te verslaan na twee sets achterstand.

2010: blessures en absentiesEdit

Karlović ontmoette Štěpánek weer op de Australian Open 2010, in een andere marathon van vijf sets. Dit keer verloor de als 13 geplaatste Štěpánek. In alle vijfsetspartijen die Karlović heeft gespeeld, is dit pas zijn tweede overwinning. Hij bereikte daar een record uit zijn carrière in de vierde ronde, nadat hij Julien Benneteau (in vier sets) en Ivan Ljubičić (ook in vier sets) had verslagen. Na een solide optreden werd hij in die ronde uitgeschakeld door de als tweede geplaatste en titelverdediger Rafael Nadal.

Als tweede geplaatste speler op de Delray Beach International Tennis Championships 2010 werd hij tweede en verloor hij van de eerste ATP-finalist Ernests Gulbis.

In de Davis Cup 2010, waar Kroatië in de eerste ronde een confrontatie had met Ecuador, versloeg Karlović Nicolás Lapentti in vijf sets. Dit was zijn derde overwinning in vijf sets, na zijn overwinning in vijf sets op Štěpánek bij de Australian Open. Zijn record in vijf sets stond toen op 3-12.

Karlović moest zich terugtrekken van Wimbledon vanwege een voetblessure.

2011-13: Daling ranking en vijfde ATP-titelEdit

Februari 2011 zag Karlović tijdelijk uit de top 200 verdwijnen. In 2012 versloeg Karlović in de eerste ronde van Wimbledon Dudi Sela in straight sets, maar werd in de tweede ronde uitgeschakeld door Andy Murray. Karlović beschuldigde Wimbledon op controversiële wijze van partijdigheid, omdat hij werd opgeroepen voor ongeveer 11-voetfouten.

In 2013 leed Karlović aan virale meningitis, die niet onmiddellijk werd gediagnosticeerd. Hij was enige tijd buiten bewustzijn, en toen hij wakker werd, wist hij niet hoe hij heette of welk jaar het was. Na een langdurig herstel kon hij in juli weer spelen in Newport, waar hij de kwartfinale haalde, voordat hij werd verslagen door John Isner in een van hun typische ace-fests.

In Bogota, ook in juli, won hij zijn vijfde ATP-titel, door Alejandro Falla in de finale te verslaan. Hij kwalificeerde zich niet voor de Rogers Cup of de Cincinnati Masters.

Op de US Open kwam hij door de kwalificaties en in de tweede ronde door James Blake in de laatste enkelspelwedstrijd van zijn carrière in vijf sets te verslaan. In de tweede ronde ontmoette hij Stanislas Wawrinka, van wie hij in straight sets verloor.

2014: Vier ATP-finales en terugkeer naar top 30Edit

In februari bereikte Karlović de finale van de U.S. National Indoor Tennis Championships, waarin hij verloor van Kei Nishikori. In mei bereikte hij de finale van de Düsseldorf Open, waarin hij verloor van Philipp Kohlschreiber. In juli bereikte hij de finale van de Hall of Fame Open, waarin hij een epische wedstrijd verloor van Lleyton Hewitt. Na een andere solide tennisweek haalde hij opnieuw de finale, dit keer op de Claro Open Colombia, waar hij verloor van Bernard Tomic in een krappe driesetter. Hij wreekte dat verlies de volgende maand op de Rogers Cup in een andere krappe driesetter.

2015: Zesde ATP-titel en terugkeer naar top 20Edit

Karlović won zijn zesde titel door Donald Young te verslaan op het Delray Beach Open. Hij won ook de 2015 Topshelf Open in het dubbelspel met Łukasz Kubot. Hij bereikte zijn tweede Hall of Fame Open finale, die hij in drie sets verloor van Rajeev Ram.

2016: Blessure, zevende en achtste titelEdit

Karlović liep een knieblessure op en miste twee maanden van spelen. Hij bereikte voor de derde keer de finale van de Hall of Fame Open tegen Gilles Müller, die hij in drie tiebreaks won. Op de leeftijd van 37 en 5 maanden werd hij de oudste speler die sinds 1979 een ATP-titel won. Hij bereikte een ATP World Tour 500 series toernooi op de Washington Open (tennis), die hij verloor van Gaël Monfils. Daarna won hij de Los Cabos Open, versloeg Feliciano López in straight sets en keerde op 37 jaar en 6 maanden weer terug in de top 20.

2017: 75 Azen op Australian OpenEdit

Karlović begon de Australian Open door Horacio Zeballos te verslaan in een wedstrijd van 5 uur en 15 minuten, de op een na langste wedstrijd op het toernooi in de Open Era (achter de finale Djokovic-Nadal in 2012). Hij vestigde een Australian Open-record door 75 aces te slaan.

Als 38-jarige zette Karlović de oudste ATP Tour-toernooifinale in 41 jaar neer tegen Gilles Muller, 34 jaar oud, op de Ricoh Open van 2017.

2018: Leeftijd trotserenEdit

Bij de Australian Open schopte Karlović het tot de Ronde van 32, waarin hij verloor van Andreas Seppi, 7-9 in de vijfde set.

Bij de Ecuador Open in Quito schopte Karlović het tot de Ronde van 16, waarin hij verloor van de 18-jarige Corentin Moutet in een tie-break in de derde set.

Daarna bereikte hij de kwartfinale van de New York Open, waarin hij verloor van de als tweede geplaatste Sam Querrey.

Na een reeks krappe verliespartijen in de eerste ronde op Delray Beach Open, Indian Wells Masters en Miami Open (tennis), bereikte Karlović op de U.S. Men’s Clay Court Championships in Houston de halve finales met overwinningen op de Japanner Taro Daniel, Denis Kudla en de als vierde geplaatste Nick Kyrgios. In de halve finale verloor hij van de uiteindelijke runner-up Tennys Sandgren in twee tie-breaks

Op Wimbledon bereikte hij de tweede ronde. Op de US Open werd hij in de tweede ronde van de kwalificatie verslagen.

In oktober werd hij de oudste kampioen van een ATP Challenger-toernooi, door de Calgary Challenger te winnen op 39 jaar en zeven maanden.

2019: Oudste ATP-finalist sinds 1977Edit

Op de Maharashtra Open versloeg Karlović tiener Félix Auger-Aliassime in de eerste ronde. Het leeftijdsverschil van 21 jaar en 6 maanden tussen de twee spelers was het grootste op de ATP Tour sinds 2011. Karlović en Auger-Aliassime waren aan het begin van het seizoen 2019 de oudste en de jongste spelers in de Top 200 van de ATP-ranking. Hij ging door naar de finale en werd met 39 jaar en 10 maanden de oudste finalist op de ATP Tour sinds de 43-jarige Ken Rosewall in 1977 het kampioenschap van Hongkong won.

Met zijn overwinning op Matthew Ebden op de Indian Wells Masters werd hij de eerste speler ouder dan 40 jaar die een ATP Tour-wedstrijd won sinds Jimmy Connors in 1995. Bovendien is hij de oudste speler die een wedstrijd wint in de ATP Masters 1000 geschiedenis.

Davis CupEdit

Karlović was afwezig bij een aantal eerdere Kroatische Davis Cup campagnes als gevolg van zijn geschil met de Kroatische Tennis Associatie. Hij zette zijn relaties met de Kroatische tennisbond en het Kroatisch Olympisch Comité verder op scherp door zijn terugtrekking op het laatste moment van het Olympisch toernooi in Peking, gecommuniceerd via een sms-bericht.

Hij speelde in 2012 in Japan in de eerste ronde tegen Japan met overwinningen op Kei Nishikori en Go Soeda in het enkelspel en in het dubbelspel winst met Dodig.

In 2016 accepteerde hij een uitnodiging voor de Davis Cup-finale tegen Argentinië. Hij speelde de tweede wedstrijd, verloor tegen Juan Martín del Potro, en moest de laatste beslissende wedstrijd spelen, opnieuw verliezend tegen Federico Delbonis.