In de vrouwensport praten we veel over gelijke beloning. De focus van het gesprek ligt meestal op hoe vrouwen minder verdienen dan mannen, de oneerlijkheid van het verschil ondanks de gelijke hoeveelheid werk die ze erin steken, en hoe vrouwelijke atleten vaak een fulltime baan moeten hebben bovenop het feit dat ze fulltime atleten zijn.
Het Amerikaanse vrouwenvoetbalteam heeft het gesprek de afgelopen drie jaar naar de voorgrond gebracht. Nadat ze in 2015 de wereldbeker hadden gewonnen, werd onthuld dat het Amerikaanse vrouwenteam een kwart betaald kreeg van wat de mannen verdienden. Dit was ondanks dat de vrouwen dat jaar 20 miljoen dollar meer genereerden dan de mannen.
Het nationale vrouwenteam diende een loondiscriminatiewet in tegen US Soccer, en kreeg op zijn beurt een aanzienlijke loonsverhoging, verhoogde spelbonussen, verbeterde dagvergoedingen, betere reisvoordelen en meer financiële hulp voor spelers die zwanger zijn of adopteren.
Maar dat was niet genoeg.
In maart diende het vrouwenteam een rechtszaak in tegen US Soccer wegens genderdiscriminatie. De media las in op de gelijke beloning gedeelte van de rechtszaak, maar negeerde andere facetten. En er is één kwestie in de rechtszaak die belangrijker is dan gelijke beloning: het argument dat het vrouwenteam niet zo veel op de markt wordt gebracht of gepromoot als de mannen, wat leidt tot lagere bezoekersaantallen en verkoop van merchandise.
Dit punt mag niet worden genegeerd. In feite zou het de kop moeten zijn, maar schrijven “Vrouwenvoetbal krijgt niet zo veel marketing dollars” is niet zo aandachttrekkend als “Vrouwenvoetbalteam, wild succesvoller dan de mannen, verdient minder dan de helft van wat mannen verdienen”.
Ik heb nogal wat geschreven over gelijke beloning, maar ik begin te denken dat mijn argument, hoewel geworteld in een verlangen naar gelijkheid, misplaatst was. Het gaat niet om gelijke beloning. Het gaat om marketing en promotie.
Er is systematisch seksisme in de sport dat leidt tot ongelijke beloning, en dat begint met de manier waarop vrouwen door hun eigen bonden op de markt worden gebracht. Laten we eens kijken naar de WNBA, waarvan het marketingbudget het moeilijk maakt om een fanbase – en dus inkomsten – op te bouwen om haar atleten te ondersteunen.
Zoals Washington Mystics-speelster Elena Delle Donne vorig jaar zei: “We worden absoluut niet gepromoot zoals onze mannelijke tegenhangers dat doen. Ja, ik heb het over de NBA. Wanneer je miljoenen dollars steekt in de marketing van atleten en fans de kans geeft een speler te leren kennen, ontwikkelen ze een band met iemand of iets waardoor je meer betrokken bent en meer wilt blijven zien/leren. Hoe kan iemand mij of een van mijn collega’s leren kennen als we niet zo veel op de markt worden gebracht?”
De wortel van het probleem is niet wat vrouwen betaald krijgen: het is het gebrek aan een basis waarop ze kunnen bouwen om hun talent te kapitaliseren. Als we gelijke beloning centraal stellen in het gesprek, missen we alle kleinere dingen die een systeem mogelijk maken dat de vooruitgang van vrouwen in de sport belemmert en hun kansen om gelijke inkomsten te genereren, en in ruil daarvoor gelijke beloning te garanderen. En als de marketing er niet is, geeft dat munitie aan de gebruikelijke critici die zeggen: “
Recentelijk zei de US Soccer Federation dat het vrouwenteam minder inkomsten genereert uit de kaartverkoop, hoewel ze “hebben geïnvesteerd in marketing en promotie van het USWNT.” US Soccer maakte niet bekend hoeveel het besteedde aan marketing van de vrouwen in vergelijking met de mannen, een belangrijk deel van de informatie die nodig is om te ontcijferen of ze proberen om echte interesse in het vrouwenspel te genereren.
En het zijn niet alleen de bestuursorganen die een stap moeten zetten en meer geld moeten geven om de vrouwencompetities te promoten. We moeten ook kijken naar bedrijfssponsors. Volgens een Statista-rapport uit 2018 ontvangen vrouwensporten slechts 0,4% van de totale sponsoring.
Als we naar deze cijfers kijken, hoe kunnen we dan ooit verwachten dat vrouwen de middelen zullen hebben om competities en spelers volledig te ontwikkelen? Natuurlijk, gelijke beloning is een hot topic, maar in de vrouwensport is het irrelevant totdat we beginnen te kijken naar de hindernissen die zijn ingesteld om vrouwen te weerhouden ooit de finish te passeren.
De waarheid is dat vrouwensport geen gelijkheid zal bereiken als de barrières die hen in de loopgraven houden blijven bestaan. We kunnen praten over gelijke beloning alles wat we willen, maar het maakt niet uit totdat we beginnen gelijk te investeren in hoe we deze atleten op de markt brengen en promoten.
{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger