IJsselmeerpolders, Nederlands IJsselmeerpolders, groep van vier polders, Midden-Nederland, die zijn ingepolderd op het IJsselmeer, een meer dat vroeger deel uitmaakte van de voormalige Zuiderzee. De polders liggen in het zuidelijke deel van het meer en langs de oostelijke oever (met uitzondering van de Wieringermeer in het noordwesten).
James Lomonosoff
Het Zuiderzeeproject, dat de bouw inhield van een dam (Afsluitdijk; voltooid 1932) die het IJsselmeer omsloot en de daaropvolgende landaanwinning van de rijke zeeklei, begon in 1920, volgens de plannen van ingenieur-staatsman Cornelis Lely. De Wieringermeerpolder (75 vierkante mijl), de Noordoostpolder (181 vierkante mijl) en de Oostelijk Flevolandse Polder (204 vierkante mijl) werden voltooid in respectievelijk 1930, 1942 en 1957. De Zuidelijk Flevolandse Polder (166 vierkante mijl) werd voltooid in 1968. Een vijfde potentiële polder is de Markerwaardpolder in het zuidwesten van het IJsselmeer. De bedijking van deze polder, die sinds 1963 in aanbouw was, was medio jaren tachtig gedeeltelijk voltooid, maar de plannen werden vervolgens opgegeven.
De Wieringermeerpolder, aan de noordoostkust van Noord-Holland, is bij die provincie ingelijfd. De polders Noordoost-, Oost- en Zuid-Flevoland werden in 1986 verenigd in één bestuurlijke eenheid, de provincie Flevoland, met als middelpunt de nieuwe stad Lelystad.
De vier polders die op het IJsselmeer werden drooggelegd, vergrootten het landoppervlak van Nederland met ongeveer 1.620 km2 (626 vierkante mijl). Oorspronkelijk vrijwel uitsluitend bestemd voor landbouwproductie (maïs , tarwe, oliehoudende zaden, suikerbieten, aardappelen), worden de polders ook gebruikt voor industriële en recreatieve doeleinden en als woongebieden.