- Wat is icterus?
- Wat veroorzaakt icterus?
- Hoe wordt de oorzaak van icterus gediagnosticeerd?
- Hoe wordt hemolyse gediagnosticeerd?
- Wat veroorzaakt hemolyse?
- Hoe wordt vastgesteld of een leverziekte de oorzaak is van geelzucht?
- Welke leveraandoeningen veroorzaken icterus?
- Welke testen stellen galwegobstructie vast?
- Wat veroorzaakt galwegobstructie?
- Hoe wordt icterus behandeld?
- Wat is de prognose voor het herstel van mijn hond?
Wat is icterus?
Icterus wordt ook wel geelzucht of geelzucht genoemd. Het verwijst naar een overmatige ophoping van een geel pigment in het bloed en de weefsels. Wanneer icterus enige tijd aanwezig is, zal het veel weefsels verkleuren en zichtbaar worden als geelzucht op de meeste lichaamsoppervlakken, inclusief de huid. Het is het gemakkelijkst te zien op de gingivae (tandvlees), de sclerae (witte deel van de ogen), en de pinnae (oorlappen). Geelzucht kan moeilijk te detecteren zijn bij honden die gepigmenteerd (donker) tandvlees of huid hebben.
Wat veroorzaakt icterus?
De oorzaken van icterus vallen in drie grote categorieën:
- Vernietiging van rode bloedcellen. Het proces van vernietiging van rode bloedcellen staat bekend als hemolyse. Het kan optreden in de bloedvaten (intravasculaire hemolyse) of in de milt en de lever (extravasculaire hemolyse). Hemolyse veroorzaakt een soort bloedarmoede die hemolytische anemie wordt genoemd en die verschilt van bloedverliesanemie die het gevolg is van bloedingen als gevolg van een verwonding.
- Leverziekte. Elke ziekte of aandoening die levercellen beschadigt of vernietigt, kan icterus veroorzaken.
- Verstopping van de galbuis. Gal wordt opgeslagen in de galblaas en via het galkanaal naar de dunne darm getransporteerd. Als de gal abnormaal dik wordt, als zich galstenen in de galblaas vormen, als de galblaas of de galwegen ontstoken raken, of als de lever zo opgezwollen raakt dat de galwegen vernauwd raken, zal de galstroom belemmerd raken.
Hoe wordt de oorzaak van icterus gediagnosticeerd?
De diagnose van icterus is meestal eenvoudig te stellen door middel van een lichamelijk onderzoek. Soms wordt bij een hond om een andere reden bloed afgenomen en wordt geconstateerd dat het serum geel is voordat de hond zichtbaar geelzuchtig wordt. In deze gevallen is het gele serum meestal een indicatie van dreigende problemen, en zal uw dierenarts een volledige diagnostische work-up aanbevelen.
Het bepalen van de reden voor de icterus kan een uitdaging zijn en vereist een systematische aanpak. Er zijn verschillende mogelijke oorzaken voor icterus binnen elke hierboven genoemde categorie; de eerste stap is het uitvoeren van screeningtests om te bepalen om welke van de drie categorieën het gaat en om de lijst van waarschijnlijke ziekten te verkleinen. Op basis van de voorlopige tests zal uw dierenarts aanvullende tests uitvoeren om de oorzaak van icterus bij uw hond vast te stellen.
Hoe wordt hemolyse gediagnosticeerd?
Uw dierenarts zal een test uitvoeren die een compleet bloedbeeld (CBC) wordt genoemd. Het CBC meet het aantal rode bloedcellen, witte bloedcellen, en bloedplaatjes (belangrijk voor een normale bloedstolling). Als de CBC wordt uitgevoerd met een automatische machine, worden de rode bloedcellen gemeten door een directe telling van de rode bloedcellen. Als onderdeel van de CBC wordt met een test, het zogeheten packed cell volume (PCV) en/of hematocriet, bepaald welk deel van het bloed uit rode bloedcellen bestaat. Deze metingen zullen aangeven of de hond bloedarmoede heeft. Andere onderdelen van de CBC zullen helpen bepalen of de bloedarmoede wordt veroorzaakt door hemolyse, waaronder een onderzoek van een bloeduitstrijkje om te kijken naar onrijpe rode bloedcellen, abnormale rode bloedcellen, of ongewone klontering van cellen.
Wat veroorzaakt hemolyse?
Hemolyse kan worden veroorzaakt door giftige planten, drugs, parasieten op de rode bloedcellen, hartwormziekte, auto-immuunziekten, en kanker. Verschillende aanvullende tests kunnen nodig zijn om de oorzaak van hemolyse bij uw hond vast te stellen.
Hoe wordt vastgesteld of een leverziekte de oorzaak is van geelzucht?
Een biochemisch profiel, een groep van 10-30 tests, wordt uitgevoerd op een bloedmonster van de hond met icterus. Het biochemische profiel bevat verschillende testen die specifiek zijn voor leverziekte en sommige die ondersteunend zijn voor leverziekte. De belangrijkste zijn alanine aminotransferase (ALT), aspartaat aminotransferase (AST), alkalische fosfatase (ALP of ALKP), en totaal bilirubine. In sommige gevallen zal uw dierenarts ook een galzuuranalyse aanraden, waarmee de leverfunctie wordt beoordeeld.
“Deze bloedonderzoeken geven aan dat er sprake is van een leverziekte, maar niet de oorzaak ervan of of dat deze omkeerbaar is.”
Deze bloedonderzoeken geven aan dat er sprake is van een leverziekte, maar niet de oorzaak ervan of dat deze omkeerbaar is. Om dat te kunnen vaststellen, is vaak een biopsie van de lever nodig. Dit kan op drie manieren gebeuren:
- Fine-needle aspiration. Om deze procedure uit te voeren, wordt een kleine naald met een injectiespuit door de huid in de lever gebracht en worden cellen uit de lever gehaald of opgezogen. De cellen worden op een glasplaatje gelegd, gekleurd en onder een microscoop bestudeerd door een veterinair patholoog. Dit is de minst invasieve en snelste test, maar hij heeft bepaalde beperkingen. Omdat slechts enkele cellen worden verkregen, is het mogelijk dat geen representatief levermonster wordt verkregen. Ook is het niet mogelijk de cellen in hun normale onderlinge verhouding te bekijken.
- Naaldbiopsie. Deze procedure is vergelijkbaar met de fijne naald aspiratie met uitzondering van een veel grotere naald wordt gebruikt. Voor deze techniek heeft uw hond ofwel zware sedatie ofwel algehele anesthesie nodig. De naaldbiopsie levert een kern van leverweefsel op, niet slechts een paar cellen. Het monster wordt in formaldehyde gefixeerd en naar een pathologisch laboratorium gestuurd voor analyse (een techniek die histopathologie wordt genoemd). De kernbiopsie stelt de patholoog in staat de cellen in hun normale onderlinge verhouding te bekijken. Vaak wordt dit onderzoek uitgevoerd tijdens een echografisch onderzoek en wordt het een echogeleide naaldbiopsie genoemd.
- Chirurgische wigbiopsie. De hond wordt onder algehele narcose gebracht en de buikholte wordt geopend. Dit maakt directe observatie van de lever mogelijk en de chirurg kiest de exacte plaats voor de biopsie. Een stukje van de lever wordt chirurgisch verwijderd met behulp van een scalpel. Deze aanpak geeft het meest betrouwbare biopsiemonster.
Welke leveraandoeningen veroorzaken icterus?
De meest voorkomende oorzaken van leveraandoeningen zijn virale of bacteriële infecties, inname van giftige planten of chemicaliën, bepaalde geneesmiddelen en medicatie, kanker, auto-immuunziekten, en bepaalde rasspecifieke leverziekten.
Welke testen stellen galwegobstructie vast?
Honden met obstructie van de galwegen zijn meestal extreem icterisch. Naast de verkleuring van het oogwit en het tandvlees, heeft hun huid meestal een duidelijke gele kleur. De galblaas en de galbuis moeten worden onderzocht om de aanwezigheid van een obstructie te bevestigen.
“Een echografisch onderzoek is een nauwkeuriger niet-invasieve techniek
om de galblaas en de galbuis te beoordelen.”
Hoewel dit mogelijk is met röntgenfoto’s (röntgenfoto’s), is een echografisch onderzoek een nauwkeuriger niet-invasieve techniek om de galblaas en de galbuis te beoordelen. Soms is een kijkoperatie nodig om de hond goed te kunnen beoordelen op galwegobstructie of galstenen.
Wat veroorzaakt galwegobstructie?
De meest voorkomende oorzaken van galwegobstructie bij honden zijn pancreatitis, buiktrauma, buik- of leverkanker, galblaasstenen (galstenen), en ernstig verdikte gal.
Hoe wordt icterus behandeld?
Icterus is geen ziekte; het is een klinisch teken dat aangeeft dat er een onderliggende ziekte aanwezig is. Wanneer de onderliggende ziekte wordt gediagnosticeerd en succesvol wordt behandeld, zal de icterus verdwijnen.
Wat is de prognose voor het herstel van mijn hond?
De prognose is afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Sommige ziekten die icterus veroorzaken zijn uiteindelijk fataal, zoals kanker, terwijl andere behandelbaar zijn, met een goede prognose voor volledig herstel.