Hoe schrijf je een goede karakterbeschrijving (met voorbeelden)

De meeste van onze favoriete films vallen ook samen met onze favoriete filmpersonages. Maar hoeveel van ons herinneren zich de manier waarop elk van deze personages wordt geïntroduceerd?

Goede karakterbeschrijvingen zijn een cruciaal onderdeel van elk scenario, en een zinvolle manier om je leads te laten opvallen.

Hoe je een personage op de pagina introduceert, heeft een enorm effect op hoe de lezer het script ervaart. Het kan het verschil zijn tussen een verkoop of een pas.

Vandaag gaan we bespreken wat sommige karakterintroducties beter maakt dan andere, en hoe je de beste beschrijvingen voor je scenario kunt schrijven.

Wat is een karakterbeschrijving?

Wanneer je een personage in een scenario voor het eerst ontmoet, vertelt een korte beschrijving de lezer hoe hij zich die persoon in gedachten moet voorstellen.

Wat hebben ze aan?

Waar gaan ze heen?

Hoe dragen ze zichzelf?

En wat gebeurt er in de scène?

Film en televisie zijn visuele media, maar ze beginnen altijd op een blanco pagina van het scenario. Schrijvers moeten zich voorstellen wie die personages zijn, en dan helpen acteurs en regisseurs die mensen tot leven te wekken.

Er zijn grappige beschrijvingen, droevige, en zelfs actievolle, verbazingwekkende beschrijvingen. Maar de beste versies van deze krijgen het punt over te brengen, zonder te uitgebreid te zijn.

So…. hoe doe je dit goed, zonder veel tijd te verspillen?

Wat moet je behandelen?

Screenwriting draait om “economie op de pagina”. Dus bij het beschrijven van je personage moet je ons een accuraat mentaal beeld geven van de persoon, terwijl je ons ook niet uit het verhaal haalt.

Meestal ontmoet je je personages in de eerste akte, maar het is geweldig om personage-introducties onder de knie te krijgen, zodat je in elke akte de scène kunt zetten.

Ook zullen de meeste opmaakboeken je vertellen dat de eerste keer dat we een personage ontmoeten, we hun hele naam moeten CAPITALIZE.

Dat is een delicaat evenwicht, dus laten we eens kijken naar een paar goede voorbeelden.

Voorbeelden van karakterbeschrijvingen

Onze eerste komt uit The Big Lebowski.

INT. RALPH’S – NIGHT

Het is laat, de supermarkt zo goed als verlaten. We volgen een man van een jaar of veertig in bermuda en zonnebril bij de zuivelwinkel. Hij is DE DUDE. Zijn verfomfaaide uiterlijk en ontspannen manier van doen suggereren een man bij wie de ongedwongenheid diep zit.

Wat geweldig is aan deze introductie van een personage is de zuinigheid die op de pagina wordt getoond. We krijgen een prachtige setting van de kruidenierswinkel en gaan dan direct naar de kern van The Dude. We leren net genoeg om zijn gedrag te begrijpen, en door hem voor te stellen bij de zuiveltoonbank wordt zijn liefde voor witte Russen duidelijk.

Er zijn veel manieren om te communiceren wie The Dude is. Maar de keuze om op te merken dat zijn “nonchalance diep zit” roept een duidelijk mentaal beeld op, nogal welsprekend.

En kijk eens hoe dit naar het scherm is vertaald. Dit zijn allemaal details die de verschillende afdelingen, zoals kostuums en rekwisieten, kunnen gebruiken bij het creëren van de wereld.

The Dude is een vrij relaxte kerel, maar hoe zit het met karakterbeschrijvingen van iemand die iets sinisterder is?

Laten we eens leren hoe je een karakterbeschrijving schrijft door Ted Tally’s scenario voor Silence Of The Lambs te bekijken, dat een mooi gedetailleerde kijk bevat.

DR. LECTER’S CELL

komt langzaam in beeld… Achter de getraliede voorwand bevindt zich een tweede barrière van stevig nylon net… Schaars, vastgeschroefd meubilair, veel boeken en papieren met zachte kaft. Aan de wanden buitengewoon gedetailleerde, vakkundige tekeningen, meestal Europese stadsgezichten, in houtskool of krijt.

DR. HANNIBAL LECTER ligt op zijn bed, in witte pyjama, een Italiaanse Vogue te lezen. Hij draait zich om, bekijkt haar… Een gezicht zo lang uit de zon, dat het bijna geloogd lijkt – behalve de glinsterende ogen, en de natte rode mond. Hij staat soepel op en steekt over om voor haar te staan, de gracieuze gastheer. Zijn stem is beschaafd, zacht.

Dit is een goede karakter beschrijving, maar het is een beetje langdradig. Hoewel het goed werk doet om een specifieke scène te zetten. Als je je de film herinnert, is dit allemaal veranderd. Jonathan Demme wilde Lecter laten zien terwijl hij op Clarice wacht, en veel van deze details zijn op de achtergrond.

Hier is een grappigere versie. Ik hou van de entree van Jack Sparrow.

EXT. PORT ROYAL – HARBOR – DAG

De skeletresten van vier piraten, nog steeds gekleed in boekanierslompen, hangen aan galgen die op een rotsachtig voorgebergte zijn opgericht. Er is een vijfde, onbezette galg, met een bordje: PIRATES – YE BE WARNED.

De top van een golvend zeil steekt vorstelijk voor hen uit. Aan de landzijde van het zeil, kennelijk hoog in het want, zit een man voor wie de term ‘zwaardvechtende schurk’ is bedacht: Kapitein JACK SPARROW.

Hij kijkt met scherpe ogen naar de vertoning als ze passeren. Heft een pul op als saluut. Plotseling trekt iets beneden zijn aandacht. Hij springt uit de tuigage – – en dan zien we dat zijn schip geen imposante driemaster is, maar een klein vissersdregje met een enkel zeil, dat door het water ploegt – de Jolly Mon.

Ik ben dol op karakterbeschrijvingen die nieuwe details over het personage onthullen en het conflict aanzwengelen. We leren meteen dat Jack een gevoel voor humor heeft… en valse grootsheid. We zien hem reageren op de lichamen van dode piraten. Niet met angst, maar met een groet, zodat we weten dat hij waarschijnlijk een piraat is en andere piraten respecteert.

Nu we een paar mannelijke personages hebben gezien die worden beschreven als ze voor het eerst opduiken, laten we eens naar een paar vrouwelijke voorbeelden springen en kijken hoe we allemaal beter kunnen worden in het beschrijven van vrouwelijke personages.

Vrouwelijke karakterbeschrijvingsvoorbeelden

Een heet hangijzer in Hollywood op dit moment is hoe vrouwen worden beschreven op de pagina in scenario’s. We hebben allemaal de woorden “gebroken maar mooi” gelezen en ineengekrompen.

Er is zelfs een Twitter-handvat gewijd aan het blootstellen van de ergste versies van dit.

Wanneer je aan het schrijven bent, wil je dat acteurs en actrices in je film WILLEN spelen. En als de juiste acteurs en actrices in jouw film willen spelen, dan wordt jouw film misschien gemaakt.

Dus deze zijn echt belangrijk. Dit is hun eerste kans om te zien wie ze spelen.

Dus als je een vrouwelijke rol creëert, wil je een goede beschrijving die niet leunt op luie of verouderde stand-ins.

Laten we een paar vrouwelijke karaktervoorbeelden doornemen.

Laten we eerst eens kijken naar de manier waarop Sarah Connor wordt beschreven in de eerste twee Terminator-films. De eerste Terminator valt in de middelmatige categorie – het gaat allemaal over uiterlijk, en je krimpt ineen als je het leest.

SARAH CONNOR is 19, klein en met een delicaat figuur. Mooi op een gebrekkige, toegankelijke manier. Ze stopt het feest niet als ze binnenkomt, maar je wilt haar graag leren kennen. Achter haar kwetsbaarheid gaat een kracht schuil waarvan ze zelf niet eens weet dat die bestaat.

In Terminator is Sarah Connor weliswaar een kwetsbaar doelwit, maar het script doet er alles aan om het allemaal om het uiterlijk te laten draaien.

Maar James Cameron kreeg het voor elkaar voor de volgende.

Laten we eens kijken naar de manier waarop James Cameron Sarah Connor beschrijft in de grootste sequel aller tijden, Terminator 2: Judgment Day.

SARAH CONNOR is niet dezelfde vrouw die we ons herinneren van de vorige keer. Haar ogen turen door een wilde bos haar als die van een dier in het nauw. Opstandig en intens, maar tegelijkertijd rondscharrelend op zoek naar ontsnapping. Vechten of vluchten. Langs één wang loopt een lang litteken, van net onder het oog tot aan haar bovenlip. Haar STEM is een lage en ijzingwekkende monotoon.

Ik hou van deze. Het geeft je de stemming en toon van de film. Het is harder, enger, en Sarah ook. We leren meteen de transformatie kennen en zien iemand die met de rug tegen de muur staat.

Het litteken vertelt ons dat ze serieuze dingen heeft meegemaakt sinds de eerste film. Het is meteen een achtergrondverhaal en het wekt onze interesse.

Tot nu toe hebben we alleen gekeken naar beschrijvingen geschreven door mannen. Laten we eens kijken hoe een aantal vrouwelijke scenarioschrijvers hun vrouwelijke personages beschrijven.

Eerst, Karen McCullah Lutz & Kirsten Smith over 10 Things I Hate About You. Kijk naar de manier waarop ze ons over Kat Stratford vertellen. Kat Stratford, achttien, knap – maar doet haar best het niet te zijn – in een slobberige oma jurk en bril, houdt een kop koffie en een rugzak in evenwicht terwijl ze uit haar gehavende, babyblauwe ’75 Dodge Dart klimt. Maar laten we echt kijken naar het verhaal hier. Wat we moeten weten over Kat is dat ze controle heeft over haar eigen lichaam en uiterlijk. Ze wordt niet gedefinieerd door wat wij van haar denken, ze wordt gedefinieerd door wat ze van zichzelf denkt.

Kijk naar de andere details die we hebben. Niet alleen denkt ze niet aan haar eigen uiterlijk, ze geeft ook niets om haar oude beater car.

Een van mijn favoriete romantische komediefilms is It’s Complicated. Ik lees de scripts van Nancy Meyers graag, omdat je haar verbeelding op het papier ziet en ziet hoe ze die op het scherm weergeeft.

Dus laten we eens kijken hoe Nancy Meyers het hoofdpersonage in deze film beschrijft.

JANE is halverwege de vijftig en heeft dat feit omarmd. Ze weet dat 50 niet het nieuwe 40 is en daarom wordt ze door iedereen die haar kent nog steeds als mooi beschreven. Alles aan het uiterlijk van deze vrouw schreeuwt “solide.”

Hier is wat we weten over Jane: ze heeft greep op het leven. We weten dat ze er nog steeds goed uitziet, maar dat komt omdat ze heeft omarmd wie ze is als persoon.

Wat ik leuk vind aan deze beschrijving is dat het thema van de film is hoe Jane van solide naar uit de hand lopende spinning gaat en haar echte leven vindt temidden van de chaos. Dus het is een geweldige manier om haar te leren kennen als de film in de hoogste versnelling begint te raken.

What’s Next?

Wat zijn een paar van je favoriete grote beschrijvingen?