Hoe om te gaan als alleenstaand zijn u zorgen baart over ‘biologische klokken’ en tijdslijnen

Leah K., 36 jaar, probeerde al maanden samen met haar man een baby te krijgen. Maar toen de coronavirus pandemie de Verenigde Staten trof, was ze bang: Wat als ze het virus zou oplopen? Wat zou er met haar baby gebeuren? In die tijd was er weinig informatie, en het stel besloot een maand over te slaan om te proberen zwanger te worden. Die maand zagen ze dagelijks koelwagens vol met mensen die waren overleden aan COVID-19 door de straten van New York City rijden, en Leah begon zich af te vragen of het wel veilig was, of zelfs verstandig, om een kind op de wereld te zetten.

Tegen de tijd dat Leah de volgende maand ovuleerde, begon de quarantaine zijn tol te eisen van het koppel, zegt ze. Ze kibbelden over van alles, van schoonmaaktaken tot beslissingen die van levensbelang waren. “En als je dat doet, is het moeilijk om te zeggen: ‘Oh, ik ovuleer, laten we vandaag een baby maken,'” zegt ze.

Naar het einde van mei gingen Leah en haar man uit elkaar. Ondanks hoe moeilijk de quarantaine voor het stel was geweest, had ze nooit gedacht dat haar huwelijk in een scheiding zou eindigen. Terugkijkend zegt ze dat het niet alleen de quarantaine koorts en het sociale isolement waren die hen over de rand duwden – “het is dat je plotseling binnen de vier muren van je huis bent en al je gevoelens onder ogen moet zien,” legt ze uit. Met zeer weinig voorbereiding vond Leah zichzelf alleen in het midden van een wereldwijde pandemie.

Nadat het aantal gevallen van het coronavirus blijft stijgen en sociale distantie een noodzaak blijft, is eenzaamheid een nog groter deel van het Amerikaanse leven geworden. SELF meldde eerder dat veel organisaties, waaronder de Health Resource and Services Administration, hebben aangegeven dat Amerikanen al vóór de pandemie te maken hadden met een eenzaamheidsepidemie. En hoewel iedereen eenzaam kan zijn – ongeacht burgerlijke staat of woonsituatie – hebben alleenstaanden te maken met unieke moeilijkheden. Velen van hen worstelen met tijdlijnangst, een gevoel dat deze pandemie mijlpalen in de ontwikkeling zal vertragen, zoals intimiteit, langdurig partnerschap en ouderschap.

“Echte uitdagingen staan voor ons omdat we zijn bedraad voor menselijke verbinding en fysieke verbinding,” vertelt Rich Slatcher, Ph.D., een professor in de psychologie aan de Universiteit van Georgia die bestudeert hoe de coronavirus pandemie relaties beïnvloedt, aan SELF. Volgens Slatcher is een van de moeilijkheden waarmee alleenstaanden te maken kunnen krijgen de waarschijnlijkheid dat ze single zullen blijven voor de rest van de pandemie – die, om duidelijk te zijn, geen definitieve einddatum heeft.

Sociale afstand en quarantaine maken dating in-person moeilijk, en dating-apps hebben functies geïntroduceerd zoals videochatten om gebruikers te helpen contact te maken tijdens de pandemie. Voor Leah, echter, het afweren van eenzaamheid en verder gaan met haar leven houdt niet in swipen nog. Ze is nog niet klaar om te daten en vraagt zich af of ze al dan niet over haar vruchtbaarheidsvenster heen zal zijn als ze weer buiten komt. “Hoe kun je nog steeds van je man houden en een relatiebreuk meemaken en verwachten dat je er aan de andere kant uitkomt?” vraagt ze. Om haar angsten over het niet kunnen stichten van een gezin te helpen beheersen, besloot Leah onlangs haar eicellen in te vriezen, “minder als een verzekeringspolis en meer als hoop op een kans.” (Hoewel het invriezen van eicellen vaak wordt gezien als een garantie, raadt het American College of Obstetricians and Gynecologists het niet alleen aan om je vruchtbaarheidsjaren te verlengen – in plaats daarvan raden deskundigen het vooral aan voor mensen die een kankerbehandeling ondergaan die hun vruchtbaarheid kan beïnvloeden.)

Voor sommige mensen gaat het biologische tijdpad niet per se over het krijgen van kinderen. Jason R., 28 jaar, vraagt zich af hoe lang hij zich moet onthouden van seksuele intimiteit. Het is al zes maanden geleden. Als single queer persoon in de pandemie, heeft hij een paar Zoom dates gehad en een paar in-person sociaal gedistantieerde park dates, maar fysieke “intimiteit is onbestaande geweest,” vertelt hij SELF. Zelfs als hij zich afvraagt hoe lang dit gaat duren, denkt hij dat hij misschien beter is toegerust om met onthouding om te gaan dan anderen zijn.

“Als queer mensen, weten wat het is om niet te handelen naar onze behoeften,” zegt Jason. “Velen van ons moesten wachten om uit de kast te komen vanwege de veiligheid… dus we hebben een soort van wachten ervaren in ons leven.”

Hoewel seks op dit moment van de tafel is, is Jason blij om het gezelschap te hebben van zijn twee kamergenoten. Hij bracht het grootste deel van zijn tijd in hun appartement door totdat de Black Lives Matter protesten begonnen in mei. Toen Jason naar buiten ging om te protesteren (met maskers en handdesinfecterende middelen op zak), voelde hij een gemeenschapsgevoel dat hij tijdens de pandemie node had gemist. Zelfs nu Jason het verlies van fysieke intimiteit in zijn leven verwerkt, voelt hij zich gelukkig dat zijn sociale relaties sterker zijn geworden door de pandemie.

Slatcher zegt dat Jason’s ervaringen overeenkomen met zijn eigen onderzoeksproject over hoe mensen met elkaar omgaan tijdens de pandemie. “De meeste alleenstaanden lijken zich nu echt te richten op vriendschappen en familierelaties”, zegt Slatcher, die eraan toevoegt dat het onderhouden van hechte relaties waar mogelijk een gezond copingmechanisme is.

Zelfs mensen die nu spannende veranderingen in hun leven lijken aan te brengen, kunnen nog steeds een element van verdriet ervaren en zich zorgen maken over de toekomst van hun relatie. Kara S., een 23-jarige vrouw, werd ontslagen uit haar baan als office manager voor een interieur design bedrijf toen de pandemie toesloeg. Vrijgezel, alleen wonend en werkloos tijdens een pandemie, begon ze na te denken over wat ze echt wil. Kara besluit naar een nieuwe stad te verhuizen en een appartement te zoeken bij een vriendin. Zelfs als ze zich in haar nieuwe leven installeert, is het moeilijk om niet te zien hoe de maanden voor haar raam voorbijvliegen, en ze ziet zich geconfronteerd met het idee om nog langer alleen te blijven. “Er is een gevoel van hopeloosheid, alsof ik een kans mis. Zou ik iemand ontmoet hebben als we uit waren geweest?” zegt ze. “Ik probeer wanhopig om niet in de spiraal van dit alles terecht te komen.”

Wonderen over de toekomst, je richten op wat je misschien bent kwijtgeraakt, en het aanhoudende gevoel dat het leven aan je voorbijgaat, zijn natuurlijke reacties op de onzekerheid die om je heen wervelt. Als u worstelt met angsten voor de biologische klok of de tijdlijn, zijn er een paar manieren om hiermee om te gaan die u kunt onderzoeken:

1. Onderhoudt uw sociale relaties.

Hoewel verlangen naar romantisch partnerschap natuurlijk is, kan het gebruik van sociale connecties en steun van uw dierbaren helpen om wat van de directe stress te verlichten en u te helpen oplossingen te zien die u anders misschien niet zou opmerken. In feite, SELF meldde eerder dat wanneer we ons eenzaam en geïsoleerd voelen, we minder geneigd zijn om dingen te zien zoals ze zijn. In een meta-analyse die 20 verschillende klinische onderzoeken onderzocht die gericht waren op het bestrijden van eenzaamheid, ontdekten onderzoekers dat degenen die onjuiste percepties en negatieve gedachten aanpakten het beste werkten, aldus de American Psychological Association (APA). Probeer dit te onthouden als je merkt dat je je meer isoleert dan gewoonlijk. Contact maken met mensen kan gemakkelijker gezegd dan gedaan zijn tijdens een pandemie, maar brainstorm buiten plaatsen waar je veilig met iemand kunt rondhangen (of hoe je op een authentieke manier digitaal contact kunt maken) en vind nieuwe routines om contact te houden met mensen van wie je houdt (zoals het sturen van brieven).

2. Onthoud dat overleven op dit moment je primaire doel is.

Naarmate het dodental blijft stijgen en meer mensen ziek worden, is het overleven van deze pandemie waarschijnlijk je belangrijkste prioriteit. Het is normaal om aan de toekomst te denken en te treuren om de dingen die je bent kwijtgeraakt, maar vergeet niet dat je jezelf en anderen actief in veiligheid houdt als je besluit af te zien van ervaringen en avonturen die je normaal gesproken nu zou hebben. Dit is iets waar je jezelf aan kunt herinneren als je begint na te denken over de dingen die je “zou moeten” doen en ervaren.

3. Sta jezelf toe te voelen wat je voelt.

Rouw, verdriet en bezorgdheid over de toekomst zijn logische reacties op een wereldwijde pandemie, dus duw ze (of iets anders dat je voelt) niet weg. Neem in plaats daarvan de tijd om je emoties toe te laten. Je kunt proberen je gedachten te noteren, zodat je jezelf toestaat ze te herkennen en te verwerken. Er zijn tal van andere manieren om je emoties te erkennen en te reguleren, waaronder jezelf simpelweg afvragen wat je gevoelens je misschien proberen te vertellen.

4. Beheers wat je kunt.

Velen van de mensen hierboven vonden manieren om de aspecten van hun leven te beheersen die ze konden. Leah heeft een aantal van haar angsten voor de biologische klok aangepakt door haar eicellen te laten invriezen. Jason richt zich op andere vormen van intimiteit door te steunen op vrienden en de gemeenschap. En Kara heeft een verhuizing geregeld. Hoewel geen van deze dingen iets kan veranderen aan de beperkingen die de pandemie met zich meebrengt, blijkt uit onderzoek dat focussen op wat je wel kunt beheersen een positieve invloed kan hebben op je welzijn. Een onderzoek uit 2020, gepubliceerd in Psychiatry Research, onderzocht de resultaten van twee grootschalige enquêtes die tijdens de pandemie in China werden gehouden en wees uit dat respondenten die zichzelf als goed geïnformeerd over het coronavirus beschouwden, een hoger gevoel van welzijn hadden. Waarom? Het was niet omdat ze allemaal over accurate informatie beschikten. Hun perceptie gaf hen een gevoel van controle over hun leven. Het kan dus nuttig zijn om (met mate) je controle-spieren te gebruiken.

5. Zoek afleiding.

Positieve afleiding is een goede copingstrategie, aldus Slatcher. Begin nieuwe hobby’s, zoek contact met vrienden met wie u het contact bent kwijtgeraakt en probeer angstreducerende activiteiten zoals lichaamsbeweging uit, stelt Slatcher voor. “Lichamelijke activiteit is een belangrijke bepalende factor geweest voor het welzijn tijdens de pandemie,” legt hij uit. Het vinden van plezier en positieve afleiding kan u helpen de stress te beheersen die u voelt wanneer u aan de toekomst denkt.

Het feit blijft dat het leven voor bijna iedereen op de planeet is veranderd, en de reguliere moeilijkheden van het leven hebben geen pauze genomen tijdens deze uitdagende tijd. Misschien bent u deze nieuwe tijdlijnen aan het verwerken terwijl u thuis les geeft aan uw kinderen, zorgt voor uw dierbaren, of herstellende bent van COVID-19. Of je nu overweldigd wordt door vele moeilijkheden of dat eenzaamheid en toekomstangst je voornaamste stressfactoren zijn, je emoties zijn op dit moment geldig. Indien mogelijk, overweeg dan om een therapeut te raadplegen en uit te leggen waar je mee zit (er zijn betaalbare therapie-opties als de kosten een probleem zijn). Als dat op dit moment niet realistisch lijkt (of als je al in therapie bent en extra hulp nodig hebt), zijn er rouwondersteuningsgroepen, online gemeenschappen en andere bronnen die je kunnen helpen om je een beetje minder alleen te voelen. Probeer uiteindelijk te onthouden dat je tijdens de pandemie niet hoeft te winnen – je hoeft alleen maar water te blijven drinken. Het is niet erg als je steun nodig hebt om te blijven drijven.

Gerelateerd:

• Is het krijgen van een baby boven de 35 zo riskant als we dachten?

• Stop alsjeblieft met te denken dat ik zielig ben omdat ik alleen woon

• Als ervaren stressbakker heb ik nog nooit zo’n zin gehad om brood te bakken