In 1968 nam het Amerikaanse Congres de Civil Rights Act aan, die discriminatie op basis van vijf hoofdcategorieën verbood: ras, huidskleur, godsdienst, geslacht of nationale herkomst. Deze anti-discriminatiewetten op het gebied van burgerrechten en arbeid in de VS handhaafden in de eerste plaats de grondwettelijke rechten voor kiezers en verboden rassenscheiding in scholen, arbeidsplaatsen en openbare voorzieningen zoals hotels, restaurants, theaters en winkels.
Een van de bepalingen was het gedeelte dat bekend staat als Titel VIII, beter bekend als de Fair Housing Act (FHA). De FHA werd uitgevaardigd om mensen te beschermen tegen elke vorm van discriminatie bij het huren van een appartement, het kopen van een huis, of het verkrijgen van financiering voor een huis lening.
Beschermde klassen
Thomson Reuters Practical Law definieert een beschermde klasse als een groep mensen met een gemeenschappelijk kenmerk die wettelijk beschermd zijn tegen discriminatie op basis van dat kenmerk. Beschermde klassen worden zowel door federale als door staatswetgeving in het leven geroepen.
De oorspronkelijke FHA kende slechts vijf beschermde klassen – ras, huidskleur, godsdienst, geslacht en nationale herkomst. Een amendement in 1988 voegde echter handicap en familiale status toe aan de beschermde klassen. Binnen de FHA definieert de federale overheid nu zeven “beschermde klassen” voor de soorten discriminatie die verboden zijn:
- Ras: Mensen mogen niet ongunstig worden behandeld op grond van persoonlijke kenmerken zoals haartextuur, huidskleur/complexion, en gelaatstrekken.
- Kleur: Hoewel ras en kleur elkaar overlappen, zijn ze niet synoniem. Discriminatie op grond van kleur kan voorkomen bij mensen van verschillende rassen of etniciteit en omvat pigmentatie, teint, huidskleur, toon, lichtheid, donkerheid en kleurkenmerk.
- Religie: De wet beschermt mensen die behoren tot alle religieuze groepen, evenals degenen die andere ethische of morele overtuigingen hebben.
- Nationale afkomst: Degenen die uit een ander land of een ander deel van de wereld komen, worden door deze wet beschermd. Etniciteit, accent, of de schijn van het zijn van een bepaalde etnische achtergrond wordt ook gedekt.
- Geslacht: Deze klasse beschermt discriminatie op grond van geslacht. Zij beschermt ook tegen discriminatie op grond van genderidentiteit en seksuele geaardheid. De bescherming gold oorspronkelijk alleen voor discriminatie op grond van geslacht, maar nu ook voor homofobe en transfobische discriminatie. Het dekt ook discriminatie wanneer mensen worden gezien als dragers van de bovengenoemde gemarginaliseerde identiteiten.
- Invaliditeit: Als je op zoek bent naar een huurwoning, mogen verhuurders niet vragen of je een handicap of ziekte hebt (noch mogen ze vragen om je medische gegevens in te zien). Dit omvat lichamelijke of geestelijke handicaps. Bovendien kan het zijn dat verhuurders u op kosten van de verhuurder aanpassingen moeten aanbieden, en dat zij u moeten toestaan om op eigen kosten aanpassingen te doen.
- Familiale status: Deze term verwijst naar de aanwezigheid van ten minste één kind jonger dan 18 jaar. Het beschermt ook prospects en huurders die zwanger zijn of in het proces van kinderadoptie.
FHA Discriminatie
De persoonlijke kenmerken die door klassen worden gedefinieerd, kunnen niet de basis vormen van discriminatie door verhuurders, huizenverkopers of kredietverstrekkers. Het is belangrijk op te merken dat om schuldig te zijn aan dergelijke discriminatie, moet worden aangetoond dat een van deze kenmerken de reden voor discriminatie is. De oorspronkelijke FHA verbiedt niet alle vormen van discriminatie. Het is bijvoorbeeld mogelijk voor een verhuurder om te discrimineren op basis van inkomen, en niets in de FHA maakt dergelijke discriminatie illegaal.
Afzonderlijke staten en gemeenschappen kunnen echter hun eigen wetten uitvaardigen die de bescherming van de FHA uitbreiden. Er zijn enkele staatswetten die extra bescherming bieden, zoals geloof, leeftijd, afkomst, veteranenstatus, genetische informatie en burgerschap.
Wetten inzake huisvestingsdiscriminatie: Wijzigingen en toevoegingen
In 1988 werd Titel VIII gewijzigd door de Fair Housing Amendments Act, die:
- De reikwijdte van de Fair Housing Act uitbreidde om discriminatie op basis van handicap of op basis van familiale status te verbieden. Deze Amendments Act stond ook de oprichting toe van aangewezen woongemeenschappen voor senioren.
- Stelde nieuwe administratieve handhavingsmechanismen in, waarbij advocaten van Housing and Urban Development (HUD) namens slachtoffers van huisvestingsdiscriminatie acties kunnen instellen bij administratieve rechters.
- Herzag en breidde de jurisdictie van het ministerie van Justitie uit om namens slachtoffers rechtszaken aan te spannen in federale districtsrechtbanken.
In 1995 maakte de Housing for Older Persons Act of (HOPA) het legaal om bepaalde vormen van discriminatie toe te passen voor woongemeenschappen die als 55 jaar en ouder zijn gedefinieerd. Dergelijke gemeenschappen mogen niet verhuren aan gezinnen die geen bewoners hebben die onder de definitie voor senioren vallen. Dit was bedoeld om de beschikbaarheid van huisvesting voor senioren te beschermen. Alle andere beschermde klassen genieten nog steeds dezelfde bescherming in officieel aangewezen 55 en oudere of 62 en oudere woongemeenschappen.
Schending van rechten
Als u denkt dat uw rechten onder de FHA zijn geschonden, kunt u een kopie van het klachtenformulier huisvestingsdiscriminatie krijgen en het online invullen. U kunt ook schriftelijk een klacht indienen bij een HUD bij u in de buurt tot een jaar na de vermeende schending.
Als u gehandicapt bent, zal de HUD u een gratis TTY-telefoon voor slechthorenden ter beschikking stellen: 1-800-927-9275. Er zijn ook tolken, tapes en braille-materiaal, en hulp bij het lezen en invullen van formulieren.
Verstrek de HUD met: