Het engste moment van mijn leven was wakker schrikken om 2 uur ’s nachts, verdrinkend in mijn eigen zure reflux.
Stel je de paniek voor van de onmiddellijke overgang van een diepe slaap naar klaarwakker omdat je niet kunt ademen.
Droge verdrinking of laryngospasme genoemd, is het afweermechanisme van het lichaam om te voorkomen dat vloeistoffen of voorwerpen de longen binnendringen. De stembanden in het strottenhoofd, of de stemkast, klemmen zich onwillekeurig dicht, waardoor de luchtpijp wordt afgesloten en vloeistoffen, en dus ook lucht, de longen niet kunnen binnendringen. Onder normale omstandigheden is er voldoende zuurstof in iemands bloed om bij bewustzijn te blijven totdat de strottenhoofdspieren ontspannen. Maar een mond vol maagzuur compliceert de zaken.
Van 1990 tot 1995 werden 78 officiële overlijdensakten afgegeven waarin verdrinking in de slaap als gevolg van zure reflux de voornaamste doodsoorzaak was.
Daarnaast is slokdarmkanker het ernstigste gevolg van chronische zure reflux.
Op dat moment was ik midden dertig, 1.80 meter lang en woog ik zo’n 1.60 kilo. In mijn nieuwe baan, na tien jaar militaire dienst, kon ik bijna niet bewegen.
Mijn schema was 100% reizen: Maandag weg en vrijdag naar huis.
Als gevolg daarvan was ik een mollige vent. Niet zwaarlijvig, per se, maar ik had een stereotype middelbare leeftijd “vader lichaam” dat was niet alleen ongezond, maar ook onaantrekkelijk. Vooral met mijn korte, militaire kapsel dat ik nog lang na het verlaten van de dienst aanhield. In die tijd benadrukte mijn korte haar alleen maar hoe rond mijn gezicht was geworden.
Extra gewicht verhoogt de druk op de buik, waardoor maagzuurlekkage of terugvloeiing waarschijnlijker wordt. Ik had ernstige en chronische gastro-oesofageale refluxziekte (GERD). Populaire protonpompremmers zoals Prilosec hadden geen effect.
Mijn gewicht werd me langzaam fataal.
Ongeveer 4 jaar geleden stuitte ik op een antropologisch artikel dat de eetpatronen van onze jager-verzamelaar voorouders onderzocht. Vermoedelijk werden ze wakker, gingen ze de hele dag op jacht en aten ze maar één maaltijd per dag, meestal ’s avonds laat. Bovendien stond in het artikel dat onze holbewoner-voorouders een fenomenale conditie hadden.
In een recent artikel van Vice wordt beweerd dat alle oude mensen vroeger gelijkwaardig waren aan de huidige professionele atleten. Na duizenden jaren zijn we geëvolueerd tot een stelletje zittende zwakkelingen die enorme sommen geld uitgeven aan degenen die ons atletisch kunnen overtreffen.
Misschien hadden ze iets in de gaten. Het simpele feit dat u dit leest, betekent dat onze voorouders iets goed deden.
Ik besloot het te proberen.
Ik eet één maaltijd per dag, ergens na 8 uur ’s avonds, en ik zou dit 7 dagen per week doen.
Ambitieus? Misschien.
Six Weeks of Misery
De eerste paar dagen waren wreed. Ik had mijn lichaam geconditioneerd om altijd binnen enkele seconden bij een bron van calorieën te zijn. Ik bedoel, in hemelsnaam, moderne mensen kunnen geen paar uur zonder iets in hun mond te stoppen. Mensen bewaren zelfs Kind Bars in hun handschoenenkastje… Je weet wel, voor het geval het meer dan een uur geleden is dat we voor het laatst hebben gesmuld.
Ik was de hele dag geagiteerd en “hangry”, een handig portmanteau voor hongerig en boos. De belangrijkste brandstof voor je hersenen is glucose, dat je lichaam aanmaakt uit het voedsel dat je eet. Zonder de constante koolhydraten die ik normaal zou eten, kelderde mijn humeur.
De eerste week voelde ik me meer gestrest dan ooit. Immers, in “evolutionaire” termen, we hebben voedsel nodig om te overleven. Dus als je een dier bent dat geen calorieën binnenkrijgt, is het heel aannemelijk dat je je prikkelbaar en gestrest gaat voelen.
Ik was ook de hele dag door moe. Na de eerste week stond ik mezelf een koffie toe, zwart geserveerd. Dit hield me alert genoeg om te functioneren.
Mijn maaltijden ’s avonds kregen een nieuwe betekenis: Als dit mijn enige maaltijd van de dag is, zal ik hem laten tellen. Ik at langzamer, zodat ik van elke hap kon genieten.
Cellulaire veranderingen en een langer leven
Terwijl mijn lichaam zich aanpaste aan 23 uur vasten, gebeurde er van binnen het volgende:
Mijn lichaam zei: “Hé Klootzak, we hebben energie nodig om je in leven te houden! Wat doe je daar?! Vergeet het maar, bada bing!”
(Om de een of andere reden stel ik me voor dat mijn lichaam een sterk NYC accent heeft…)
Mijn lichaam paste toen mijn hormoonspiegels aan om opgeslagen lichaamsvet toegankelijker te maken voor verbranding als energie. Mijn niveaus van groeihormoon schoten omhoog, tot wel het vijfvoudige. Dit heeft voordelen voor vetverlies en spiertoename.
Mijn insulinespiegel kelderde. Lagere insulinespiegels maken opgeslagen lichaamsvet toegankelijker, ook om als energie te verbranden.
Mijn cellen startten cellulaire herstelprocessen. Dit omvatte autofagie, waarbij cellen oude en disfunctionele eiwitten die zich in cellen ophopen, verteren en verwijderen.
Genexpressie en verschillende functies van genen die verband houden met een langere levensduur en bescherming tegen ziekten, verbeterden drastisch.
Het meest verontrustend is misschien wel dat een onderzoek van Harvard nu heeft aangetoond hoe vasten de levensduur kan verlengen, veroudering kan vertragen en de gezondheid kan verbeteren door de activiteit van mitochondriale netwerken in onze cellen te veranderen.
Ik geloof van ganser harte dat het veroudering vertraagt, omdat ik het beleefde. Mijn huid werd strakker en kreeg een gezonde gloed. Ik hoefde geen oogdruppels te gebruiken; mijn ogen waren altijd wit. Zelfs mijn tanden leken witter. Mensen merkten voortdurend op hoe jong ik eruit zag. Sommigen weigerden te geloven dat ik een 20-jarige dochter heb. “Je bent niet oud genoeg!” zeiden ze dan ongelovig.
Is het mogelijk dat het eten van drie maaltijden per dag ons doodt? Hoe kan de maatschappij het eeuwenlang zo verkeerd hebben gedaan?
Hoe is het mogelijk dat ik me zo GOED voelde toen ik het ontbijt en de lunch oversloeg?
De hele wereld leek op zijn kop te staan!
Gewichtsverlies
Na ongeveer de eerste zes weken leek mijn lichaam de strijd op te geven en zich in deze nieuwe realiteit te schikken. De chagrijnigheid verdween en mijn normale, vrolijke stemming keerde terug.
Maar er gebeurde nog iets interessants: Ik ontdekte dat ik bij de ene maaltijd per dag die ik wel at, slechts kleine porties kon eten. Mijn maag trok samen. Ik zat sneller vol.
Het belangrijkste was misschien wel dat het gewicht begon af te nemen. In het begin snel, ik verloor 50 pond in het eerste jaar.
In een overzichtsstudie uit 2014 werd vastgesteld dat intermittent fasting een gewichtsverlies van 3-8% kan veroorzaken over een periode van 3-24 weken, wat aanzienlijk is in vergelijking met de meeste onderzoeken naar gewichtsverlies.
Tijdens een recent onderzoek, twee weken geleden, bij mijn arts, bleken mijn bloeddruk, bloedsuikerspiegel en cholesterol binnen de gemiddelden te liggen voor een zeer gezonde jonge man.
Het meest opvallende is dat ik al twee jaar geen brandend maagzuur of zure reflux meer heb gehad, na die eerste zes weken in het begin.
Intermittent Fasting is Hard
Stelt u zich eens voor dat u met een klant luncht en dan beleefd uitlegt dat u niet zult eten:
“Leuk u weer te zien meneer, trouwens, ik ga u gewoon ongemakkelijk aanstaren terwijl u eet. Ik neem niets…”
Onze hele samenleving is er een die draait om (minstens) drie maaltijden per dag. De sociale druk om “erbij te horen” is heel reëel en kan psychologische schade aanrichten.
Van lunchspecials in restaurants tot door de overheid opgelegde lunchpauzes bij bedrijven, Amerika is gebouwd rond maaltijden.
Er zijn sociale uitdagingen die je zult moeten overwegen en overwinnen. Ik ben lid van Rotary en dat vereist regelmatige lunchbijeenkomsten elke donderdag. En elke donderdag moet ik aan een nieuw iemand uitleggen waarom ik niet zal eten.
Er zal in het begin lichamelijke pijn zijn als je lichaam door acute voedselontwenning gaat (ik had er een beetje last van, jouw resultaten kunnen anders zijn omdat iedereen pijn anders ervaart.)
Maar misschien wel het belangrijkste is dat het mentaal een uitdaging zal zijn. In feite zal de grootste strijd in je hoofd worden uitgevochten. Als u besluit iets te doen, kunt u niet transactioneel met uzelf zijn. Veel mensen gaan met zichzelf onderhandelen als ze een doel willen bereiken. Maar doelen zijn binair… Je bereikt ze of je bereikt ze niet.
Je moet een verklaring afleggen, hardop als het moet, dat dit is waar je voor staat: “Ik laat me niet door mijn gewicht vernietigen. Ik ga me erdoorheen vechten en er sterker en beter door worden.”
Mijn dagelijkse dieet
Mijn dieet is simpel, en ik moet de disclaimer maken dat het niet voor iedereen is:
Ik word wakker en neem een kop zwarte koffie en wat ijswater (en een multivitamine.)
Ik drink om 10 uur ’s ochtends nog meer koffie.
Ik drink water en koffie tijdens de lunch. Na “lunchtijd” ben ik behoorlijk opgefokt van de ochtendcafeïne en drink ik meestal niet meer tot begin van de avond. Ik geef toe dat het leuk is om te zien hoe mijn collega’s sloom van de lunch terugkomen met hun onvermijdelijke slaperigheid in de middag.
Door mijn caloriebeperking ben ik de hele dag alert, gefocust en enthousiast. Laat dat even bezinken. AL DE DAG LANG. Stel je voor!
Mijn eerste maaltijd van de dag is tussen 8 en 10 uur ’s avonds, hoewel elk moment tussen 6 en 10 uur voor mij prima is. Ik heb geen beperkingen en eet alles wat ik wil.
Ik ga slapen en doe de volgende dag hetzelfde, 7 dagen per week.
Ik moet zeggen dat het niet erg is om af en toe vals te spelen. We zijn ook maar mensen. Trouwens, een moederdagontbijt of andere ochtendgebeurtenissen, gebaseerd op eten, die belangrijk voor je zijn, moeten niet worden geofferd op het altaar van intermittent fasting. Streef naar een gezonde fysieke/ psychologische balans.
Mijn dieet wordt door sommigen misschien als extreem beschouwd, maar er zijn tientallen verschillende schema’s die je kunt onderzoeken en dezelfde resultaten kunt behalen.
Hoe zit het met lichaamsbeweging?
In het begin had ik een ernstig gebrek aan energie toen mijn lichaam door de aanpassingsfase ging. Ik deed niet veel aan lichaamsbeweging.
Heden ten dage rek ik me echter uit, haal diep adem en doe wat lichte yoga om lenig te blijven. Ik stel me voor dat je tijdens of na de eerste maand wanneer je maar kunt aan lichaamsbeweging doet.
Nu ik mijn spieren kan zien die onder het vet verborgen zaten, ben ik van plan om in de nabije toekomst met weerstandstraining te beginnen.
Dat gezegd hebbende, zorg ervoor dat je je arts raadpleegt voordat je begint aan grote veranderingen in je dieet of bewegingsroutine. Intermittent fasting kan voor sommigen een fysieke en mentale schok zijn, maar ik wil u niet afschrikken: Ik heb veel mensen de overgang heel gemakkelijk zien maken.
Meer dan een rage
De wetenschappelijke gegevens zijn er. Intermittent fasting is NIET alleen maar het meest recente rage-dieet. Er zijn echte gegevens van talrijke prestigieuze instituten die de voordelen van eten zoals onze holbewoner-voorouders verdedigen.
Ik kan me niet voorstellen terug te gaan naar een ontbijt-, lunch- en dinerschema. Dat lijkt me vandaag de dag net zo vreemd als intermitterend vasten voor sommige mensen lijkt. Bovendien zou mijn lichaam het niet verdragen.
Wat je ook doet, je hebt mijn liefde en steun.
Geluk, en gelukkig vasten.
Kijk ook eens naar mijn twee andere artikelen over IF: