March 31, 1965
“Shakin’ All Over” by Guess Who? (Chad Allan & the Expressions)
#1 op de RPM Top Singles Chart (Canada), 22 maart – 11 april 1965
Het midden van de jaren ’60 was een behoorlijk goede tijd om een Britse rockband te zijn. En als je de pech had om in de Verenigde Staten of Canada te zijn geboren, of ergens anders buiten de Britse eilanden, dan kon je altijd nog doen alsof. Veel Noord-Amerikaanse garage rock bands kleedden zich in kostuums of namen namen namen aan die hinten naar Merrie Olde England om mee te liften op de golf van Anglomania van de British Invasion. Sommigen, zoals de Beau Brummels (“Laugh, Laugh”), slaagden erin overtuigend Beatlesque te klinken; anderen, waaronder de onmiskenbaar Texaanse groep die de naam Sir Douglas Quintet meekreeg (“She’s About a Mover”), namen nauwelijks de moeite hun wortels in de Nieuwe Wereld te verbergen.
Af en toe waren sommige bijzonder assertieve acts echter niet tevreden met het louter impliceren dat ze Blighty hun thuis noemen. Deze ondernemende zielen gingen nog een stap verder: ze vermomden zich niet alleen als deel van de British Invasion, maar lieten doorschemeren dat ze misschien een specifieke bekende band waren die onder een pseudoniem opereerde. Deze bedriegers hebben nooit uitgelegd waarom een echte British Invasion groep zijn ware identiteit, zijn meest verkoopbare kenmerk, zou willen verhullen. Toch hoopten ze dat ze door een beetje mysterie te bieden, en door fans van de geliefde acts die ze imiteerden aan te spreken, een paar platen zouden kunnen verkopen.
De eerste bedrieglijke band die bekendheid verwierf was een studio-act die zichzelf de You Know Who Group noemde, met “Roses are Red (My Love)” (niet te verwarren met het Bobby Vinton-nummer) dat begin 1965 net niet de Top 40 haalde. Niet alleen namen de You-Know-Whos een LP op in volledige faux-Merseybeat stijl, compleet met vreselijke nepaccenten, ze verschenen zelfs op promofoto’s met maskers en capes op, om hun beroemde (of niet zo beroemde) identiteiten beter te verhullen. Succesvoller was echter een groep die hun naam op het platenlabel verruilde voor een eenvoudige vraag: “Guess Who?”
De band die gewoonlijk bekend staat als Chad Allan & the Expressions (en voorheen bekend als Chad Allan & the Reflections) werd opgericht in Winnipeg, Manitoba, in 1962. Hoewel de groep in zijn thuisland Canada verschillende singles had uitgebracht, was geen ervan een hit. De doorbraak van The Expressions kwam er eindelijk toen hun label, Quality Records, de twijfelachtige (in meer dan één opzicht) promotiecampagne aannam. De nieuw-gedoopte “Guess Who?” verdubbelde zijn nep-Engelse uitstraling door “Shakin’ All Over” te coveren, een nummer dat oorspronkelijk werd opgenomen door de Britse groep Johnny Kidd & the Pirates een paar jaar voor de Britse Invasie. Terwijl de Pirates’ versie van “Shakin’ All Over” in 1960 de UK Singles Chart had gehaald, was het onbekend in Noord-Amerika – en dus rijp voor plundering.
Het origineel van Johnny Kidd & the Pirates is een geweldig klompje elementaire rockabilly, des te elektriserender gemaakt in de context van zijn release. In 1960 was de Britse rock in hoge mate afgeleid van zijn Amerikaanse tegenhanger: zangers namen valse Amerikaanse accenten aan en kopieerden Amerikaanse rock ‘n’ roll geluiden; sommigen kleedden zich zelfs in Western-kleding en namen pittige, Amerikaans klinkende artiestennamen aan. Kortom, de transatlantische culturele toe-eigening van het tijdperk van de British Invasion was al aan de gang, zij het in de tegenovergestelde richting. Kidd viel echter op omdat zijn “Shakin’ All Over” geen slechte imitatie was, maar net zo goed was als wat de rockers uit de Nieuwe Wereld in die tijd uitbrachten. Ondanks het aanvankelijke gebrek aan succes buiten Europa, is het nummer sindsdien een beetje een standaard geworden. Rockabilly-pionier Wanda Jackson coverde het zelfs op haar album The Party Ain’t Over uit 2011.
Chad Allan & the Expressions’ versie van “Shakin’ All Over” wijkt niet al te veel af van het origineel van Johnny Kidd & the Pirates, maar het was effectief genoeg om de onbekende Manitobans in één klap succes te laten worden. Hun plaat stond drie weken in de Canadese hitlijsten – inclusief, toepasselijk, April Fools’ Day – en klom naar een respectabele #22 in de US Hot 100. Quality Records onthulde bijna onmiddellijk Chad Allan & the Expressions als de boosdoeners en voegde snel hun namen en gezichten toe aan de hoes van hun hitsingle. Toch werkte de “Raad eens wie?” truc een beetje te goed, want die pittigere naam bleef beter hangen in de hoofden van het platen-kopend publiek. Toen Chad Allan de Expressions begin 1966 verliet, begon de band zichzelf simpelweg te noemen als “The Guess Who?” (De gelijkenis van de nieuwe naam met een echte Britse Invasion act kan ook geen kwaad.)
De voormalige Expressions scoorden verschillende hits in hun geboorteland Canada na “Shakin’ All Over”, maar het zou vier jaar duren voordat ze weer een voorproefje kregen van internationaal succes. Tegen die tijd had de groep hun sound heruitgevonden en het vraagteken uit hun naam laten vallen. The Guess Who werden een bekende verschijning in de rock- en popscene aan het eind van de jaren ’60 en het begin van de jaren ’70, niet alleen in hun thuisland, maar ook in de VS en het VK. De band werd de eerste Canadese rockgroep die de Amerikaanse hitlijsten haalde met “American Woman” in 1970, en andere hits zoals “These Eyes”, “No Sugar Tonight”, en “Share the Land” zijn nog steeds niet weg te denken van de classic rock radio. De nep-Britse gimmick heeft de Guess Who misschien geholpen om hun eerste kans in de schijnwerpers te krijgen, maar het werd al snel een voetnoot in de carrière van de groep.
Het Was 50 Jaar geleden Vandaag onderzoekt een nummer, album, film of boek dat precies een halve eeuw geleden op nummer 1 stond in de hitlijsten.
Deel dit:
