Het mechanisme van geluidsoverdracht

Natuurlijk varieert de effectiviteit van geluidsisolerende deuren met verschillende combinaties van materialen. Hoe kunnen we, met zoveel variabelen, bepalen hoe goed een bepaalde deur geluid zal tegenhouden? En hoe kunnen we de effectiviteit van verschillende deuren vergelijken?

Geluidstransmissieverlies (TL)

Het vermogen van een deur om geluid te reduceren wordt het geluidstransmissieverlies (TL) effectiviteit genoemd. TL is een waarde in decibel, die wordt bepaald door het meten van geluidsdrukniveaus bij een bepaalde frequentie in de bron- en ontvangstruimte. Bij de berekening wordt ook rekening gehouden met het oppervlak van de tussenwand die door de twee ruimten wordt gedeeld, en met de akoestische “levendigheid” van de ontvangende ruimte (bekend als “nagalmtijd”). Het aangepaste verschil tussen de twee niveaus is de TL van de deur. Hoe hoger de TL, hoe beter het resultaat.

De aanpassingen buiten beschouwing latend om met een eenvoudig voorbeeld te illustreren: als de meting van de bronruimte 100 dB bij 300 Hz is en de meting van de ontvangende ruimte 60 dB bij 300 Hz, dan is de TL van de barrière 40 dB bij 300 Hz. TL wordt gemeten in testlaboratoria volgens ASTM E90 “Standard Test Method for Laboratory Measurement of Airborne Sound Transmission Loss of Building Partitions.”

Geluidstransmissieklasse (STC)

TL-metingen voor een deur worden uitgevoerd over een bereik van frequenties, waardoor het moeilijk is de effectiviteit van verschillende deuren te vergelijken. Geluidstransmissie klasse (STC) ratings lossen dat probleem op door een enkele waarde te geven aan de akoestische prestaties van een deur. STC wordt bepaald door een gewogen gemiddelde van TL-waarden voor 16 frequenties, die worden aangepast aan een curve volgens een methode die is gedefinieerd door de ASTM E413 Classification Standard for Rating Sound Insulation. Hoe hoger de STC-waarde, hoe beter de beoordeling – en hoe beter de prestaties, zoals hieronder getoond:

STC-waarden worden gebruikt om de prestatievereisten te definiëren voor het bereiken van een gespecificeerde reductie in geluidstransmissie van een bronruimte naar een ontvangende ruimte. De STC-waarde van een geïnstalleerde deur bepaalt ook hoeveel geluidsreductie mogelijk is tussen een bepaalde bronruimte en een ontvangende ruimte.

De maximale waarden die gewoonlijk kunnen worden bereikt met verschillende typen deuren die in de utiliteitsbouw worden gebruikt. Het laat ook de STC-effecten zien van het gebruik van glas in deurlite-kits. In de algemene praktijk worden deuren met een STC-waarde van 30 of hoger als akoestische deuren beschouwd.

Er zijn twee verschillende scenario’s voor het testen van een deur als geluidsisolatie om de STC-waarde ervan te bepalen. Bij de test als paneel wordt de deur in de testwand verzegeld, en de resulterende STC-waarde is in feite de waarde voor de gehele wand. Als alternatief kan de test worden uitgevoerd met de deur open, wat een STC-waarde oplevert die over het algemeen representatiever is voor wat kan worden verwacht wanneer de deur is geïnstalleerd. In de praktijk testen fabrikanten met beide scenario’s, en soms met beide. Omdat geluidsisolerende deuren onder optimale laboratoriumomstandigheden worden getest, is het net zo belangrijk om te begrijpen dat de prestaties in het veld bijna altijd minder zullen zijn dan de gepubliceerde STC-waarde van de deur in een van beide scenario’s. De sleutel tot het bereiken van een STC-waarde voor de opening die zo dicht mogelijk bij de gepubliceerde waarde voor de deur ligt, is het gebruik van geschikte akoestische afdichtingen. Zonder akoestische afdichting zijn zelfs openingen met deuren met een hoge classificatie zeer slecht in het tegenhouden van geluid. En de resultaten kunnen even teleurstellend zijn met akoestische afdichtingen die slecht ontworpen, geconstrueerd of geïnstalleerd zijn.

De waarden in de tabel bovenaan tonen de afleiding van de geluidstransmissieklasse (STC) uit het testen van een ZERO SOUND TRAP-52 systeem.