Het buitenmembraan (OM) van de diderm “gram-negatieve” klasse van bacteriën is een essentieel organel en een robuuste barrière voor permeabiliteit die verhindert dat vele antibiotica hun intracellulaire doelwitten kunnen bereiken (1). Het OM is een unieke asymmetrische lipidenbilaag (Fig. 1): Het binnenste blad bestaat uit fosfolipiden (PL’s), en het buitenste blad bestaat bijna uitsluitend uit een glycolipide dat lipopolysaccharide (LPS, bij bacteriën die lange herhalingen van suikers aan het glycolipide hechten) of lipooligosaccharide (LOS, bij bacteriën die alleen een korte oligosaccharide aan het glycolipide hechten) wordt genoemd (1). De assemblage van deze lipiden tot een aaneengesloten barrière, en hoe die barrière in stand wordt gehouden in reactie op schade, is een fascinerend biologisch probleem. Zowel PL’s als LPS/LOS worden in de cel gesynthetiseerd, zodat zij eerst het binnenmembraan (IM) moeten passeren en vervolgens de vijandige waterige periplasmatische omgeving moeten doorkruisen alvorens tot een OM te worden samengevoegd. In het afgelopen decennium werd een eiwitbrug ontdekt die het IM en het OM met elkaar verbindt en waardoor LPS/LOS rechtstreeks in het buitenste blad van het OM kunnen stromen (2). Hoe PL’s naar het OM worden getransporteerd blijft een mysterie. Inzicht in de biogenesewegen van het OM is een dringend doel. Nieuwe antibiotica tegen gramnegatieve bacteriën zijn dringend nodig (3). De resistentie tegen antibiotica blijft onverminderd stijgen, terwijl het laatste echt nieuwe antibioticum dat werkzaam was tegen gramnegatieve bacteriën in de jaren zestig werd ontdekt (3). De hoop is dat behandelingen die ingrijpen in de OM-biogenese nieuwe dodelijke therapeutica zullen opleveren of zullen helpen gramnegatieve bacteriën doorlaatbaar te maken voor bestaande geneesmiddelen. Totdat deze belofte wordt ingelost, zijn artsen steeds meer gedwongen een beroep te doen op antibiotica die als laatste redmiddel worden gebruikt en die vroeger aan de kant werden geschoven vanwege hun ongunstige toxiciteitsprofiel, waaronder het OM-gerichte antibioticum colistine (polymyxine E) (4). In PNAS verschaffen Powers en Trent (5) nieuwe inzichten in de wijze waarop bacteriën die resistent zijn tegen colistine hun fitness kunnen verbeteren door hun OM-samenstelling te wijzigen. Opmerkelijk is dat hun werk een onverwacht inzicht heeft verschaft in PL-transport in de celomhulling.