Ghost of Tsushima review

Ik heb nog nooit een game gespeeld die je beloont voor het schrijven van een haiku-gedicht, maar dat is precies wat Ghost of Tsushima doet.

De langverwachte PS4-exclusieve laat je niet alleen je samoerai-dromen waarmaken, waarbij je zowel bandieten als indringers in mootjes hakt, maar laat je ook volledig leven in de feodale Japanse setting die als zijn toneel fungeert.

Wat de game mist aan originaliteit, maakt hij goed met een onberispelijke toewijding aan het respectvol weergeven van dit historische tijdperk, wat resulteert in een stijlvol smorgasbord van de beste ideeën gezien in open-wereld gaming deze generatie, en een passende zwanenzang voor de PlayStation 4.

Ghost of Tsushima prijs, releasedatum en belangrijkste feiten

• Wat is het? Een open-wereld samurai epos van de makers van Infamous
• Releasedatum? 17 juli 2020
• Waar kan ik het op spelen? PlayStation 4
• Prijs? Vanaf $59.99/£49.99/AU$69

Tsushima island is a joy

• Expertiseus gerealiseerde setting
• Innovatieve navigatiegidsen
• Immersieve heads-up display

Set in het jaar 1274, In Ghost of Tsushima kruipt u in de huid van Jin Sakai, de enige samoerai die een brute aanval van een Mongoolse horde onder leiding van Khotun Khan, kleinzoon van Ghengis, overleeft. Het eiland Tsushima is verwoest door de indringers – boerderijen staan in brand, lijken liggen verspreid over het platteland, bandieten profiteren van de gehavende verdediging van de dorpen, en Lord Shimura (Jin’s oom en de gouverneur van het eiland) is gevangen genomen. Als Jin is het aan jou om een groepje bondgenoten te rekruteren om de Mongolen terug te drijven, en je samurai-training en ninja-achtige stealth te gebruiken om een guerrillaoorlog te voeren tegen de agressors.

Als je open-wereldgames hebt gespeeld in het kielzog van The Witcher 3, of dat nu Assassin’s Creed: Odyssey of The Legend of Zelda: Breath of the Wild, dan weet je precies wat je kunt verwachten van Ghost of Tsushima. Beginnend met slechts de meest elementaire wapens en aanvallen, zal Jin een meer volleerde samurai worden als hij de kaart verkent, betere wapens en armor verdient, en verbeterde krachten door heiligdommen te verkennen, verjongende warmwaterbronnen te vinden, en kampementen te bevrijden van Mongoolse troepen, evenals het navigeren door het hoofdverhaal vol wendingen.

Het is een enorm spel, met meer activiteiten en afleidingen dan hier beknopt kan worden opgesomd. Ghost of Tsushima zit boordevol taken, maar verbergt de checklist van vakjes afvinkende kaartpictogrammen waar andere games in het genre onder gebukt gaan.

“Guiding Wind is een geweldige manier om een minimale HUD te behouden en je onder te dompelen in de actie zonder dat je je verloren voelt.”

Dit is voor een groot deel te danken aan de innovatieve verkenningstools. Hoewel je toegang hebt tot een mistige wereldkaart, is er geen minimap of kompas als je buiten de menu’s bent. In plaats daarvan moet je gebruik maken van visuele aanwijzingen in het landschap om interessante punten te vinden, en gebruik maken van een ‘Guiding Wind’ die je naar locaties kan leiden terwijl je berghellingen beklimt en door doorweekte rijstvelden waadt.

Het is een geweldige functie – markeer een doel of plek op de kaart, en als je in het spel bent, fungeert de richting van de wind in plaats daarvan als een visueel kompas. Als de bomen naar links waaien, ligt je bestemming bijvoorbeeld in het westen, terwijl een kolom van rook die naar je toe waait zou aangeven dat je een bocht moet maken, of je nu te voet bent of op je trouwe paard dat je het hele spel vergezelt.

Met lang gras in overvloed, rook in overvloed en opwaaiend gebladerte, is het een geweldige manier om een minimale HUD te behouden en je ondergedompeld te houden in de actie zonder dat je je verloren voelt. En als er zich geen voor de hand liggende bestemming aandient, komt de fauna van het eiland om de hoek kijken: gouden vogels vliegen in de buurt van geheime locaties, terwijl vossen hun hol verlaten om je naar de locatie van Inari Shrines te leiden die je buffs opleveren. En, ja, je kunt de vos aaien.

Killer katana’s en rookbom stealth

• Nauwkeurig en bevredigend zwaardspel
• Stealth-opties goed geïmplementeerd
• Een skill tree die er toe doet

Als verkenning een van de belangrijkste pijlers van het spel is, zou de tweede de gevechten zijn. Het is snel, welbespraakt, bloeddorstig en uitdagend, maar ook versterkend. Als zwakke Jin in het begin van het spel kan zelfs een bandiet gehakt van je maken, maar als je vertrouwd raakt met de systemen en de verbeteringen die je in de loop van je avontuur vrijspeelt, zul je een katana als een meester zwaardvechter hanteren.

“Er wordt veel gevochten in Ghost of Tsushima, dus het is een opluchting om te kunnen zeggen dat het leuk blijft.”

Zoals je zou verwachten, is zwaardvechten een belangrijk onderdeel van de gevechten, en dat wordt hier op ongelooflijk bevredigende wijze uitgevoerd. Veel gevechten beginnen met een ‘Stand Off’, een soort kip-of-zwaardgevecht waarbij je je tegenstander in de gaten houdt en wacht op het juiste moment om een dodelijke aanval uit te voeren, net als in de klassieke samoerai-films.

Eenmaal omsingeld, echter, zul je methodischer te werk moeten gaan. Jin heeft toegang tot zware en lichte aanvallen, ontwijken, blokkeren en pareren, en elk van deze kan worden gewijzigd door een van een aantal verschillende vechthoudingen, toegankelijk door het ingedrukt houden van R2 en het raken van een overeenkomstige gezicht knop, en elk van vitaal belang voor het nemen van verschillende soorten tegenstanders. Het doorbreken van de bewaking van een zware reus vereist een andere houding dan bijvoorbeeld die van een snelle spietser, en het leren van de sterkte of zwakte van elke vijand is van vitaal belang om een gevecht te winnen.

Succesvolle acties in de strijd bouwen een ‘Resolve’-meter die kan worden besteed om Jin te genezen, of krachtige aanvallen uit te voeren die je later in het spel vrijspeelt, terwijl het voltooien van missies en het aangaan van verkenningsuitdagingen rond de kaart ook charms kunnen ontgrendelen die aan je wapens kunnen worden toegevoegd om je stats en vaardigheden te verbeteren. Er wordt veel gevochten in Ghost of Tsushima, dus het is een opluchting om te kunnen zeggen dat het altijd leuk blijft.

Een alternatieve aanpak is echter altijd beschikbaar, en Jin is net zo bedreven in het zijn van de sluipende, stiekeme ‘Ghost’-ninja waar de titel van de game op zinspeelt. Er is de de rigueur detectiemeters en nu-standaard ‘enhanced listening’ view waarmee je vijanden kunt volgen en spotten met een rode omlijning, zelfs als ze worden verduisterd door obstakels, evenals one-hit assassinations als je een nietsvermoedende vijand besluipt.

Ghost of Tsushima’s stealth secties zijn bijna altijd optioneel, maar ook altijd leuk – er zijn genoeg schuilplaatsen van waaruit je een aanval kunt plannen, veel verticaliteit naar kampen van waaruit je vijandelijke patrouilles kunt overzien, en een goed arsenaal aan afstandswapens om te gebruiken om af te leiden of te ontleden, van explosieve pijlen die vanuit je boog worden afgeschoten tot windklokken en rookbommen.

Met heimelijke bewegingen een ‘oneervolle’ aanpak gebaseerd op zijn samurai-code, vertelt Jin vaak wanhopig over deze aanvallen – hoewel ze soms van levensbelang zijn. Gijzelingssituaties, bijvoorbeeld, worden snel zuur als Jin niet onopgemerkt blijft.

Het verslaan van vijanden in gevechten of het uitvoeren van verhaalmissies levert je uiteindelijk een ‘Technique Point’ op, dat je kunt besteden in een vaardigheidsboom. Deze is relatief uitgebreid, maar niet overweldigend, en het is geweldig dat elke vrijgespeelde vaardigheid aanvoelt alsof deze een zinvolle invloed heeft op de manier waarop je het spel kunt spelen. Het is ook vermeldenswaard dat je nooit wordt gedwongen naar beneden een samurai of ninja pad – u kunt mixen en matchen vaardigheden om uw gewenste speelstijl.

Samurai side quests en locaties vol lore

• Veel secundaire content om te verkennen
• Veel variatie in gameplay
• Mythische Quests zijn een hoogtepunt

De wegen van Tsushima zijn gevaarlijk en verrassend druk, maar er zijn maar weinig ontmoetingen die alleen maar bedoeld zijn om meer gevechten uit te lokken. Als je een groep rondzwervende bandieten of Mongolen tegenkomt, moet je vaak een burgergevangene redden. Als je die bevrijdt en een praatje maakt, opent dat nieuwe interessante punten op de kaart, van collectibles tot stat-verhogende heiligdommen, nevenmissies en Mongoolse kampen. Het zijn allemaal gevarieerde en leuke afleidingen.

Je kunt bijvoorbeeld je Resolve opbouwen door bamboetrainingsstokken te snijden met een snel op de knop tikkend memory-spel, krachtige charmes vinden door verraderlijke paden naar Shinto Shrines te navigeren zoals in een platformspel, of cosmetische items vrijspelen door even de tijd te nemen om een haiku te schrijven op punten van natuurlijke schoonheid over de kaart. De wereld is bezaaid met verzamelobjecten, van grondstoffen die je bij handelaars kunt inruilen voor upgrades, tot archiefstukken en artefacten die meer onthullen over de culturen en tradities van de twee strijdende partijen.

Naast de spetterende gevechten in de hoofdquest zijn er de Mythic Quests – meerdelige missies die over de kaart zijn verborgen en je belonen met krachtige goodies, zoals zeldzame wapenuitrustingen of speciale moves. Ze zijn verbonden aan legendarische krijgers uit Tsushima’s verleden waar je meer over te weten kunt komen door te luisteren naar muzikanten en verhalenvertellers tijdens je reizen (gepresenteerd met prachtige animaties in kalligrafiestijl).

Elk onderdeel is uniek en de moeite van het opsporen waard. Je kunt het opnemen tegen meester-krijgers in duels met eindbazen, het eiland afstruinen met een schatkaart die je herkent, of infiltreren in zwaarbewaakte kampementen. Ze zijn niet te missen, niet in het minst omdat de beloningen vaak ongelooflijk krachtig zijn.

Kurosawa-stijl, maar niet zo veel soul

• Een van de best uitziende PS4-games, ooit
• Hoofdpersonage is een beetje charmant
• Vat het gevoel van klassieke samoerai-films uitstekend

Er is veel geschreven over de invloed van Akira Kurosawa’s klassieke samoerai-films op Ghost of Tsushima, En zelfs buiten de zwart-wit ‘Kurosawa Mode’ in-game filter, die de kleurrijke landschappen in monochrome tinten en film-korrelige ruis herschikt, is het duidelijk te zien. De game speelt als een interactieve Kurosawa-film, van gespannen standoffs met een enkele muisklik tot de rokerige, uitgebrande ruïnes van verwoeste kastelen en tempels. De game is adembenemend realistisch: je zult je tijdens het spelen echt een samoerai voelen.

Jins verhaal van verlossing en wraak wordt meer gedragen door de thematisering en de decorstukken dan door zijn persoonlijkheid.

Wat dan jammer is, is dat de ontwikkelaars van Sucker Punch, wat betreft de menselijke elementen van het verhaal, eerder lijken te hebben geput uit Kurosawa’s meer sombere films als ‘Ran’ dan uit de energieke en gekke galerij van personages uit bijvoorbeeld ‘Seven Samurai’.

Op een paar uitzonderingen na, die opvallen door de komische noot die ze brengen, is iedereen in Ghost of Tshushima zo serieus, de hele tijd. Ja, er gebeuren vreselijke gruweldaden om hen heen, maar zonder een beetje lichtheid als contrast wordt het moeilijk om te geven om de benarde situatie van Jin en zijn medewerkers.

Jin, bijvoorbeeld, zal spelers verdelen. Hij is de klassieke samurai – stoïcijns, eervol, maar… een beetje humorloos. Hij is meer Altair dan Ezio. Jin wordt heen en weer geslingerd tussen zijn samoeraitraditie, die vereist dat hij tegenstanders recht in de ogen kijkt, en een meedogenloze nieuwe vijand die iedereen vernietigt, behalve de meest sluwe en sluwe tegenstanders. Als gevolg daarvan is hij altijd erg serieus, zo niet sereen, en zijn verhaal van verlossing en wraak wordt meer gedragen door de thematisering en set pieces dan zijn persoonlijkheid.

Maar wat een fenomenale world-building is hier te beleven. De ‘Assassin’s Creed: Japan Edition’ klinkt je tijdens het spelen in de oren, maar dat is helemaal niet erg – Ubisoft-games worden geprezen om hun aandacht voor historische details, en Ghost of Tsushima is hun gelijke niet als het op presentatie aankomt. Van het getokkel van de Koto tot het getingel van de Shamisen, Tsushima is weelderig georkestreerd en prachtig weergegeven, met rode en gouden esdoornbladeren die rond Jin van fort naar schrijn en van hete bron naar tempel klateren. Tsushima is constant in beweging, rollen gras buigen met de zwiep van een katana en vuurvliegjes verlichten met bladerdaken bedekte, stenige bospaden. De game speelt op een PS4 Pro en de prestaties zijn constant solide, zonder enig teken van vertraging of stotteren, zelfs niet met 4K HDR-beelden in het spel. De prestaties kunnen echter variëren met de basisconsole.

Verdict

Bekendheid met het open-wereldgenre kan hier echter minachting opwekken. We zijn echt verwend.

De afzonderlijke onderdelen van Ghost of Tsushima vormen een bevredigend geheel, en de historische wereld is een wonder om te verkennen en behoort visueel tot het beste wat we ooit hebben gezien.

Maar de zijverhalen zijn niet zo meeslepend als The Witcher 3, de systemen minder speels en experimenteel dan Breath of the Wild, de wereld minder overtuigend levend dan Red Dead Redemption 2 en de schaal minder ambitieus dan Assassin’s Creed: Odyssey.

Elke van deze tijdgenoten had natuurlijk zijn eigen tekortkomingen, en Ghost of Tsushima is bewonderenswaardig en aantrekkelijk omdat het consistent en leuk is om te spelen. Je kunt, en zult, tientallen en tientallen uren verliezen aan de meeslepende, bloed doordrenkte gevechten en het wonderlijke, mysterieuze landschap. Verwacht alleen niet dat Ghost of Tsushima een open-wereldspel wordt.

• De beste PS4-games: hoe staat Ghost of Tsushima naast de groten aller tijden?