(16) Tot de vrouw zeide Hij.-De vrouw wordt niet vervloekt zoals de slang, maar gestraft als volgende in schuld; en de vergelding is tweeledig. Ten eerste vermenigvuldigt God “haar smart en haar ontvangenis”, d.w.z. haar smart in het algemeen, maar vooral in verband met de zwangerschap, wanneer zij met angst en levensgevaar de vreugde wint een man ter wereld te brengen. Maar ook “uw begeerte zal tot uw man zijn.” In de zonde was zij de voornaamste actor geweest, en de man had haar een te gemakkelijke gehoorzaamheid toegegeven. Voortaan moest zij in onderworpenheid aan hem leven; doch niet ongelukkig, omdat haar minderwaardigheid moest worden getemperd door een natuurlijk verlangen naar de huwelijkse staat en door liefde jegens haar meester. Bij de heidenen werd de straf zeer bitter gemaakt door de vernedering waartoe de vrouw was teruggebracht; bij de Joden werd de vrouw, hoewel zij nooit zo laag zonk, niettemin van haar vader gekocht, was zij vatbaar voor echtscheiding naar de wil van de man, en werd zij behandeld als in alle opzichten zijn mindere. In Christus is de hele straf, zoals Paulus leert, afgeschaft (Galaten 3:28), en de christelijke vrouw is niet meer inferieur aan de man dan de niet-Jood aan de Jood, of de slaaf aan de vrije. Genesis 3:16. Hier wordt het vonnis over de vrouw uitgesproken: zij wordt veroordeeld tot een toestand van droefheid en onderworpenheid: gepaste straffen voor een zonde waarin zij haar plezier en haar trots had bevredigd. Ik zal uw smart zeer vermenigvuldigen – in verscheidene pijnen en zwakheden, die eigen zijn aan uw geslacht; en uw ontvangenis – gij zult vele hebben, en die dikwijls vruchteloze bevruchtingen en afbrekende geboorten. In droefheid zult gij kinderen baren – met meer pijn dan enig ander schepsel ondergaat bij het baren van hun jongen; een blijvend en verschrikkelijk bewijs dit, dat de menselijke natuur in een gevallen staat is! Uw begeerte zal aan uw man zijn – Dat wil zeggen, zoals blijkt uit Genesis 4:7, waar dezelfde uitdrukking wordt gebruikt: Uw begeerten zullen worden verwezen naar of onderworpen aan de wil en het welbehagen van uw man, om ze toe te staan of te ontzeggen zoals het hem goeddunkt. Zij had van de verboden vrucht gegeten, en daardoor een grote zonde begaan, in overeenstemming met haar eigen begeerte, zonder haar man om raad of toestemming te vragen, zoals zij in alle redelijkheid had moeten doen in zo’n gewichtige en twijfelachtige zaak, en daarom wordt zij zo gestraft. Hij zal over u heersen – Daar gij door gebrek aan de heerschappij en leiding van uw echtgenoot verleid waart, en de macht en invloed die Ik u gegeven heb, misbruikt hebt, door uw echtgenoot tot zonde te bewegen, zult gij nu in een lagere graad gebracht worden; en waar gij uw echtgenoots gelijke geworden zijt, zult gij voortaan zijn mindere zijn, en hij zal over u heersen – Als uw heer en bestuurder.
3:16-19 De vrouw is voor haar zonde veroordeeld tot een toestand van droefheid en onderworpenheid; gepaste straffen voor die zonde, waarin zij de begeerte van haar oog, en van het vlees, en haar hoogmoed had willen bevredigen. De zonde bracht smart in de wereld; dat maakte de wereld tot een tranendal. Geen wonder dat onze smarten vermenigvuldigd worden, als onze zonden zo zijn. Hij zal over u heersen, is slechts Gods bevel: Vrouwen, weest onderworpen aan uw eigen mannen. Als de mens niet gezondigd had, zou hij altijd met wijsheid en liefde hebben geregeerd; als de vrouw niet gezondigd had, zou zij altijd met nederigheid en zachtmoedigheid hebben gehoorzaamd. Adam legde de schuld bij zijn vrouw; maar hoewel het haar schuld was hem over te halen van de verboden vrucht te eten, was het zijn schuld naar haar te luisteren. Zo zullen de lichtzinnige pleidooien van de mensen, op de dag van Gods oordeel, tegen hen gekeerd worden. God zette merktekenen van ongenoegen op Adam. 1. Zijn woonplaats is vervloekt. God gaf de aarde aan de mensenkinderen om er een comfortabele woning van te maken, maar nu is zij vervloekt vanwege de zonde van de mens. Toch is Adam zelf niet vervloekt, zoals de slang, maar alleen de aarde om zijnentwil. 2. Zijn bezigheden en genietingen zijn hem verbitterd. Arbeid is onze plicht, die wij getrouw moeten vervullen; het is een deel van het vonnis van de mens, dat ledigheid durft te tarten. Onbehagen en vermoeidheid door arbeid zijn onze rechtvaardige straffen, die wij geduldig moeten ondergaan, daar zij minder zijn dan onze ongerechtigheid verdient. Het voedsel van de mens zal hem onaangenaam worden. Toch is de mens niet veroordeeld om stof te eten zoals de slang, alleen om het kruid van het veld te eten. 3. Zijn leven is ook maar kort; in aanmerking nemende hoe vol moeite zijn dagen zijn, is het in zijn voordeel dat zij gering zijn. Doch de dood is vreselijk voor de natuur, zelfs wanneer het leven onaangenaam is, dat concludeert de straf. De zonde bracht de dood in de wereld; als Adam niet gezondigd had, was hij niet gestorven. Hij bezweek aan de verzoeking, maar de Verlosser weerstond die. En hoe bewonderenswaardig beantwoordde de voldoening van onze Heer Jezus, door Zijn dood en lijden, aan het vonnis dat over onze eerste ouders was uitgesproken! Kwamen barensweeën met de zonde? Wij lezen van de barensweeën van Christus’ ziel, Jes. 53, 11; en de pijnen des doods die Hij onderging, worden zo genoemd, Ac. 2, 24. Kwam onderwerping samen met zonde? Christus werd onder de wet gesteld, Ga 4:4. Kwam de vloek samen met de zonde? Christus werd voor ons tot een vloek gemaakt, Hij stierf een vervloekte dood, Ga 3:13. Kwamen er doornen bij de zonde? Hij werd voor ons met doornen gekroond. Kwam zweet samen met zonde? Hij zweette voor ons, als grote bloeddruppels. Kwam smart samen met zonde? Hij was een man van smarten; zijn ziel was, in zijn doodsstrijd, buitengewoon bedroefd. Kwam de dood samen met de zonde? Hij werd gehoorzaam tot de dood. Zo is de pleister zo breed als de wond. Gezegend zij God voor zijn Zoon, onze Here Jezus Christus. Het vonnis over de vrouw Genesis 3:16 bestaat uit drie delen: de eerste twee beschouwen haar als een moeder, de laatste als een echtgenote. Het verdriet zal zich vermenigvuldigen bij haar zwangerschap, en zal ook het baren van kinderen vergezellen. Deze droefheid schijnt zich uit te strekken tot alle pijnen en zorgen van de moeder over haar kroost. Met welk een bezorgdheid zou zij verlangen naar een openbaring in haar kinderen van de juiste gevoelens jegens de barmhartige God, gelijk aan wat zij in haar eigen borst had ervaren! Wat een onuitsprekelijke bitterheid van geest zou zij voelen wanneer de vruchten van ongehoorzaamheid zich in haar kleintjes zouden openbaren, en in sommigen van hen misschien van jaar tot jaar krachtiger zouden worden!
De belofte van kinderen wordt impliciet gegeven in deze twee clausules. Het kwam ook terloops naar voren in de zin van de slang. Wat een wonderbaarlijke voorstelling wordt hier aan de geesten van het oerpaar gegeven! Zelfs voor ons op deze dag is het onderwerp van ras met veel mysterie omgeven. Wij hebben reeds de eenheid van het ras in zijn hoofd opgemerkt. Maar de persoonlijkheid en de verantwoordelijkheid van individuen brengen grote en verbijsterende moeilijkheden met zich mee. De afstamming van een ziel uit een ziel is een geheim dat te diep gaat voor ons bevattingsvermogen. De eerste mens was in potentie het ras, en zolang hij alleen staat, eigenlijk het hele ras voor die tijd. Zijn daden zijn dan ook niet alleen die van het individu, maar van het ras. Als een enkele engel zou vallen, valt hij alleen. Als de laatste van een ras zou vallen, zou hij op dezelfde manier geen ander in zijn afdaling betrekken. Maar als de eerste van een ras valt, voordat hij enig nageslacht heeft, is het ras gevallen. De schuld, de verdorvenheid, de straf, behoren allemaal toe aan het ras. Dit is een groot mysterie. Maar het schijnt onvermijdelijk te volgen uit de constitutie van een ras, en het heeft duidelijke bewijzen van zijn waarheid, zowel in de feiten als in de leerstellingen van de Bijbel.
Wanneer wij de zonde van onze eerste ouders in dit licht bezien, zien wij dat zij enorme gevolgen heeft voor ieder individu van het ras. De enkele overtreding heeft de schuld, de verdorvenheid en de dood betekend, niet alleen van Adam, maar van dat hele ras dat in hem was, en heeft zo het hele karakter en de toestand van de mensheid door alle tijden heen veranderd.
In de instructies die voorafgaan en volgen, worden de middelen gevonden om deze kinderen voor God op te voeden. De vrouw heeft geleerd dat God niet alleen een rechtvaardige rechter is, maar ook een verdraagzame en barmhartige Vader. Dit was genoeg voor haar op dit moment. Het stelde haar in staat de reis van het leven aan te vatten met een sprankje hoop te midden van de zorgen van het gezin. En in de ervaring van het leven is het verbazingwekkend welk een groot deel van het aangename vermengd is met de moeilijkheden van ons gevallen ras. De verdraagzaamheid en goedheid van God zouden ons in alle redelijkheid en geweten moeten terugvoeren tot een beter gevoel jegens Hem.
Het derde deel van haar zin heeft betrekking op haar echtgenoot – “Uw begeerte zal tot uw echtgenoot zijn, en hij zal over u heersen.” Dit is klaarblijkelijk een stuk van die vergeldingsgerechtigheid, die ons voortdurend ontmoet in het bestuur van God. De vrouw had het voortouw genomen in de overtreding. In de gevallen staat moet zij onderworpen zijn aan de wil van haar man. “Verlangen’ verwijst niet naar seksueel verlangen in het bijzonder. Genesis 4:7. Het betekent, in het algemeen, “wending”, vastbeslotenheid van de wil. “Uw wil zal aan uw man worden overgegeven, en hij zal over u heersen.” De tweede bijzin is, volgens de parallelle structuur van de zin, een hoogtepunt of nadrukkelijke herhaling van de eerste, en dient daarom om de betekenis ervan te bepalen. Onder de gevallen mens is de vrouw min of meer een slavin geweest. In feite, onder de heerschappij van egoïsme, moet de zwakkere de sterkere dienen. Alleen een geestelijke opstanding zal haar haar ware plaats teruggeven, als de helper van de mens.
16. Tot de vrouw zeide Hij: Ik zal uw smart zeer vermenigvuldigen – Zij was gedoemd als echtgenote en moeder pijn van lichaam en benauwdheid van geest te lijden. Van de hulp van de man en de partner van zijn genegenheden te zijn, zou haar toestand voortaan die van nederige onderwerping zijn. Ik zal zeer vermenigvuldigen, of zeker, zoals de herhaling van hetzelfde woord impliceert.
En uw ontvangenis, in verschillende pijnen en gebreken, eigen aan uw geslacht; d.w.z. gij zult vele, en die dikwijls, valse en vruchteloze ontvangenissen hebben, en afbrekende geboorten; en terwijl gij gewoonlijk vele kinderen bij één ontvangenis zoudt kunnen hebben gehad, zoals sommige weinige vrouwen nog hebben, zult gij nu gewoonlijk alle moeiten en pijnen van ontvangenis, voortplanting en geboorte ondergaan, voor elk kind dat gij hebt. Of,
uw smarten en uw ontvangenis, door een figuur genaamd hendiaduo, worden gezet voor uw smarten in de conceptie, of liever in het baren van kinderen, hetgeen het Hebreeuwse woord betekent dat hier wordt gebruikt, Genesis 16:4, Jdg 13:3. Aristoteles, in zijn Histor. Animal. 7, 9, merkt op, dat vrouwen jongen voortbrengen met meer pijn dan enig ander schepsel.
Kinderen baren, of baren, want het woord duidt op alle pijnen en moeiten die vrouwen hebben, zowel in de tijd van het baren als in de daad van het voortbrengen.
Zonen, en ook dochters, beide zijn begrepen in het Hebreeuwse woord Zonen, zoals Exodus 22:24 Psalm 128:6.
Uw begeerte zal aan uw man zijn; uw begeerten zullen worden verwezen naar of onderworpen aan de wil en het welbehagen van uw man om ze toe te staan of te ontzeggen, zoals hem goeddunkt. Welke zin wordt bevestigd uit Genesis 4:7, waar dezelfde uitdrukking in dezelfde zin wordt gebruikt. En deze straf was zowel zeer gepast voor haar die zo’n grote fout beging, zoals het eten van de verboden vrucht was, in overeenstemming met haar eigen verlangen, zonder advies of toestemming van haar man te vragen, zoals zij in alle redelijkheid had moeten doen in zo’n gewichtige en twijfelachtige zaak; en zeer pijnlijk voor haar, omdat de genegenheden van vrouwen gewoonlijk heftig zijn, en het is vervelend voor hen als zij worden beperkt of ontkend. Daar gij door de slang verleid zijt, en de macht die Ik u samen met uw man gegeven heb, misbruikt hebt om hem tot zonde te verleiden, zult gij nu tot een lagere graad worden teruggebracht, want hij zal over u heersen; niet met die lieve en zachte hand die hij vroeger gebruikte, als een gids en raadgever alleen, maar met een hogere en hardere hand, als een heer en gouverneur, aan wie Ik nu een grotere macht en autoriteit over u heb gegeven dan hij voorheen had, (die door uw trots en corruptie veel ongemakkelijker voor u zal zijn dan zijn vroegere rijk was), en die zich nog meer macht zal toe-eigenen dan ik hem heb gegeven, en die u, met mijn toestemming, voor uw straf vele malen zal regeren met strengheid, tirannie en wreedheid, waar u onder zult zuchten, maar die u niet zult kunnen bevrijden. Zie 1 Korintiërs 14:34 1 Timoteüs 2:11-12 1 Petrus 3:6.
Tot de vrouw zeide hij,…. De vrouw krijgt haar vonnis naast de slang, en vóór de man, omdat zij het eerst en het diepst in de overtreding was, en het middel was om haar man daarin te trekken.
Ik zal uw smart en uw ontvangenis zeer vermenigvuldigen, of “uw smart van uw ontvangenis” (a), of liever “van uw zwangerschap” (b); daar in de ontvangenis geen pijn, maar genot wordt bespeurd, en bovendien een zegen is; maar dit omvat alle smarten en smarten, aandoeningen en pijnen, van de tijd der ontvangenis of zwangerschap, tot aan de geboorte; Zoals misselijkheid, afkeer van voedsel, duizeligheid, pijnen in het hoofd en de tanden, flauwvallen en flauwvallen, gevaar van miskraam, en vele benauwdheden in zulk een geval; benevens de moeite van het dragen van zulk een last, vooral wanneer deze zwaar wordt: En wanneer gezegd wordt: “Ik zal zeer vermenigvuldigen”, of “Ik zal vermenigvuldigen” (c), duidt dit niet alleen op de zekerheid daarvan, maar ook op de vele en grote smarten die worden doorstaan, en de veelvuldige herhaling daarvan, door het dikwijls verwekken, baren en voortbrengen:
in smart zult gij kinderen voortbrengen, zonen en dochters, met vele hevige pijnen en scherpe pijnen, die zo zeer acuut zijn, dat grote verdrukkingen en kwellingen er dikwijls in de Schrift mee worden aangeduid; en het wordt door naturalisten opgemerkt (d), dat vrouwen hun jongen voortbrengen met meer pijn dan enig ander schepsel:
en uw begeerte zal tot uw man zijn, hetgeen sommigen verstaan onder haar begeerte tot het gebruik van het huwelijksbed, zoals Jarchi, en zelfs niettegenstaande haar smarten en pijnen in het baren van kinderen; maar dit moet veeleer verstaan worden onder het feit, dat zij uitsluitend aan de wil en het welbehagen van haar man is; dat alles wat zij begeerde naar hem verwezen moet worden, of zij haar begeerte zal hebben of niet, of datgene wat zij begeerde; het moet door zijn wil beheerst kunnen worden, die het moet bepalen, en waaraan zij onderworpen moet zijn, zoals volgt:
en hij zal over u regeren, met minder vriendelijkheid en zachtmoedigheid, met meer gestrengheid en strengheid: het lijkt alsof er vóór de overtreding een grotere gelijkheid was tussen de man en de vrouw, of dat de man niet het gezag over de vrouw uitoefende dat hij daarna uitoefende, of dat de onderwerping van haar aan hem aangenamer en aangenamer was dan nu het geval zou zijn; en dit was haar kastijding, omdat zij haar man geen raad vroeg over het eten van de vrucht, maar het uit zichzelf deed, zonder zijn wil en toestemming, en hem verleidde hetzelfde te doen.
(a) “tuum dolorem etiam conceptus tui”, Junius & Tremellius, Piscator; “tuum dolorem conceptus tui”, Drusius, Noldius, p. 315. Nr. 1978. (b) “Praegnationis sive gestationis”, Gataker. (c) “multiplicando multiplicabo”, Pagninus, Montanus. (d) Aristotel. Hist. Animal. l. 7. c. 9.
Tot de vrouw zeide Hij: Ik zal uw smart en uw ontvangenis zeer vermenigvuldigen; in smart zult gij kinderen baren; en uw begeerte zal tot uw man zijn, en hij zal over u heersen.
(r) De Heer troost Adam door de belofte van het gezegende zaad, en straft ook het lichaam voor de zonde, waarvoor de ziel gestraft had moeten worden; opdat de geest, die de hoop op vergeving heeft opgewekt, door het geloof zou leven. 1Ko 14:34.