First-rate first class: a review of Korean Air’s 747-8 from Atlanta to Seoul

Tijdens de COVID-19 crisis is ons team tijdelijk gestopt met het maken van recensiereizen en publiceren we geen nieuwe vlucht- of hotelrecensies. Terwijl het brengen van onze lezers onbevooroordeelde, gedetailleerde beoordelingen van reiservaringen is een van onze belangrijkste missies, nu is niet het moment. We houden allemaal van reizen en weten dat u dat ook doet. Dus, om u te vermaken – en misschien te inspireren – herpubliceren we een selectie van de meest populaire beoordelingen op onze site, waaronder die hieronder. Hopelijk zal dit u helpen zodra we allemaal klaar zijn om weer reizen te gaan boeken.

De Korean Air non-stop vlucht van Atlanta naar Seoul wordt nog steeds uitgevoerd tijdens de pandemie, maar op een verminderd schema, met behulp van kleinere Boeing 777’s in plaats van de 747-8 die we hebben beoordeeld. In de VS bedient Korean Air ook nog steeds Chicago, Los Angeles, New York JFK en San Francisco vanaf 14 april, allemaal met een verminderd schema.

Deze beoordeling werd oorspronkelijk gepubliceerd in januari 2019. Het is licht bewerkt ten opzichte van het origineel, om de gewijzigde beschikbaarheid van Boeing 747-vluchten over de hele wereld en gewijzigde puntenwaarderingen weer te geven.

Korean Air vertrekt vanaf de internationale terminal op de luchthaven Hartsfield-Jackson in Atlanta. Mijn Uber-chauffeur was nog nooit aan die kant van de luchthaven geweest, dus het kostte een paar verkeerde afslagen voordat hij eindelijk in staat was om me te brengen waar ik heen moest.

Korean had duidelijk gemarkeerde inchecklijnen voor zowel eersteklas als “prestige class” (business class) passagiers, en ik werd onmiddellijk geholpen. De agent gaf mijn instapkaarten voor de hele reis naar Shanghai, en ik ging op weg naar de beveiliging. Ik was ongeveer 15 voet van de check-in balie toen ik hem achter mij hoorde roepen. Hij was vergeten te vragen of ik iemand in Seoul wilde ontmoeten om me naar de eersteklas lounge te begeleiden, wat ik beleefd weigerde, omdat ik ook geïnteresseerd was in het verkennen van de toen gloednieuwe Terminal 2 in Incheon.

De veiligheidslijnen waren snel, en ik bevond me in de Delta Sky Club niet meer dan 15 minuten na het inchecken.

Dit was mijn eerste keer in een Sky Club, en vanaf het moment dat ik door de deur liep, werd ik weggeblazen door de vriendelijke en oprechte service. Mijn instapkaart werd gescand bij de deur, en de agent complimenteerde zelfs de gerecyclede, hard-sided Lufthansa business-class amenity kit die ik gebruikte als een paspoorthouder. Ondertussen begon de agent aan de balie grapjes te maken over wat voor soort beroemdheidsstatus hij moest verdienen om op mijn foto’s te komen.

Ondanks het koude januari-weer was mijn eerste stop het buitenterras en het ongelooflijke planespotting uitzicht dat het bood.

Op dit punt ging ik terug naar binnen om een stoel te vinden. Terwijl de lounge was vrij vol toen ik aankwam rond 9:30, het leeggehaald bijna volledig na Delta’s vlucht naar Tokio vertrokken.

Ik telde vier verschillende warme opties voor het ontbijt, hoewel drie van hen waren een variatie van eieren.

Het eten was allemaal erg goed, maar ik was me volledig bewust van het feest dat lag in afwachting van mij aan boord, dus ik besloot om dingen licht(er).

Het middelpunt van de lounge is een enorme en goed gevulde bar, met twee grote zithoeken verspreiden aan beide side.

Een ding deze lounge doet vooral goed is het aantal stopcontacten en USB-poorten beschikbaar. Naast het opladen van stations langs de muur en op de hoge-top bar zitplaatsen, zijn er grote power banken tussen elke clump of seats.

Hoewel ik was al erg onder de indruk van de kwaliteit van de lounge zelf, de service was veruit het beste deel. Om de vijf minuten deed een serveerster haar ronde en vroeg met de liefste glimlach of het met iedereen goed ging en of ze ons iets te eten of te drinken kon brengen. Kort voordat het tijd was om aan boord van mijn vlucht te gaan, veranderde het eten in de lounge van het ontbijt- naar het lunchmenu. Er was een aankondiging gemaakt over de PA te laten gasten weten dat ze had een laatste kans om te grijpen ontbijt, en dezelfde server kwam door om ervoor te zorgen iedereen was zich bewust van de verandering en had gekregen al het ontbijt ze wilden. Als je mijn ogen had gesloten en me drie keer had rondgedraaid, zou ik nooit hebben geraden dat ik in de lounge van een oude luchtvaartmaatschappij in de V.S. was.

Cabine en zitplaats

Eindelijk was het tijd om aan boord te gaan, en mijn hart sloeg werkelijk over toen ik de hoek omging en onze majestueuze 747-8 buiten zag geparkeerd staan. Dit vliegtuig (staartnummer HL7642) was het op twee na jongste in de Koreaanse vloot, met iets minder dan twee jaar in dienst.

Het instappen begon zoals gepland om 11:25 uur, maar het voorboarden van passagiers met rolstoelen en kinderwagens duurde een goede 30 of 40 minuten. Ondanks de meerdere hutten verspreid over twee dekken, werden alle passagiers aan boord gebracht door een enkele deur, die toegevoegd aan de logjam. Gelukkig, zoals ik in een paar minuten zou ontdekken, was ik de enige passagier in de eerste klas, dus ik hoefde me geen zorgen te maken over het feit dat ik als eerste aan boord zou gaan.

Ik had al eerder foto’s gezien, maar mijn kaak sloeg nog steeds op de grond toen ik linksaf de cabine met zes stoelen in de neus van de 747-8 binnen draaide.

Verspreid over drie rijen in een 1-1 lay-out, deed het een superjumbo met 368 zitplaatsen aanvoelen als een privéjet.

Om u een idee te geven van hoe open deze lay-out was, Lufthansa zet acht stoelen in dezelfde ruimte en British Airways slaagt erin om 14 eersteklas stoelen in de neus van haar 747-400s te proppen.

Ik had mezelf 1A toegewezen, de stoel aan de linkerkant helemaal in de neus van het vliegtuig, maar met een lege cabine, had ik echt mijn keuze uit stoelen.

De stewardessen bleven volhouden dat ik de enige passagier in de eerste klas was, maar tijdens de hele vlucht zag ik een man van middelbare leeftijd achter me zitten op stoel 2J. Het was pas toen hij halverwege de vlucht opstond en zijn stoelen verwisselde met een andere man in een pilotenuniform dat ik me realiseerde dat de stoel werd gebruikt als een crew rest.

De suites zijn zeer ruim, hoewel de stoelen zelf slechts 20 inch breed zijn.

Aan de linkerkant van de stoel zijn twee pop-open opbergvakken, evenals een die de entertainment controller, hoofdtelefoonaansluiting en USB-stekker herbergt. Ik geef de voorkeur wanneer de stekkers zijn blootgesteld en niet in een compartiment als dit, zoals het dwingt u om het compartiment open de hele vlucht om te voorkomen dat plooien uw snoeren.

Dit was de eerste keer in mijn leven dat ik ooit had vier hele ramen op een enkele seat.

Er zijn geen overhead bakken in de neus, waardoor de cabine een open en luchtig gevoel. De suites in rij 2 en 3 hebben kasten ingebouwd in de deuren, maar rij 1 kan gebruik maken van een kleine opbergkast (gedeeld met de bemanning) voor jassen en carry-ons.

Er zijn twee toiletten voor eersteklas passagiers, achter de kombuis en net voor de business-class cabine. Ze zijn relatief standaard in grootte en had geen speciale voorzieningen vermeldenswaard, maar de bemanning deed een geweldige job houden ze brandschoon tijdens de vlucht. In feite, wanneer een FA me zag opstaan om de badkamer te gebruiken, zou ze voor me uitlopen om ervoor te zorgen dat het open was, de deur voor me sluiten en achter me op slot doen.

Dit was pas mijn tweede keer dat ik in een suite met sluitende deuren vloog, en ik kan niet overschatten hoeveel privacy het toevoegde, zelfs in een verder lege cabine. Ik zal opmerken dat ik had een beetje moeite met het sluiten van de deuren door mezelf, maar de FA’s waren meer dan blij om me te helpen met that.

De suites zien er nog groter met de deuren gesloten, toe te voegen aan de prive-jet gevoel van deze cabine design.

In feite, wanneer u in de neus van het vliegtuig en kijk naar achteren, het lijkt bijna alsof er slechts twee suites in de hele cabine.

Na de lunch, had ik mijn bed opgemaakt in Stoel 1J aan de overkant van het gangpad. Omdat de suites zo prive zijn, als je reist met iemand die je zou kunnen hebben moeite om te praten met hen. Ik zou aanraden om in dat geval zetels 1A en 1J te kiezen, maar zelfs dan moet je je nek vrij ver naar voren leunen.

Ik vond het geweldig hoeveel ruimte er was toen de zetel volledig achterover leunde. In tegenstelling tot sommige eerste klas hutten (zoals ANA’s) die een beetje strak rond de ellebogen in bed modus voelen, deze stoel gaf me veel ruimte om uit te rekken en roll over. Deze suites komen ook met individuele lucht sproeiers, die maakte een enorm verschil toen ik onder de dekens in een warme cabine.

Met de deur dicht, het was niet moeilijk om te ontspannen en comfortabel. Ik zal zeggen dat ik verbaasd was dat turndown service geen extra kussen bevatte. In dit geval, ik had geen probleem stelen een van een lege stoel, maar dat was een klein gebied waar Koreaanse zou kunnen verbeteren.

Aanbod en IFE

Elke eerste-klasse suite beschikt over een helder, 23-inch scherm, maar de inflight-entertainment selectie was matig op zijn best. De TV-selectie was minimaal en had slechts een of twee afleveringen van elke show, en de film keuzes waren niet veel beter.

Wachtend op mijn stoel bij het instappen was een fles water, amenity kit, hoofdtelefoon, en een misting spray. Korean Air deed een geweldige job bieden Bose hoofdtelefoons voor eersteklas passagiers, dat is een gebied waar veel vijf-sterren luchtvaartmaatschappijen (met inbegrip van Emirates) de bal laten vallen.

De amenity kit werd verstrekt door Atelier Cologne, en opgenomen lippenbalsem, handcrème, body lotion, aftershave lotion en gezichtscrème, naast de gebruikelijke elementen zoals een oogmasker en tandenborstel. Het zakje zelf was eenvoudig en van vrij lage kwaliteit, en ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat Korean een kans heeft gemist door niet samen te werken met een cosmeticamerk uit het hogere segment. Zelfs Asiana, Koreaanse meest directe concurrent, partners met Salvatore Ferragamo voor haar voorzieningen.

Pajama’s door Gianfranco Ferre werden verstrekt kort na het opstijgen, wat betekent dat niemand had om te raden mijn maat voor het instappen.

De pyjama was comfortabel, als een beetje flauw, maar ik kon niet stoppen met lachen om wat er was geschreven op de rug (en arm).

“Vanavond … Mijn droom … Vlieg … Goede nacht”

Zelfs na een paar glazen Champagne, kon ik niet zin van die ene, maar ik dacht dat het was schattig niettemin.

Food and Beverage

Korean Air serveerde geen Champagne op de grond, dus ik hield het bij water als mijn drankje voor vertrek. Ik werd ook aangeboden een klein pakket van noten, maar zodra ik bevestigd dat ik ze wilde, de FA terug naar de kombuis gehaast en bracht ze in een kleine ramekin instead.

Menus waren al verstopt in de zetels vóór het instappen, dus als we taxied out, een FA kwam door om mijn bestelling te nemen. Het proces duurde een goede vijf minuten, een bewijs van haar verlangen om mijn hele maaltijd perfect te maken. Voor elke gang (amuse, voorgerecht, soep, salade en hoofdgerecht), vroeg ze wat ik zou willen drinken, en voor het grootste deel bleef ik bij de heerlijke Perrier-Jouët Belle Epoque rosé.

De service begon na het opstijgen met een gloeiend hete handdoek die rechtstreeks aan mij werd overhandigd in plaats van op een bord. De FA waarschuwde me dat het heet was, maar ik was nog steeds een beetje verbaasd.

Op ongeveer 20 minuten na het opstijgen, werd mijn tafel gedekt met de grootst mogelijke precisie, gevolgd door een amuse van asperges gewikkeld in zalm die kwam met een mierikswortel dip. Het tafelkleed was net iets te kort om de tafel volledig te bedekken, wat een klein detail is, maar iets dat gemakkelijk te herstellen zou moeten zijn voor de Koreanen. Als ik een gokje moest wagen, zou ik aannemen dat ze dezelfde tafelkleden over de hele vloot laden en dat de tray table op de 747-8 net iets langer is dan die op de 777s, A380s en 787s.

Dat werd gevolgd door een voorgerecht van tonijntartaar en avocado, evenals geschroeide sint-jakobsschelpen. De smaken waren absoluut heerlijk, vers en perfect gegaard. Ik was een beetje teleurgesteld om te zien dat er geen kaviaar cursus was, waarvan ik weet dat Korean die op bepaalde routes aanbiedt. Ik weet niet zeker of het had te maken met onze vroege-morgen vlucht (lunch service versus diner service), of gewoon iets over de manier waarop ze lopen catering uit Atlanta, maar dit gerecht snel weggespoeld dat kortstondige teleurstelling.

Op dit punt werd ik ook aangeboden een selectie uit de broodmand, en koos een stuk knoflookbrood, die uiteindelijk werd gebruikt als een spons voor de tomatensoep ik werd geserveerd volgende. De soep was romig en dik zonder te rijk of vullend te zijn, en de portiegrootte was perfect.

De volgende gang was de salade. Terwijl Koreaanse normaal een kar rond rolt en bereidt de salade op uw stoel, zou het absurd zijn geweest om het opzetten van die hele show voor een enkele passagier. In plaats daarvan, de FA knielde door mijn stoel en lees uit een lijst van mogelijke ingrediënten en dressings, dan keerde terug momenten later met de exacte salade die ik had besteld. De salade was niets luxe, maar raakte de plek, en de gekonfijte noten toegevoegd een mooie crunch.

Next up was de bibimbap, een absolute must wanneer vliegen Koreaanse. Toen ik aan het bestellen was, had de FA gesuggereerd dat ik overschakelde van Champagne naar rode wijn om te koppelen met deze cursus, en dus opende ze een fles Chateau Branaire-Ducru om te ademen terwijl ik mijn weg door de eerste delen van de meal.

Normally, Koreaanse serveert bibimbap met een schattige kleine instructiekaart over hoe te bereiden en eten van de schotel, maar ik heb nooit ontvangen een. De FA had me eerder gevraagd of ik al eerder bibimbap had gegeten, en toen ik ja zei dat het mogelijk was, nam ze aan dat ik de hulp niet nodig zou hebben (maar je kunt wedden dat ik er nog steeds een puinhoop van heb gemaakt). Dit is een ongelooflijk klein detail, maar dingen als dit zijn de reden waarom ik lees copious nummers van vlucht reviews voordat reizen zelf, zodat ik kan ervoor zorgen dat ik krijg de volledige ervaring.

Ik heb gezegd tegen de FA dat gochujang, de pittige Koreaanse rode-peper pasta, was een van mijn favoriete sauzen in de hele wereld, en ze was erg blij om me te verrassen met een tweede buis om te gaan met mijn bibimbap. Toen we in Seoul aan het afdalen waren, kwam ze terug naar mijn stoel en gaf me nog een zakje met vijf tubes om mee naar huis te nemen. Ik heb het elke ochtend met plezier op mijn eieren gedaan, een fantastische vlucht herbeleefd en geglimlacht om een kleine maar persoonlijke service touch.

Ik sloeg de kaas- en fruitborden over omdat ik absoluut vol zat en ging meteen voor het dessert, een chocolade crunch cake. Het ijs (en de taart zelf) waren vastgevroren en keihard. Ik moest een minuut of vijf, tien wachten voordat ik kon beginnen. De taart was goed, maar als er een dieptepunt van een anders perfecte maaltijd dienst was, het was this.

Lunch service was voltooid ongeveer een uur en een half in de vlucht, en de pacing was perfect. Drank refills waren pro-actief (en ik werd gepresenteerd met de fles elke keer), lege gerechten werden snel opgeruimd, en elke cursus werd gebracht snel after.

Hoewel de maaltijdservice zelf was onberispelijk, de volgende 15 uur waren een beetje missen. Het hele snackmenu tijdens de vlucht bestond uit ramen en chocoladekoekjes, die geen van beide erg aantrekkelijk klonken. Dat gezegd zijnde, toen ik wakker werd uit mijn dutje, een FA pro-actief bracht me een bord koekjes en een fles water, en het raakte de plek. Ik weet zeker dat ik zou kunnen hebben gekregen sommige fruit of kaas als ik had gevraagd, maar voor een 15 uur durende vlucht ik denk dat Koreaanse moet zijn snack spel serieus omhoog. Zowel ANA en JAL, op kortere vluchten (ongeveer 13 uur), had verschillende hele pagina’s van het menu gewijd aan lichte snack opties, zowel westerse en Japanse.

Ongeveer drie uur voor de landing, een stewardess kwam langs om me te vertellen dat ik kon mijn prearrival maaltijd hebben wanneer ik maar wilde. Opnieuw was mijn tafel zorgvuldig gedekt en kreeg ik een keuze uit een heel ander broodmandje aangeboden. De focaccia met zongedroogde tomaat was vochtig en heerlijk, en paste goed bij wat aanvoelde als een ontbijtmaaltijd.

De salade was ook heerlijk, en ik waardeerde wat gezonde groenten na een vullend diner.

Voor mijn voorgerecht ging ik voor de gebakken zeebaars in saffraansaus met zoete aardappelpuree. De vis was perfect gebakken, en de aardappelpuree smaakte 10 keer beter dan ze eruit zagen, maar de saffraansaus was tegelijkertijd te waterig en te zwaar voor mij, en ik at er maar ongeveer de helft van. Dit verontrustte de FA’s tot het einde, en ik moest hen (en de purser) meerdere malen geruststellen dat ik in feite gevuld was en meer dan tevreden met de catering en dat er niets anders was dat ze me konden geven.

Toen we onze laatste nadering in Seoul maakten, bracht een stewardess me een glas omija (magnolia-bessen) punch en bedankte me nogmaals voor het vliegen met Korean Air. Ik had nog nooit deze traditionele drank gehad, maar hield van de pittige, zure smaak, en wou dat ik er zelf wat besteld had tijdens de vlucht.

Service

Apply Now

Editorial Disclaimer: Meningen hier geuit zijn van de auteur alleen, niet die van een bank, credit card uitgever, luchtvaartmaatschappijen of hotelketen, en zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door een van deze entiteiten.

Disclaimer: De reacties hieronder zijn niet verstrekt door of in opdracht van de adverteerder van de bank. De reacties zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door de adverteerder van de bank. Het is niet de verantwoordelijkheid van de bankadverteerder om ervoor te zorgen dat alle berichten en/of vragen worden beantwoord.