About EGF:
EGF staat voor Epidermal Growth Factor en is een eiwit dat zowel bij mensen als bij andere dieren, zoals muizen, wordt aangetroffen. Wanneer het bij mensen aanwezig is, bevindt het zich vaak in verschillende weefsels van het lichaam. Twee van de meest voorkomende gebieden zijn de oorspeekselklier en de submandibulaire klier. Toen het menselijke EGF voor het eerst werd ontdekt, werd het urogastrone genoemd. Deze naam is nu grotendeels in onbruik geraakt, hoewel sommige sectoren hem nog steeds gebruiken om te verwijzen naar de epidermale groeifactor. Epidermale groeifactor wordt vaak aangetroffen in verschillende vloeistoffen in het lichaam, met name in urine, melk, bloedplasma en speeksel. Men denkt dat de epidermale groeifactor grotendeels wordt geproduceerd dankzij de stimulatie van testosteron. Als zodanig is het vaak meer aanwezig in mannelijke dan in vrouwelijke lichamen.
Functie & Interacties
De belangrijkste functie van EGF is het helpen stimuleren van celgroei. Het doet dit door zich te binden aan een receptor die EGFR wordt genoemd. Dit is het belangrijkste waarvan bekend is dat de epidermale groeifactor ermee samenwerkt. Wanneer deze binding plaatsvindt, leidt dit tot een snelle toename van het aantal cellen, differentiatie binnen de cellen, en celoverleving.
Daarnaast zijn er studies geweest die verschillende soorten EGF in verband brengen met aanvullende functies in het lichaam. Dit is met name het geval bij speekselhoudende EGF-eiwitten. Wanneer EGF in de speekselklieren wordt geproduceerd, wordt het in verband gebracht met het onderhoud en herstel van het maagweefsel, samen met het onderhoud van de oro-oesofagus. Als gevolg hiervan kunnen veel problemen in dit deel van het lichaam worden genezen dankzij EGF. Het beste voorbeeld hiervan zijn zweren in de mond en de keel, die kunnen worden genezen wanneer dit eiwit wordt afgescheiden
Mechanisme
Zoals eerder vermeld, werkt EGF wanneer het zich bindt aan zijn receptor; EGFR. Deze binding vindt plaats op het oppervlak van de cel, en stimuleert een proces dat ligand-geïnduceerde dimerisatie wordt genoemd. Wanneer dit gebeurt, vindt er in het eiwit een reactie plaats die de intrinsieke proteïne-tyrosinekinase-eigenschappen helpt activeren. Als gevolg hiervan wordt een proces op gang gebracht dat een signaal door de cel stuurt, dat zal eindigen in diverse veranderingen in de cel op biologisch niveau. De belangrijkste dingen die in deze periode gebeuren zijn een verhoging van het calciumgehalte in de cel, samen met een verhoogde eiwitsynthese en glycolyse. Om dit te laten samenvallen, zijn er ook toenames in bepaalde genexpressies
Structuur
De structuur van EGF is enigszins vergelijkbaar met die van veel andere eiwitten, aangezien zij alle deel uitmaken van dezelfde familie. Elk eiwit in deze familie kan bogen op dezelfde geconserveerde aminozuursequentie. In deze sequentie zijn er in totaal zes cysteïneresiduen die samensmelten om drie intramoleculaire disulfidebindingen te vormen. Bijgevolg leidt de vorming van deze bindingen tot het ontstaan van drie structurele lussen. Deze structurele lussen zijn van groot belang omdat zij verantwoordelijk zijn voor de binding met hoge affiniteit die alle eiwitten van de EGF-familie verbindt met hun receptoren op het celoppervlak.
Epidermale groeifactor wordt vaak aangeduid als een 6-kDa-eiwit vanwege zijn structurele samenstelling. Naast de zes cysteïneresiduen en drie intramoleculaire disulfidebindingen zijn er ook 53 aminozuurresiduen aanwezig.