Vroeger vrijkomen:
Drugsprogramma van het Federale Bureau van Gevangenissen
Door Alan Ellis en J. Michael Henderson
Het Federale Bureau van Gevangenissen biedt een zeer gespecialiseerd programma aan dat ten goede kan komen aan delinquenten met drugsmisbruikproblemen en dat, als stimulans, aan daarvoor in aanmerking komende delinquenten extra tijd van hun straf afneemt, naast de tijd voor goed gedrag. Dit programma staat bekend als het 500 uur durende Comprehensive Residential Drug Abuse Program (RDAP). RDAP is het enige mechanisme waarmee federale gedetineerden nu een strafvermindering kunnen krijgen die verder gaat dan het verdienen van good conduct time credit.
Er is een brede categorie gedetineerden die in aanmerking komen voor dit programma. Sommigen van hen komen in aanmerking voor een vervroegde vrijlating van maximaal 12 maanden (het BOP-gemiddelde is 8,5 maanden) en een verlengde plaatsing in een halfway house en huisarrest (meestal 6 maanden) aan het einde van hun straf. 18 U.S.C. § 3621(e).
Of iemand in aanmerking komt voor het RDAP wordt bepaald door het case management van de instelling, de RDAP-coördinator en het personeel van de psychologische dienst. Eerst kijken ze of het drugsmisbruikprobleem van de gedetineerde kan worden aangetoond, door de beschikbare officiële documenten te controleren, waaronder bijna altijd het onderzoeksrapport.
Daarnaast moet de gedetineerde voldoen aan de formele psychologische diagnostische criteria. Ook hier zal het personeel van het Bureau of Prisons kijken naar officiële achtergronddocumentatie, zoals het presentence report, voor informatie die de diagnose ondersteunt. De veroordeelde mag geen ernstige psychische stoornis hebben die het vermogen om succesvol aan het RDAP deel te nemen in de weg zou staan. Het programma is vrijwillig en de in aanmerking komende delinquent moet een formele deelnameovereenkomst ondertekenen.
In hun uitstekende artikel in het maartnummer 2005 van The Champion. Todd Bussert en Joel Sickler merken op dat een gedetineerde, zodra hij in BOP-detentie is geplaatst en binnen 36 maanden na zijn vrijlating, een geschiktheidsgesprek kan aanvragen. Het indienen van het verzoek start de RDAP-aanvraag en binnen korte tijd ontvangt de gedetineerde bericht over een gesprek met ofwel de RDAP-coördinator van de instelling ofwel een specialist in verslavingszorg of, als zijn of haar instelling geen RDAP aanbiedt, een medewerker van de psychologische dienst. Het geschiktheidsgesprek zou idealiter binnen voldoende tijd moeten worden gepland zodat personen binnen 27 maanden of meer na de geplande vrijlating in het RDAP kunnen zijn (duur van de straf verminderd met eventuele voorarrest of verwachte good time credits).
Met betrekking tot het gesprek zelf stellen de heren Bussert en Sickler:
Het gesprek zelf kan een bron van extreme stress zijn. Gezien de stimulans van § 3621(e), alsmede een algemeen wantrouwen jegens gevangenen, benaderen de interviewers elke aanvrager met een overvloed aan cynisme. Een aanvrager kan er veilig van uitgaan dat, ongeacht wat er in het presentierapport staat, de ondervrager moeilijke vragen zal stellen en erop zal aandringen te weten te komen of vrijwillige toelating te goeder trouw wordt nagestreefd om behandeling te krijgen, dan wel alleen om een snellere terugkeer naar huis te bewerkstelligen. Gebruikelijke vragen zijn onder meer wanneer aanvragers over het programma te weten zijn gekomen, in het bijzonder over het krediet van § 3621(c); of advocaten hen hebben geadviseerd om de behandelingsbehoeften te overdrijven tijdens hun ontmoeting met reclassering; en veeleisende details over drugs- of alcoholgebruik (bijv. wanneer, hoe vaak, waar, met wie, of anderen ervan op de hoogte waren, etc.).
Bussert en Sickler, Grid & Bear It: Bureau of Prisons Update: More Beds, Less Rehabilitation, The Champion, P. 42, 44(maart 2005).
Het RDAP-programma is beschikbaar in veel van de instellingen van het Bureau, en voor alle beveiligingsniveaus behalve High security bij de federale penitentiaire inrichtingen. Er is momenteel veel vraag naar RDAP, waardoor een veroordeelde soms moet worden overgeplaatst van de ene inrichting naar een andere waar ruimte beschikbaar is. RDAP-klassen worden cohorten genoemd, omdat de deelnemers samen in aangewezen kwartieren worden gehuisvest, in plaats van in kwartieren waarin ook niet-RDAP gedetineerden zijn ondergebracht. Van deze gedetineerden wordt verwacht dat zij een deel van elke dag aan RDAP besteden, met een deeltijdwerkopdracht voor de inrichting. RDAP kan worden voltooid in zo weinig als negen maanden, en optimaal wanneer gedetineerden voltooien ze worden overgebracht naar de gemeenschap correctionele centra (halfway houses) voor overgang pre-release programma bijstand voor maximaal zes maanden.
Wanneer de gedetineerde binnen tien procent van zijn 3621(e) vrijlatingsdatum is (volledige strafduur min de tijd voor goed gedrag min de vermindering voor het succesvol voltooien van het RDAP in- en ambulante programma), komen zij in aanmerking voor verwijzing naar huisarrest.
De volgende categorie gedetineerden komt niet in aanmerking voor het RDAP-programma:
– INS-gedetineerden;
– Gedetineerden in voorlopige hechtenis;
– Contractuele kostgangers, (bijvoorbeeld D.C., Staat, of militaire gedetineerden).
-De volgende categorie gedetineerden komt niet in aanmerking voor vervroegde vrijlating:
– Gedetineerden wier huidige delict een misdrijf is : http://www.bop.gov/
– dat een element bevat, het daadwerkelijk gebruik, de poging of de dreiging van fysiek geweld tegen de persoon of het eigendom van een ander;
– dat gepaard ging met het dragen, het bezit of het gebruik van een vuurwapen of een ander gevaarlijk wapen of explosieven;
– dat door zijn aard of gedrag een ernstig potentieel risico inhoudt van fysiek geweld tegen de persoon of het eigendom van een ander; of
– dat naar zijn aard of gedrag seksueel misbruik van kinderen inhoudt;
٠ Gedetineerden die een eerdere veroordeling wegens misdrijf of overtreding hebben voor moord, verkrachting met geweld, beroving, zware mishandeling, of seksueel misbruik van kinderen.
Alan Ellis is een nationaal erkende autoriteit op het gebied van pleidooi onderhandelingen, veroordeling, hoger beroep, voorwaardelijke invrijheidstelling en gevangenis zaken, habeas corpus 2241 en 2255 verzoekschriften en internationale gevangenen transfer verdragen. De afgelopen 30 jaar heeft hij met succes federale gedetineerden in strafzaken vertegenwoordigd in de gehele Verenigde Staten. Hij is een veelgevraagd docent in strafrechtelijke onderwijsprogramma’s voor advocaten en publiceert veel op het gebied van federale veroordeling en rechtsmiddelen na veroordeling, met meer dan 80 artikelen op zijn naam.
Mr. Ellis is
٠ voormalig voorzitter van de National Association of Criminal Defense Lawyers (NACDL)
٠ voormalig lid van de raad van bestuur van de National Council on Crime and Delinquency
٠ Fellow of the American Board of Criminal Lawyers
٠ Past President of the ACLU of Central Pennsylvania
٠ AV rated by Martindale-Hubbell – een AV Rating is Martindale-Hubbell’s hoogste waardering voor advocaten. Het toont aan dat een advocaat het toppunt van professionele uitmuntendheid heeft bereikt. Hij of zij heeft meestal vele jaren recht gesproken, en is erkend voor het hoogste niveau van vaardigheid en integriteit.
Voor meer informatie over dit programma kunt u contact opnemen met David Finn op: 214.651.1121.
David Finn