Elke dag word ik wakker, en voor de eerste momenten voel ik vrede. Ik heb mijn gezin, en wat een geschenk zijn zij. Mijn man en mijn meisjes geven me alle liefde die ik nodig heb.
En dan herinner ik het me. Ik herinner me het gevoel toen ik de eerste verdachte sms zag tussen jou en hem. Je zei: ‘Ik denk dat ik gewoon mijn yogaleraar terug wil’. Goed, dacht ik. We zaten niet op een goede plek, om een reeks redenen die jij nooit zult begrijpen (ondanks wat je denkt te weten). Maar het leek erop dat je je terugtrok en ik was bereid om te stoppen met graven en de dingen zichzelf te laten oplossen. Ik weerstond elke neiging om jullie beiden te confronteren, wierp zoveel liefde als ik kon op de situatie en concentreerde me op de toekomst.
En we gingen samen verder met ons leven. We kochten een huis en besloten een kind te nemen. Maar toen begon je weer op te duiken bij zijn lessen. Bellen en mailen en hem die speciale aandacht geven waar een man op valt als hij bevestiging nodig heeft. Het soort aandacht dat een vrouw die absoluut geen belang heeft in het spel, geen verantwoordelijkheden met deze man, geen leven te organiseren, of kinderen om op te voeden, of rekeningen te betalen kan geven. Voor iemand die zegt hoe intelligent ze is, was je strategie met mijn man opvallend clichématig en doorzichtig. Niet voor hem, natuurlijk, maar ik wist precies wat voor iemand je was vanaf de eerste keer dat hij me vertelde over de studente die zich na de les die dag voor hem had opengesteld.
Ik herinner me het gevoel toen ik wist dat je weer was binnengeslopen. De verborgen berichten op zijn telefoon. Toen ik wist dat hij niet was waar hij zei dat hij was. Toen hij je belde, dronken, om 3 uur ’s nachts omdat hij duidelijk de nacht met je wilde doorbrengen. Ik was toen 10 weken zwanger. Toen ik wist dat je in mijn huis was geweest door de fles wijn die je had achtergelaten. En ik weet nog hoe mijn hart in mijn maag zakte en in een miljoen stukjes brak toen ik, met mijn pasgeboren baby in de kamer ernaast, zijn berichtjes aan jou zag waarin hij jouw klaarblijkelijke dapperheid in de slaapkamer beschreef. En dat hij je miste.
Het deed er niet toe dat jullie affaire een paar maanden eerder was beëindigd. Op dat moment veranderde mijn wereld voorgoed. Alles zag er anders uit. Dus dit is hoe het is, dacht ik. Dit is mijn leven nu. Ik kan nooit niet weten dat dit gebeurd is.
Je kunt dit nu niet begrijpen, maar het groeien en dragen van menselijk leven is de meest verbazingwekkende en kwetsbaarste tijd van een vrouwenleven. Om te weten dat je je tanden in mijn man en mijn huwelijk bleef zetten toen ik zwanger was van ons eerste kind samen, maakt me ziek in mijn maag. Om te weten dat het doorging, en dat je hem onder druk bleef zetten om mij te verlaten, zelfs nadat ik was bevallen van ons dochtertje, is onbegrijpelijk kwaadaardig. Om nog maar te zwijgen van de absolute minachting voor de verbintenis die hij met mij en zijn stiefdochter, die hem volkomen verafgoodt, was aangegaan.
Ongeacht wat u denkt te weten over mij of mijn huwelijk, er is absoluut geen manier om uw daden te rechtvaardigen. Je weet eigenlijk helemaal niets over ons. Je hebt een verblinde, bevooroordeelde kijk op de dingen vanuit het perspectief van een complexe man die diep gekwetst en bang was, en die zich als een lafaard gedroeg in plaats van zijn emoties frontaal aan te pakken.
Je weet niet dat hij niet wegging omdat hij alleen maar wilde dat ons huwelijk zou werken. Dat hij jou zag en me dan belde en me vertelde hoeveel hij van me hield en hoe graag hij wilde dat we samen een lange en gelukkige toekomst zouden hebben. Dat hij me elke dag tijdens mijn zwangerschap vertelde hoe mooi ik was en hoe blij hij was met ons volgende hoofdstuk samen. Het was niet juist, en ik word er misselijk van als ik eraan denk hoe hij zo dubbelhartig kon zijn. Maar het is belangrijk dat je weet dat je ook niet het volledige plaatje had. Jouw wereld zou er nu ook heel anders uit moeten zien.
Op geen enkel moment had je de integriteit om te zeggen: weet je wat? Dit is verkeerd. Het maakt niet uit hoe ik me voel of wat ik wil, er staan hier een huwelijk en kinderen op het spel. Op geen enkel moment heb je hem gesteund om de juiste keuze te maken. Je was, en ik denk dat je dat nog steeds bent, zo geobsedeerd door je eigen behoeften en verlangens dat je absoluut bereid was om mij en mijn gezin te vernietigen om die te krijgen.
Maar hoe dicht je ook denkt te zijn gekomen bij het krijgen van wat je wilde, je zou nooit ook maar in de buurt zijn gekomen van waartoe ik in staat ben als het gaat om de liefde die ik heb voor mijn gezin. Je hebt geen idee van onze geschiedenis en wat we samen hebben uitgevochten, om samen te zijn.
Je koos de verkeerde vrouw om mee te wedijveren. Je had geen schijn van kans. Sorry. In feite zijn we door dit alles sterker en verliefder geworden dan we ooit hadden kunnen denken. Ik zal je daar niet voor bedanken. Ik vertel je dit alleen om je te laten zien wat echte liefde is. Het is door de storm heen staan. Het is de behoeften van anderen boven je eigen ego en arrogantie stellen. Het is de lelijke waarheden van de situatie onder ogen zien en zeggen dat ik je hierdoor heen zal liefhebben en mijn trots opzij zal zetten ter wille van onze liefde en ons gezin. Het gaat erom de absoluut donkerste tijden te doorstaan met nederigheid en genade, niet met angst en woede. Het gaat om wat waar en juist is, niet om wat je wilt of denkt nodig te hebben.
Maar elke dag breekt mijn hart weer als ik eraan terugdenk. Het is een dagelijkse strijd. Ik ben echt gebroken door wat je hebt gedaan. Ik denk niet dat je daar nu om geeft. Maar op een dag, als je de liefde vindt die je zoekt en zwanger raakt, wil ik dat mijn pijn in je hersenen gegrift staat. Zodat je kan voelen hoe het is om zo brutaal aangevallen te worden in je meest kwetsbare staat. En als je een baby krijgt en dat kostbare leven in je handen houdt, wil ik dat je de pijn voelt van hoe het is om zo’n perfectie te creëren en dan die herinnering voor altijd ontsierd te zien door de egoïstische, kwaadaardige en hatelijke acties van de vrouw die besloot dat jouw man voor het grijpen lag en niets uit de weg ging om dat te laten gebeuren.
Iedere dag herinner ik me. En hoe hard je ook probeert je keuzes te rationaliseren, ik hoop dat je het nooit vergeet.