“Het is bestand tegen kaas, avocado, alle soorten zachte dingen die je op een broodje legt,” zegt Lauren, “En het heeft een lekkere bite, maar het is niet te knapperig.”
Maar met de openbaring van de ontdekking komen meer vragen. Waar komt het vandaan en waarom hadden ze er nog nooit van gehoord? Dus wendden ze zich tot Bay Curious: “Waar komt Dutch Crunch brood vandaan?” vragen Jonathan en Lauren. “Hoe weet iedereen over San Francisco zuurdesem, maar niet over het beste brood van de Bay Area?”
Wat maakt het zo dang good?
Lokaal brood komt van lokale bakkers, en Semifreddi’s is een Bay Area-instituut. Op hun hoofdkantoor in Alameda draaien ze dagelijks massa’s broden, waaronder zo’n 6.000 Dutch Crunch broodjes. Ze lieten ons binnen in hun enorme, luchtige bakkerij om te zien wat dit specifieke brood uniek maakt.
De knapperige topping van een broodje Dutch Crunch is het resultaat van een speciale pasta die tijdens het rijzen op het opgerolde deeg wordt aangebracht. De ingrediënten voor de topping zijn rijstmeel, water, suiker, gist, olie en zout. Al deze ingrediënten worden met elkaar vermengd en vervolgens een paar minuten bewaard zodat de gist zich kan ontwikkelen.
Tussen wordt het deeg in een grote machine gegoten die er stukjes ter grootte van een rolletje uithaalt en ze langs een lopende band naar de wachtende handen van een bakkerijmedewerker rolt. Ze worden nog een laatste keer met de hand gevormd voordat deegzakken worden gebruikt om het deegmengsel op elk broodje aan te brengen.
Als ze volledig gerezen zijn, gaan ze de oven in en komen ze als mooie krakende feniksen uit het vuur tevoorschijn.
Is het Nederlands?
Het schijnt van wel. De vroegste vermelding van een brood met een knapperig rijstmeel beleg komt uit Nederland in het begin van de 20e eeuw. Daar noemen ze het Tijgerbrood, wat een knipoog is naar het gestreepte patroon van de topping. Onder die naam is het daar nog steeds te vinden, evenals in sommige andere landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk, waar het op grote schaal verkrijgbaar is in de vorm van gesneden brood, broodjes en grote broden.
In 2012 doopte de supermarktketen Sainsbury’s hun versie om tot “giraffebrood” op aanraden van een driejarig meisje dat scherpzinnig wees op de veel nauwere gelijkenis in patroon met het langnekige hoefdier.
Hoe is het hier gekomen?
Het is moeilijk om de opkomst van Dutch Crunch in de Verenigde Staten te traceren, maar het werd voor het eerst genoemd in kranten uit Eugene, Oregon, in de jaren 1930. In 1941 krijgen we de eerste duidelijke verwijzing naar wat het brood speciaal maakt – de topping – in enkele verleidelijke advertenties. Uiteindelijk vindt het brood zijn weg naar Californië en de Bay Area, maar het recept verandert. In plaats van de rijstmeel topping die Dutch Crunch zijn knapperigheid geeft, gebruiken lokale bakkers sesamzaadjes, mogelijk in een poging om het Californische recept te onderscheiden van de versie uit Oregon. Maar in de jaren zeventig wordt het recept met rijstmeel de dominante vorm in de Bay Area, en van daaruit neemt het een grote vlucht.
Waarom kun je het op andere plaatsen niet vinden?
Het is niet onmogelijk om het buiten de Bay Area te vinden, maar het is erg ongewoon. Vraag het maar aan familieleden uit exotische streken in Zuid-Californië en Pennsylvania.
Het is niet uit te leggen waarom het geheim van Dutch Crunch nog niet bekend is en een virus is geworden. Sommige vergelijkbare broodsoorten zijn in het hele land in de handel verkrijgbaar, en een klein aantal broodjeszaken in Portland lijkt het als optie aan te bieden, maar het komt het vaakst voor in broodjeszaken in de Bay Area. Misschien is het beter op die manier.