Huwelijken zijn werkelijk levensveranderende gebeurtenissen en worden in alle culturen op verschillende manieren gevierd. Duitsers hebben hun deel aan unieke tradities voor de Hochzeit (wat letterlijk “hoogtijdag” betekent), waaronder Polterabend, Trachtenhochzeit, en andere, die hieronder worden beschreven. (Duitslands speciale eet- en drinktradities voor bruiloften, zoals Hochzeitssuppe en Hochzeitnudeln, worden beschreven op de pagina over Duitse bruiloftsmaaltijden). Veel van deze tradities hebben hun wortels in het verleden, maar worden door de huidige generaties nog steeds omarmd in de dagen tot en met de huwelijksdag. De activiteiten daarna kunnen misschien beter aan het pasgetrouwde stel worden overgelaten.
Polterabend
Een alternatief voor de vrijgezellenavond (Junggesellenabschied) en het repetitiediner, wordt de Polterabend gevierd door zowel de aanstaande bruid als bruidegom. Het Polterabend-feest wordt de dag of een week voor de bruiloft gehouden en omvat de hele familie, samen met vrienden, buren en mogelijk het hele dorp. Alle gasten brengen spullen mee die breken en veel lawaai maken, zoals borden, glas, aardewerk, porselein, vazen, bloempotten, tegels, gootstenen en zelfs toiletten. Al deze spullen zullen voor het huis van de bruid worden vernield en gebroken, vergezeld van veel lekker feestvoedsel en drankjes. Poltern betekent letterlijk rommelen (zoals in Poltergeist), en de gebroken scherven worden in Duitsland beschouwd als een symbool van goed geluk. Gewoonlijk worden vuilnisbelten ter beschikking gesteld van de ouders van de bruid om het opruimen te vergemakkelijken.
Trachtenhochzeit und Buuredanz
U hebt misschien wel eens schilderijen gezien van oude Nederlandse, Duitse of Franse schilders die bruiloften op boerderijen of kleine dorpen afbeelden, zoals die van Pieter Brueghel of Ferdinand Waldmüller. Bruid, bruidegom en geëerde gasten verschijnen in hun plaatselijke klederdracht, en het hele dorp omringt het bruidspaar met dansen of feestvieren op houten banken aan lange tafels. Bruiloften in plaatselijke klederdracht worden ook vandaag nog voltrokken, van de Noordzee tot in het oosten van Oostenrijk, en het bijwonen ervan is een belevenis van je leven. Bij deze bruiloften zijn soms honderden mensen uit naburige dorpen betrokken, met optredens van plaatselijke drum- en pijpbands, parades door de brandweer in uniform, of saluutschoten door leden van de plaatselijke Schützenverein (jachtclub). De deelnemers dansen op een mix van disco, techno-pop en volksmuziek, smullen van Ferkel auf dem Rost (geroosterd varken aan het spit), en er wordt veel alcohol gedronken.
Een populair Duits volksliedje met de naam Buuredanz (boerendans), in de jaren zeventig gecomponeerd door de Keulse band Bläck Föös, beschrijft in detail de melee van een typische plattelandsbruiloft. Misschien vindt u het leuk om de originele tekst in het Kölsch (het Keulse dialect), Hoogduits en Engels te lezen.
Die entführte Braut, de ontvoerde bruid
Uit Zuid-Beieren komt deze leuke traditie om de getrouwde bruid te “ontvoeren” als het feest in volle gang is. De schuldige ontvoerders zijn de getuige, de bruidsmeisjes en goede vrienden. Zij “ontvoeren” de (gewillige) bruid van de dansvloer naar een kroeg, meestal een kroeg waar het bruidspaar in het verleden vaak kwam. Na een rondje drankjes, gaan ze naar de volgende plaatselijke hangplek. De echtgenoot moet de bende vinden en een “losgeld” betalen voor de bruid. Meestal betekent dit dat hij moet betalen voor de rekening die de “ontvoerders” in alle cafés en restaurants hebben achtergelaten. (Kroegbazen of barmannen worden van tevoren gewaarschuwd.) Eén handicap voor de “ontvoerders” – ze mogen het bruidsboeket niet vergeten als ze de bruid meenemen. Anders kan de bruidegom de bruid met het boeket uit haar “gevangenschap” bevrijden en moet de getuige de rekening betalen.
Der Hochzeitsbecher, de bruidskelk
De bruidskelk is een tweekops vat, met de hand vervaardigd uit edelmetaal, glas of hout, waaruit de bruidegom en de bruid wijn drinken “uit dezelfde beker, op hetzelfde moment, zonder één druppel te morsen.” De grootste van de twee bekers heeft de vorm van een dame met een lange wijde jurk die een andere, kleinere beker vasthoudt. De tweede beker is met de eerste verbonden door een scharnier, waardoor beide bekers in tegengestelde richting kunnen kantelen. Hierdoor kunnen twee mensen in liefde en harmonie tegelijkertijd drinken (met een beetje handigheid). Het is een West-Europese traditie die teruggaat tot de Renaissance, bedoeld om geluk en voorspoed te brengen aan pasgetrouwde stellen, en gebaseerd op een sprookje over een goudsmid die met een adellijke prinses wil trouwen. Antieke bruidskelken zijn verzamelobjecten geworden en sommige zijn te bezichtigen in het Bruidskelkmuseum in Goslar, Duitsland.
Volg deze link om meer te weten te komen over typisch Duitse bruiloftsmaaltijden, omgangsvormen en recepten.