Douglas Todd: Waarom geen opvanghuizen voor mannelijke slachtoffers van partnergeweld?

Toen hij familierecht beoefende en rechtsbijstand verleende, kwamen mensen met een laag inkomen vaak bij Leonard Krog aankloppen voor hulp als ze het moeilijk hadden om gewelddadige echtgenoten achter zich te laten.

“Mijn indruk als advocaat was dat de meerderheid van de slachtoffers vrouwen waren, maar er waren ook mannen die slachtoffer waren, en kinderen die getuige waren van geweld door vrouwelijke partners in relaties,” zegt Krog, die vorig jaar werd verkozen tot burgemeester van Nanaimo na 18 jaar als NDP MLA te hebben gediend.

Distroscale

“Ik heb geen zin om deel te nemen aan een discussie over wat de statistieken laten zien (over het deel van de mannen die slachtoffer zijn van echtelijk geweld), maar het bestaat wel. En als het bestaat, dan heeft de overheid zeker de verantwoordelijkheid om opvanghuizen te financieren voor mannen en hun kinderen die huiselijk geweld ontvluchten.”

Ondanks Noord-Amerikaanse overheidsgegevens die consequent aantonen dat mannen slachtoffer zijn in ten minste één op de vier gevallen van geweld tussen intieme partners, zijn er geen door de overheid gefinancierde opvanghuizen voor mannen en hun kinderen in B.C.

Of waar dan ook in Canada.

Toch kondigde de NDP-regering van B.C. in december aan dat het 280 extra wooneenheden in 12 verschillende gemeenschappen zou gaan bouwen voor vrouwen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. De regering noemde het de eerste fase van Building B.C.: Women’s Transition Fund, een investering van $ 734-miljoen over 10 jaar om 1.500 meer transitiewoningen, tweedefasehuisvesting en langdurige woonruimten te bouwen voor vrouwen en kinderen die uit het geweld stappen.

Toen ik Mitzi Dean, de parlementaire secretaris voor gendergelijkheid die de aankondiging deed, vroeg naar opvanghuizen voor mannen die partnergeweld ontvluchten, werd ik doorverwezen naar een mediarelatieambtenaar van het ministerie van Gemeentelijke Zaken en Huisvesting.

“De provincie financiert geen opvanghuizen voor mannen met hun kinderen of transitiehuizen voor mannen omdat er geen aangetoonde behoefte aan deze specifieke service is geweest,” zei Melanie Kilpatrick. “Hoewel er af en toe gevallen zijn van een man die huiselijk geweld ontvlucht, ondersteunen statistieken en gegevens dat vrouwen veel vaker worden mishandeld en middelen nodig hebben. Ondanks de bewering van de regering dat er geen “aangetoonde behoefte” is aan opvanghuizen, zijn ongeveer 26 procent van de British Columbians die zijn gedood als gevolg van huiselijk geweld mannen geweest, volgens een rapport van de lijkschouwer van B.C.. Het rapport zei dat in het decennium eindigend in 2014, 113 B.C. vrouwen werden gedood in daden van intiem partnergeweld en 40 mannen.

B.C. Coroner’s grafiek toont het aandeel van moordslachtoffers van Intimate Partner Violence (IPV) in een periode van 10 jaar: 113 vrouwen en 40 mannen. (Bijna allemaal waren volwassenen.)

Bovendien blijkt uit politiegegevens van Statistics Canada dat in het hele land 67 procent van de doelwitten van gezinsgeweld vrouwen zijn en 33 procent mannen.

De federale regering besteedt ruwweg 300 miljoen dollar per jaar aan transitionele opvanghuizen voor vrouwelijke slachtoffers van huiselijk geweld, maar geen dollar voor dergelijke opvanghuizen voor mannelijke slachtoffers en hun kinderen.

Kilpatrick, de woordvoerder van het B.C. Ministerie van Huisvesting, hield vol dat mannen die slachtoffer zijn van partnermishandeling naar opvanghuizen voor alleen mannen kunnen gaan. Kilpatrick gaf echter toe dat dergelijke vaders niet zullen worden toegelaten tot opvangcentra voor alleen mannen als zij hun kinderen meenemen. Dat is niet het geval voor moeders die op zoek zijn naar een tijdelijke veilige plaats in een overgangsopvang.

Het Nanaimo Men’s Centre, dat al jaren probeert de regeringen van B.C. Liberal en NDP over te halen om opvanghuizen voor mishandelde vaders en hun kinderen te financieren, zegt dat alle opvanghuizen voor alleen mannen in B.C. zijn ontworpen voor daklozen, geesteszieken en verslaafden. Het zijn vaak harde plaatsen.

“Het zijn geen schuilplaatsen voor mensen die huiselijk geweld ontvluchten en die kinderen hebben,” zei Krog, die namens het Nanaimo Men’s Centre zowel de voormalige B.C. Liberals als zijn NDP-collega’s probeerde te overtuigen van de behoefte aan schuilplaatsen voor mishandelde mannen.

Erkennend dat de kwestie van het bieden van schuilplaatsen voor mannen controversieel is en voor sommigen moeilijk om over te praten, benadrukte Krog dat hij al tientallen jaren vrijwel alle vrouwenorganisaties in zijn gemeenschap steunt, onder meer door persoonlijke donaties. Naast het openen van schuilplaatsen voor mannen, vindt hij dat ze ook beschikbaar moeten zijn voor transgender individuen die worstelen met huiselijke ontreddering.

Shelter programma’s vallen onder provinciale en federale jurisdictie. En Theo Boere, die het non-profit steuncentrum voor mannen van Nanaimo leidt, zei dat een cliënt van Vancouver Island die huiselijk geweld ontvluchtte en naar een opvangcentrum voor daklozen en verslaafden ging, zei dat “het een gekkenhuis was” met, bijvoorbeeld, mensen die midden in de nacht schreeuwden.

Een team onder leiding van Prof. Sara Desmarais, die een PhD in forensische psychologie van SFU heeft, ontdekte dat huiselijk geweld door vrouwen vaker voorkomt dan door mannen.

Pleitend voor “proportionaliteit” in de financiering van opvangcentra, drong Boere er onlangs bij de minister van openbare veiligheid, Mike Farnworth, en andere politici van B.C. op aan om $ 5 miljoen te besteden aan het opzetten van een overgangshuis voor mannen en vier centra voor mannen in de hele provincie. Het gebeurt niet.

De enige echte inspanning komt van het Canadese Centrum voor Mannen en Gezinnen, dat probeert particuliere donaties te werven voor het eerste opvanghuis voor mishandelde mannen en kinderen, in Toronto.

Psychologen die intiem partnergeweld onderzoeken, hebben ontdekt dat mannen veel meer slachtoffer zijn dan wordt aangegeven door de gegevens van Statistics Canada, die zich baseren op politierapporten die restrictiever zijn dan onafhankelijke onderzoeken van gezinnen.

Mannen zijn echter terughoudender dan vrouwen om de politie te vertellen dat ze slachtoffer zijn van intiem-partnergeweld. De meeste mannen schamen zich om toe te geven dat een vrouw hen fysiek heeft aangevallen. Veel mannen vrezen ook terecht, zoals blijkt uit een studie van Denise Hines, hoogleraar psychologie aan de Clark University, dat ze niet door de politie zullen worden geloofd en als de agressors zullen worden behandeld.

Hoewel Krog benadrukte dat hij niet is toegerust om academische debatten aan te gaan over statistieken over sekse en geweld, zei de advocaat-burgemeester dat het duidelijk is dat sommige mannen behoren tot degenen die op de vlucht zijn voor misbruik. De andere realiteit, zei Krog, is zowel vrouwen als mannen op zoek naar overheidsopvang in een huiselijk storm “zijn vaak arm of hebben geen toegang tot geld.”

Als men eenmaal erkent dat huiselijk geweld tegen mannen bestaat, zei Krog in de naam van “eerlijkheid, gelijkheid en rechtvaardigheid” dergelijke mannen en hun kinderen moeten toegang hebben tot transition shelters.